Atalante D1 zit in een lastige fase wat stabiliteit en continuïteit betreft. Bij de wedstrijden tegen VoCASA D6 waren er echter ook lichtpuntjes.
Atalante D1 heeft sinds januari te maken met verschillende blessure- en coronagevallen, waardoor het team niet optimaal heeft kunnen trainen en samen spelen. Bij een wedstrijd zoals die vorige week tegen een makkelijke tegenstander zoals Heyendaal D5 is de schade daarbij nog beperkt te houden, maar bij een andere tegenstanders zoals bij de thuiswedstrijd tegen VoCASA D6 worden de pijnpunten onmiskenbaar duidelijk.
Lara en Lotte waren er niet bij, en libero Susanne pas weer voor het eerst. Josje van Dames 2 was nog opgetrommeld om in ieder geval één wissel te hebben. Met Marilou, Rosa, Marieke, Ilse, Marleen en Mette de eerste set in. Altijd even wennen (0-3), maar snel rechtgetrokken (4-4), doorkabbelend naar 9-9.
Bij 12-10 een licht voorsprong, die Marilou al serverend uitbreidde naar 20-10. Daarna was het een kwestie van tijd tot deze set met 25-12 binnen was. Goede passing, prima verdeelde set-ups en scorende aanvallen. VoCASA D6 stond erbij en keek er naar.
Sets erna stuk moeizamer
Met dezelfde opstelling de tweede set in – wat anders? Meteen weer achter met 2-7, maar we kwamen langzaam terug tot 7-9 en stonden voor bij 10-9. Bij VoCASA D6 was nummer 14 erin gekomen, een wat kleinere buitenaanvalster met een grote sprongkracht. Zij was eigenlijk de enige scorende aanvaller aan VoCASA-kant, maar kon het in haar eentje niet klaren. Bij 17-14 en 24-19 bleef er een gat, maar echt groter werd het niet. Genoeg in ieder geval om de tweede set met 25-22 te winnen.
VoCASA D6 had inmiddels door waar hun scorende kracht lag, met als gevolg dat de rest van de wedstrijd eigenlijk alles naar hun nummer 14 ging. We konden alleen punten pakken door die zelf te maken en te hopen dat nummer 14 snel weer naar achter ging. De derde en vierde set kreeg Atalante D1 daar geen vat op. De servicepass kwam niet, de spelverdeling kon daar weinig mee. Zeker toen er ook nog meer dan een gemiddeld aantal servicefouten werd gemaakt. Ook een wissel van Josje voor Marilou kon daar weinig aan doen, daar zat het probleem immers niet – maar meer mogelijkheden dan dat en links en rechts wat speelsters in of uit de pass waren er niet.
Doordat we niet aan aanvallen toekwamen, kreeg VoCASA D6 alle gelegenheid alle ballen naar nummer 14 te spelen. De middens van VoCASA betalen waarschijnlijk minder contributie, want die waren voornamelijk veldvulling.
De derde set ging verloren met 16-25, en ook een andere opstelling aan onze kant met omgewisselde buitenspelers kwam niet verder dan 19-25. Dat lijkt qua stand nog mee te vallen, maar dat was in de praktijk zeker niet zo. We liepen van begin af aan achter de feiten aan. Daar waar het in de eerste set en deels ook in de tweede van een leien dakje ging en het mooi was om naar te kijken, stond het huilen nu nader dan het lachen.
In vijfde set niets meer te redden
De vijfde set was dan ook de grote anticlimax in deze wedstrijd. Bij het wisselen van speelhelft stonden we al met 3-8 achter, en dat liep gigantisch uit de hand tot 4-15. Een stand Atalante D1 onwaardig.
Maar met de boven genoemde verzachtende omstandigheden in het achterhoofd van de stabiliteit en continuïteit kan de komende weken de weg terug naar het herstel ingezet worden. Als alles meezit zijn we volgende week eindelijk weer eens compleet, en dan zullen we er alles aan doen om het Trivos D4 eens goed lastig te maken.