Voor de eerste ronde van het Bekertoernooi moest Atalante D1 tegen Heyendaal D1, dat uitkomt in de 3e Divisie. Een mooie oefenpot dus om het seizoen in de 1e klasse mee te beginnen. Het was een bekerwedstrijd, dus het ging om een winnaar. Dan zou de wedstrijd na drie sets dus al afgelopen kunnen zijn. Zaak om iedereen even aan dit niveau te laten ruiken dus, en anderen weer extra speeltijd te geven om de competitie met wat meer (stress)ervaring in te kunnen.
Susanne had helaas nog last van haar vinger, dus hing het liberoshirt dit keer om Ilse’s schouders. Verder was iedereen gelukkig inzetbaar. De eerste set begonnen met Petra, Marleen, Marieke, Karin, Rosa en Nicky. Bij 4-9 meteen maar even een time-out, want de servicepass liet het wat afweten, en dan heb je tegen zo’n tegenstander helemaal geen kans natuurlijk.
Als er ralleys kwamen waren we niet kansloos, maar we moesten er wel zelf voor zorgen dat die er kwamen. De set-ups lagen goed, en de aanvallers scoorden ook, maar we moesten wel zelf het initiatief blijven houden anders kwamen de ballen net zo hard weer terug. Dat lukt niet helemaal, waardoor de eerste set met 12-15 relatief snel voorbij was.
Tweede set
Die uitslag deed geen recht aan het spel wat we af en toe wel lieten zien, maar wel recht aan de servicepass. Dat zou ik de tweede set in ieder geval beter moeten dus. Aggie als spelverdeelster voor Petra, Lara op midden voor Nicky, en het hele team drie plekken door om wat andere serveerders tegenover te krijgen.
De passing verliep een stuk beter. Tot 6-7 bleven we goed bij, en bij 9-8 en 11-10 stonden we zelfs voor. Daarna liep Heyendaal even wat uit bij 14-16, maar bij 17-18 hielden we toch aansluiting. En toen ging zomaar opeens de servicepass alle kanten op – behalve richting spelverdeler.
Daarna was het dan helaas ook snel gedaan: 18-25. Beetje sneu einde van een verder goede set, die zeker hoop geeft voor de 1e klasse. Maar laten we ook reëel zijn: tegen zo’n tegenstander moet je boven jezelf uitstijgen om een kans te maken, en daar is het in de opbouwende fase nog te vroeg in het seizoen voor.
Derde set
In de derde (en volgens de prognose laatste set) Marilou als spelverdeelster en Nicky op de diagonaal voor Karin. Bij 2-1 stonden we even voor, maar het beeld was te wisselvallig om dat vast te houden. Bij 5-9 een time-out, maar de organisatie was eruit. Bij 12-21 nog een time om in ieder geval met opgeheven hoofd en een draaglijkere stand (ook voor het publiek) het strijdperk te verlaten. Heyendaal won de set met 16-25, maar in die fase hebben we toch nog wat punten gemaakt dus.
Conclusie: Heyendaal was een maatje te groot, maar ook niet meer dan een maatje. Het verschil van twee klassen kwam in deze wedstrijd niet helemaal tot uiting, en als wij onze servicepass wat meer onder controle hadden, was het af en toe zelfs een gelijkwaardige wedstrijd. Daar halen we dan het vertrouwen uit om volgende week de competitie mee in te kunnen.