Het was een ouderwets Atalante-avondje. Dames 2 kon kampioen worden als ze met 4-0 zouden winnen, en dat is uiteindelijk ook gelukt, maar helemaal vanzelf en vrij van zenuwen ging dat niet. Monique mocht de alvast opgestuurde plaquette overhandigen en daarna was het nog even een staande receptie op het veld.
Toen gauw aan de eigen wedstrijd beginnen. Klein detail: geen shirts! Iemand had die nog ergens (ongewassen) (laten?) staan, maar het was niet meteen duidelijk wie en waar. Pragmatische oplossing: gauw een tas met recreantenshirts laten komen en met rugnummers van ver in de 40 (niet de gemiddelde leeftijd) aan de slag.
Rosa had toetsweek en kon helaas niet meedoen. De eerste set dan ook begonnen met 48-43-44-46-42-1 (Monique als spelverdeelster, Marjolein, Ans, Ilse, Jenny op buiten en de 1 is van Liesanne, die had haar eigen shirt nog), met libero Susanne op buiten.
Het liep van begin af aan lekker. De service was gevaarlijk, Susanne is de laatste weken lekker aan het liberoën, Monique wist buiten en midden goed te bereiken – en heel soms ook nog achterover. Jenny was lekker bezig op buiten en wist altijd wel wat handjes mee te nemen. De spelverdeling aan de andere kant had het een stuk lastiger (ook technisch), daar moesten bijna alle ballen op buiten, waar we verdedigend goed op anticipeerden.
Bij 5-3 in deze laatste thuiswedstrijd leek het nog wat gelijk op te gaan, maar daarna liepen we weg naar 11-3, om vervolgens weer bijgehaald te worden op 14-11 en 16-16. Daarna toch weer een gaatje bij 22-19 en dat uitgebouwd tot 25-23. Set 1 in the pocket.
Met dezelfde op- en instelling de tweede set in. Enige wijziging: de libero niet standaard op buiten, maar voor Marjolein en Liesanne, die haar trainingsachterstand even mocht compenseren door te focussen op het spelen aan het net.
Dat was even wennen. Na 2-3 en 4-7 werd het weer 7-7, maar er kwam geen echt verschil. Het werd 14-16 en 23-22 en het kon steeds alle kanten op. De middenaanval van Pegasus D4 kwam meer aan bod omdat we het zelf in de aanval niet konden afmaken. Het werd wat hangen en wurgen allemaal, maar gelukkig waren wij met 25-23 net wat eerder bij de eindstreep.
Maar er was wel een kentering in het spel zichtbaar, dus daar moest op ingegrepen worden. De mogelijkheden waren echter gering, dus Hanneke (die niet bovenhands kon spelen) op de diagonaal om Ilse naar buiten door te schuiven zodat Jenny op midden kom om Liesanne even naar de kant te halen. Mooi vak, coaching!
Nog wel even kijken of dat in de praktijk ook zou werken. In het begin nog niet zo, maar na 4-6 en 8-11 leken we aan te haken bij 12-13. Toen was het onverklaarbaar (nou ja, niet helemaal) opeens 15-20 en niet snel daarna 19-24. Nog even een time-out om de Pegasus-serveerder te dwingen niet al te moeilijk te serveren. Dat lukte ook, maar er volgde een ralley die we helaas niet winnend wisten at te sluiten: 19-25.
De mogelijkheden door het gebrek aan resources waren beperkt, dus terug naar de opstelling van de tweede set. Ook de vermoeidheid leek mee te gaan spelen. Monique moest aardig wat meters verzetten om er nog wat van te kunnen maken, en te vaak viel een bal gewoon op de grond omdat iedereen er bij stond te kijken maar niets deed. Pegasus liep uit naar 1-6. We kregen de boel wel weer op de rit, maar het gat van 5 punten bleef tot 6-10 en 9-14. Het midden van Pegasus was lekker aan het scoren zonder dat we daar een structureel antwoord op hadden, al zat Susanne goed bij de korte ballen. Het werd 13-22 en uiteindelijk 17-25.
Een vijfde set dus. Dezelfde beginopstelling, maar dan drie plekken doorgedraaid om ten eerste andere passopstellingen tegenover andere serveerders te krijgen en ten tweede de betere serveerders te laten beginnen. De vijfde set is immers maar tot de 15.
Tot 2-2 nog even aftasten, maar daarna zaten we snel op het oude niveau. Pegasus D4 had weinig meer in de melk te brokkelen. Deze set en vlagen van de eerste twee sets leken weer op wat voor Atalante D1 het normale niveau kan en moet zijn. Dan waren wij op de eindlijst in ieder geval boven Pegasus D4 geëindigd en dus 3e of 4e geworden. Maar door allerlei omstandigheden is dat niet zo, dus nu wel even lekker om daar weer een glimps van op te vangen.
Bij 8-5 was het wisselen van speelhelft, waarna we aan de publiekskant stonden. Mooi om het thuisseizoen daar dan met een overwinning af te sluiten. Die overwinning kwam dan ook niet meer in gevaar: het gat van drie punten bleef en bij 15-11 was de 3-2 overwinning een feit. Een mooi resultaat, zeker gezien het feit dat we de uitwedstrijd hadden verloren met 3-1.
Daarmee is Pegasus D4 uit de running voor de 2e plek en zijn wij niet meer van de 8e plek af te krijgen. Kidang D2 moet morgen uit tegen Trivos D2, dus als die daar geen punten halen en volgende week tegen de op een na onderste plek staande Heyendaal D5 ook niet meer dan twee, dan is de zevende plek nog mogelijk, maar dat scenario is erg onwaarschijnlijk.
Eerst deze overwinning maar eens vieren, en dat deden we ongedoucht (boiler nog kapot) en wel met lauwe friet en ongedefinieerde niet geheel doorbakken snacks, maar dat kon de pret in het geheel niet drukken.
Resteert alleen nog de wedstrijd tegen Switch D1 volgende week. Switch is al kampioen, maar zal zeker niet achterover gaan leunen. Als wij het spel van deze week kunnen doortrekken naar volgende week, kunnen we in ieder geval afsluiten met een leuke wedstrijd!