Dit was er dan een, zo’n wedstrijd waar je als Atalante D1 alleen maar kunt verliezen. Het spel van Voreo D1 is niet consistent genoeg om stabiel tegen te kunnen spelen, dus zul je die stabiliteit zelf moeten afdwingen.
Een mooie wedstrijd dus om te beginnen met een 2-4-verdeling in plaats van 1-5. Het zal in de praktijk vast een keer nodig zijn om op die manier te spelen, en dan is het beter dat van tevoren in een wedstrijdsituatie geoefend te hebben dan daar op dat moment punten mee te moeten verliezen.
De uitwedstrijd tegen Voreo D1 stond al langer in de belangstelling omdat die tegelijk was met de Leste Mert in Druten. Bij inventarisatie bleek het echter alleen om Marieke en Rosa te gaan, terwijl verzetten weer problemen bij anderen opleverde. Uiteindelijk kon Marieke toch wel, zij het maar tot 21:00 uur. De wedstrijd begin om 19:30, dus 3 sets moesten er zeker inzitten. Waardoor we op Rosa na, die met haar laarzen tussen de koeien stond, compleet waren.
De eerste set in met Aggie, Marieke, Lisa, Karin, Ilse en Lara. Het was een beetje onwennig allemaal en vrij onrustig. De passes bleven hangen, de set-ups waren te scherp of niet scherp genoeg en varieerden zeker op buiten qua afstand tot de antenne, zodat niemand er eigenlijk lekker inkwam. Er waren geen onduidelijkheden over het 2-4-systeem, dat liep wel, maar het ontbrak aan afwerking in de details en daardoor liep het mis op de grote lijnen.
Ilse serveerde meteen door naar 1-9, maar wat verder een makkie had moeten worden werd een strijd tegen onszelf. Voreo D1 kwam dichterbij met 9-13 en 16-19. Bij 17-19 Nicky voor Lara voorin, bij 21-23 Marleen voor Ilse op buiten en bij 22-24 Lara weer terug voor Nicky. Met 22-25 was de set wel binnen, maar met hangen en wurgen.
Andere boeg
Op deze manier nog een of meerdere sets doormodderen was een te groot risico. Daarom terug naar 1-5. Er komen vast nog wel wedstrijden waarbij we weer met 2-4 kunnen oefenen. Nu met Petra, Marieke, Nicky, Ilse, Marleen en Lisa de tweede set in. Voreo D1 maakte handig gebruik van de wisselingen en liep uit naar 8-3. Maar we kwamen langzaam langszij. Bij 3-2 Lara voor Nicky, bij 9-5 Nicky voor Lara en bij 14-15 Lara weer voor Nicky, waarna Lara mocht blijven staan. Toen we bij 11-11 eenmaal op gelijke hoogte kwamen, was duidelijk dat we dit niet gingen verliezen. Dat bracht wat rust, en daardoor konden we de set redelijk stabiel uitspelen naar 22-25. Dezelfde uitslag, maar een ander wedstrijdbeeld.
In de derde set bleef Petra staan als spelverdeelster om ze de kans te geven het niveau van de tweede set verder uit te bouwen en wedstrijdritme op te doen. Nicky ging op de diagonaal voor Ilse, waardoor Lara voorin op midden begon. Marieke en Marleen bleven op buiten. Marieke kwam nog niet lekker in de wedstrijd en moest het vooral van het serveren hebben. Marleen was extra gebrand op een overwinning omdat er (verre) familie aan de andere kant van het net stond. Motivatie was er dus genoeg, nu dat nog even omzetten naar spelniveau.
Het werd nog even 4-0, maar meteen daarna weer 4-4. Door een servicebeurt van Nicky werd het 5-12, daarna 9-15, en toen was het verzet van Voreo wel gebroken. We stoomden zonder time-out en zonder wissels door naar 12-25. Dit was weer een beetje het oude niveau. De middenaanval begon te lopen en buiten had af en toe ook een mooie bal. Maar wel met in het achterhoofd het feit dat Voreo D1 nu meer fouten maakte – en wij minder servicefouten.
Serveren maar
In de laatste set ook de andere spelverdeelsters weer aan het werk. Aggie begon, met Nicky op de diagonaal, Marieke en Ilse op buiten en Lara en Lisa op midden. Na het blijkbaar nodige stroeve begin (5-5) was het snel gedaan. Lisa serveerde door naar 6-22 (!). Bij 6-18 nog Marleen voor Marieke (die haar aandeel in deze wedstrijd eindigde met een mooie aanval) en Karin voor Aggie (die de set-up voor die aanval had gegeven). Bij 9-25 was het toen gedaan en hadden we de 5 punten weer binnen. En het was pas 20:55 …
De moraal van het verhaal: dit soort wedstrijden moet je gewoon winnen. Ook al gebeuren er rare dingen, blijf gewoon op je eigen kwaliteit vertrouwen en doe wat je moet doen. Niet meer en zeker niet minder. Dan maakt het niet uit welk systeem je speelt of wie de tegenstander is.
Maar bij deze wedstrijd bleek dat het blijkbaar toch wel uitmaakt welk systeem we spelen. Dat leidde in het begin tot meer onrust en daardoor een mindere afwerking dan standaard mogelijk is. Maar zolang we de punten binnenhalen is er niets aan de hand, zeker omdat de concurrentie momenteel punten laat liggen. Trivos D3 staat tweede op 4 punten achter, maar met een wedstrijd meer gespeeld, Heyendaal D6 staat derde op 7 punten achter en Pegasus D5 staat vierde op 9 punten.
We bouwen zo een mooi buffertje op, waarbij we de eerstvolgende wedstrijd over twee weken op 23 november thuis tegen Heyendaal D6 een mooie slag kunnen slaan. Daarna hebben we twee weken wedstrijden tegen mindere teams (respectievelijk Weekenders D1 en Pegasus D6), waarna we op 14 december klaar moeten zijn voor een genadeklap tegen Trivos D3. Dan weten precies waar we aan toe zijn en hoe we de tweede helft van de competitie moeten gaan voorbereiden.