De laatste wedstrijd van het seizoen ging nog ergens om. Het werd een fysieke en mentale strijd om de derde en vierde plek. Met als voordeel: wij stonden al derde en hadden een voorsprong van drie punten. Trivos was massaal uitgerukt met en bus vol speelsters, het hele wedstrijdformulier stond zo’n beetje vol. De libero en diagonaal van Dames 1 waren opgeroepen om de achterstand van 3 punten tegen ons weg te werken, en dat kon alleen met alle hens aan dek: alleen de uitslagen 0-4 en 1-3 waren voor Trivos acceptabel. Want dan was Trivos derde en wellicht dat er bij de nummers 1 en 2 (Pegasus 5 en VoCASA 4) nog iets misliep of iets te regelen was, dan had Trivos er geen probleem mee om te promoveren. Dan moesten ze nog wel eerst even van ons winnen natuurlijk. Met zo’n vol wisselvak (de droom van iedere trainer) zou dat geen probleem moeten zijn…
Maar wij hadden ook onze doelen. Dit jaar was een opbouwjaar, bedoeld om het team wat nieuw elan te geven. Dat vergde wat aanpassingen en daardoor oefening en geduld. Dat heeft geleid tot het hier en daar wat morsen van punten, maar met het hogere doel in het achterhoofd was dat niet zo erg. Het heeft ook geleid tot een aantal zeer fraaie wedstrijden, waarin de vruchten duidelijk geplukt werden. Het resultaat vóór deze wedstrijd was dan ook een mooie derde plek met drie punten voorsprong, die we in deze wedstrijd dan ook met hand en tand gingen verdedigen. Al was het verdedigen daarvan niet het doel van deze avond: we wilden aanvallen!
De voor- en nadelen van de teams waren duidelijk: wij moesten servicedruk houden om Trivos niet tot aanvallen te laten komen, en we moesten de blokkering op orde houden, die ook bij de vorige wedstrijd tegen Pegasus 5 een belangrijk aandeel in de winst had. Het grootste zwakke punt bij Trivos was het mentale aspect: veel herrie als ze een keer een punt maken, maar een in elkaar zakkend spelpeil als ze wat punten achter komen te staan.
Marjolein had nog steeds last van haar rug, maar wilde toch wel beginnen. Daarom Ans in eerste instantie even langs de kant om daar een back-up voor te hebben, en als dan niet nodig was een alternatief op midden te hebben. We begonnen dan ook met Hanneke, Marjolein, Monique, Jenny, Marieke en Lot en Susanne libero buiten.
Het principe van de snelle voorsprong (toch al niet ons sterkste punt) bleek niet helemaal te werken. Trivos liep al snel uit naar 2-6, maar daarna was de diesel voorgegloeid en kwamen we beetje bij beetje weer bij richting 10-10. Daarna werd het een demonstratieset: de pass liep perfect, buiten scoorde lekker over en door het blok heen en midden wist de gaten goed te vinden. We stoomden door naar 21-16 (nog een time-out Trivos) en via 22-19 (wij even time-out en Ans erin voor Monique) werd het 25-22.
De beginopstelling van de tweede set was de eindopstelling van de eerste. Nu was het zaak het begin van de set geen voorsprong weg te geven, en bij voorkeur er zelf een op te bouwen. Dat laatste lukt niet, maar dat eerste gelukkig wel. Via 10-8 hobbelde het naar 15-15 en 19-17. Toen was een gaatje geslagen en zakte bij Trivos de moed in de schoenen. Ans kon in een keer doorserveren naar 23-17, waarbij een minder goede ralleypass een keer werd omgezet in een set-up op rechts naar spelverdeelster Hanneke, die haar one-and-only aanval in de wedstrijd dankbaar scoorde. Trivos stond erbij en keek ernaar en kon niet anders dan bij 25-18 constateren dat het een gelopen koers was.
Daarmee was de derde plek in dit seizoen een feit. Een mooi resultaat gezien het feit dat we een niet al te brede basis hadden en regelmatig ook met blessures en andere afwezigheden te kampen hadden. Volgend seizoen blijven we qua aantal in ieder geval ongeveer hetzelfde. Midden Lot gaat haar heil elders zoeken en ongetwijfeld vinden, en Lisanne komt haar plek overnemen. Van Lara bleek in het begin van het seizoen helaas dat ze stage ging lopen en daardoor geen wedstrijden mee kon doen en amper kon meetrainen. Zij gaat volgend seizoen bij Dames 2 meespelen. Helemaal hetzelfde blijven qua aantal doen we echter niet. Anita heeft vanaf het begin meegetraind en meegespeeld, maar kreeg gedurende het seizoen teveel last van haar knie om de wedstrijden mee te kunnen spelen. Dat is jammer omdat ze op de diagonaal een serieuze concurrent was om Jenny op de bank te houden. Ze traint volgende jaar daar waar mogelijk in ieder geval nog wel mee.
Maar de wedstrijd was nog niet afgelopen. De twee gewonnen sets smaakte naar meer. Marjolein werd bedankt voor de bewezen diensten, maar mocht nu gaan genieten van de verdiende rust. De eerste helft van de set werd voornamelijk weer bepaald door side-outs, maar vanaf 11-10 konden we weer uitlopen naar 18-13. Trivos nam een time-out en wisselde wat, maar de echte spirit was er een beetje uit. Helaas kregen wij het ook lastig. Hanneke had eigenlijk wel zin om wat variaties te proberen, maar deze set verliezen zou kunnen betekenen dat het een vijfsetter werd, en daar hadden wij de energie niet meer voor. Deze set dus gewoon robuust uitspelen. Het midden kreeg het lastiger, dus schoof Susanne als libero door van buiten naar midden. Trivos intussen kwam wel dichterbij tot 22-19 en op het laatst was bij 24-23 zelfs nog een time-out nodig om het laatste punt binnen te halen. De speelster van Trivos serveerde in het net, waarmee deze set ook binnen was.
Daarmee was het kruit wel zo’n beetje verschoten. De vierde set was hangen en wurgen tot er iemand bij de 25 was. Bij 14-16 een time-out om de aansluiting te blijven houden, maar het kwaad was al geschied. Tot overmaat van ramp nam Lot een bal over van Hanneke, die daardoor een elleboog in haar onderarm kreeg en het gevoel had alsof hij ‘gebroken’ was. Bij 15-20 dan ook even een time-out om de opstelling compleet om te draaien: Jenny als diagonaal nam de spelverdeling over en Hanneke werd diagonaal. Dat was aan het eind van zo’n wedstrijd natuurlijk wat veel gevraagd, maar meer mogelijkheden waren er eigenlijk niet. Gelukkig verloste Trivos ons uit ons lijden door er met 16-25 snel een eind aan te maken.
Meestal hou je aan een wedstrijd die je met 3-1 wint toch een slecht gevoel over als die ene set tegen nou net de laatste set is, maar in dit geval kon dan helemaal niet boeien. Het eindresultaat: Pegasus 5 is eerste geworden met 84 punten (de laatste wedstrijd verloren tegen Switch, maar – helaas? – toch 1e geworden), VoCASA 4 is tweede met 83 punten (in de laatste wedstrijd een punt laten liggen tegen het gedegrageerde Pegasus 6), en daarna wij met 75 punten. Trivos is met 69 punten toch nog een goede vierde geworden, met net twee punten voor op Switch.
Dinsdag aanstaande is de laatste training (er lijkt een battle aan te komen), daarna kunnen we onze wonden likken en de hele zomer gebruiken om op conditie te blijven voor weer een topjaar volleybal.