De titel lijkt wat tegenstrijdig, maar is toch waar. Op donderdag 5 september speelde Atalante D1 namelijk een bekerwedstrijd tegen Trivos D2, dat dit seizoen uitkomt in de Promotieklasse. Dat is dus een klasse hoger dan Atalante D1 speelt.
Een verlies was op voorhand dan ook ingecalculeerd, het ging er meer om te kijken hoe ver het team was in de voorbereiding richting de competitie, die over twee weken gaat beginnen. Het team was compleet, maar Nicky had last van de schouder en kon voornamelijk een rol voorin vervullen, maar in geen enkel geval serveren. Dat losten we op door in de eerste set te beginnen met Marilou als spelverdeelster, Rosa op rechtsvoor als buitenaanvaller, Marieke midvoor op midden, Ilse als diagonaal linksvoor en Marleen als de andere buitenaanvaller op linksachter.
Nicky begon midachter, maar zou op de serviceplek telkens gewisseld gaan worden voor Lara voor een rondje achterin. De enige andere reserve, Aggie, bleef achter de hand voor de spelverdeling en diagonaal. Susanne speelde als libero op de buitenpositie. Een krappe basis, dat wel, maar wel een met mogelijkheden om de (on)mogelijkheden van anderen goed te compenseren.
Trivos speelt veel over de linker- en rechterflank, dus aan beide buitenkanten moest er diagonaal geblokkeerd worden om de middens te kunnen laten aansluiten. Maar we kwamen erg weifelend uit de startblokken, blijkbaar toch wat geïmponeerd door het klasseverschil. Bij 3-11 een time-out om het hoge aantal eigen fouten terug te dringen. Bij 5-14 dan Lara voor Nicky op de serviceplek en bij 8-18 Aggie voor Marilou als spelverdeler. Die standen geven al aan dat het verschil toen al niet meteen echt groter werd.
De uiteindelijke setstand 10-25 doet vermoeden dat we weggespeeld werden, en dat was in het begin van de set wellicht ook zo (al hadden we dat meer aan onszelf te danken), maar naarmate de set vorderde kwam de servicepass steeds beter en kon er ook scorend aangevallen worden. De ballen op buiten waren in het begin nogal voorzichtig hoog en daardoor minder ver naar buiten, maar omdat we dit seizoen met wat snellere ballen op buiten gaan spelen moest dat even anders. Dat liep ook beter gedurende de set, maar daar kwam nog niet het volle rendement uit.
Geheel andere set
De tweede set werd een geheel andere set qua wedstrijdbeeld. Aggie bleef even staan in de spelverdeling en Lara stond midachter in de beginopstelling, om Nicky op midden en/of diagonaal rondjes voorin te kunnen laten draaien.
We begonnen bij 3-1 zelfs met een lichte voorsprong, en bij 7-6 ging het ook nog mooi gelijk op. Susanne eiste wat meer ruimte op en de passes kwamen beter, waardoor ook de set-ups op buiten goed aankwamen. Al moesten Marleen en Rosa daar weer even aan wennen, maar zij kwamen er regelmatig toch steeds beter door. De lekker korte set-ups op midden hadden een hoog rendement, als die aanvallen al niet meteen scoorden, was er door Trivos niet meteen een goede aanval van te maken en waren wij dus weer aan zet.
Bij 5-3 Nicky voor Lara voorin en dat bij 9-7 weer in omgekeerde richting. Tot 12-12 ging het gelijk op, maar bij 13-15 was Trivos door een paar servicefouten toch even een stukje weg. Toen ging het even hard en zakte het wat in elkaar, zodat er bij 14-20 nog een time-out nodig was. Maar op de een of andere manier stagneerde het: 15-25.
Goed herpakt
In de derde set begonnen met Marilou, Rosa, Marieke, Ilse, Marleen en Lara, met Nicky rondjes voorin op de diagonaal. Het begin van de set had eenzelfde beeld als de tweede set: voor bij 5-3, 9-7 en weer gelijk op 13-13. Maar er zat nu meer geloof in dan in het tweede deel van de vorige set. Lara scoorde een nog van de grond gehaald bal in het achterveld mooi achterin op positie 5 van Trivos, en dat Marieke deze set structureel uit de servicepass stond bracht ook zijn vruchten op met een hard geslagen driemeteraanval op midden.
Rosa en Marleen hadden de slag letterlijk en figuurlijk te pakken en maakten het de blokkering en verdediging aan de andere kant lastig. Af en toe nog een driemeteraanval voor Ilse, en daaruit blijkt al dat Marilou en Aggie niet alleen goed aan het verdelen waren, maar dat de ballen ook aankwamen waar ze moesten zijn. Susanne had er zeker een groot aandeel in het ze zo makkelijk mogelijk te maken.
Het werd spannend: 19-20, 23-23, 23-24 (maar even een time-out om de druk bij de serveerder van Trivos te leggen, en dat werkte, want het werd 24-24), maar toen wist Trivos er helaas nog twee punten uit te persen en wisten zij de set te winnen met 24-26.
Een 0-3 verlies dus, maar dat klinkt erger dan het was. We konden het veld zeker met opgeheven hoofd verlaten. Het spelpeil zoals dat deze wedstrijd tegen een toch hoger spelend team werd gehaald belooft veel goeds voor het nieuwe seizoen.