Het is de dames van Atalante D1 gelukt om het hele jaar ongeslagen te blijven. In totaal zijn er slechts zes sets verloren, waardoor het puntaantal aan het eind van de rit op een gigantische 104 is uitgekomen.
Dat puntenaantal was geen doel, net zo min als het kampioenschap, maar alle wedstrijden winnen natuurlijk wel – maar dat geldt natuurlijk voor ieder team. Het kampioenschap is al weer een paar weken geleden, maar ook de wedstrijd tegen Pegasus D5 was nog even van belang voor die doelstelling. En Pegasus D5 staat natuurlijk niet voor niets derde, dus heel makkelijk zou dat ook weer niet worden. De thuiswedstrijd hadden we wel met 4-0 gewonnen, maar helemaal vanzelf ging dat niet.
Halve kracht
Het team was weer soort van compleet, maar ook weer niet. Libero Susanne als invalkracht voor achterin en Ilse als libero voor de volgende stap in het herintegratietraject. De beginopstelling was met Karin, Rosa, Lisa, Aggie, Marieke en Lisa meteen drie plekken doorgedraaid. We kwamen door het diep serveren van Lisa meteen goed uit de startblokken met 7-3. Maar dat gat werd niet groter richting 12-8. De servicepass liet het wat afweten, daar was door de spelverdeling niet veel extra aan toe te voegen. De aanvallers kwamen er daardoor niet lekker in.
Maar we serveerden lekker door, ook al waren er wel vier servicefouten. Bij 11-21 Susanne even achterin voor Rosa om uit te proberen. Dat ging niet helemaal lekker, dus bij 15-24 was het dat helaas voor dit seizoen voor Susanne. Het afmaken van de set duurde te lang, dus nog even een time-out. Maar bij 17-25 was het dan toch gedaan.
In de tweede set Petra in de spelverdeling, Marleen op buiten op de plek van Marieke en Nicky op de diagonaal voor Karin. De rest bleef staan, inclusief Ilse als libero op midden voor Lisa. Het werd worstelen, maar we kwamen tot 10-10 niet op voorsprong. Sterker nog: Pegasus D5 had een paar moeilijke services waar we geen raad mee wisten. De servicepass stond weer onder druk, maar had geen oplossing. Bij 15-12 een dubbelwissel met Marieke voor Rosa en Aggie voor Petra, maar veel baten deed het niet.
Dit soort situaties krijgen we volgend seizoen natuurlijk meer: een (kleine) achterstand, druk op de passing en daardoor druk op de (buiten)aanval. Met een kleine uitzondering van Marleen was buiten vandaag echter niet sterk in de aanval – en zeker niet in de passing. Marieke serveerde van 24-15 nog wel naar 24-20, maar toen was de set met 25-20 toch voor Pegasus D5.
Wakker geschud
In de derde set de boel maar eens overhoop gehaald en begonnen met Petra, Marieke, Lisa, Karin, Marleen en Nicky nu op midden. Petra serveerde meteen naar 0-9 en bij 5-13 deed Lisa daar nog een schep bovenop door meteen tien keer te serveren naar 5-23. Ja, toen was het met 10-25 snel gedaan natuurlijk. Maar deze set klopte wel alles. De blokkering hield weer ballen tegen, er vielen geen ballen tussen twee speelsters in en alle aanvallers konden zich wat meer uitleven.
In de vierde set met Aggie, Marieke, Lara, Karin, Marleen en Nicky in principe op dezelfde voet verder. Maar het werd voornamelijk wat ideeloos gefriemel. Pegasus D5 profiteerde daar van met 7-3. Karin had de set rust tussendoor goed gedaan, ze was nu goed aan het verdedigen en af en toe ook aanvallen. Lara had ook een set rust gehad, maar was al goed bezig en bleef goed bezig. Een mooi moment om de wisseles even goed te gebruiken. Bij 10-8 Lisa een rondje voorin voor Lara, bij 12-10 Petra voor Aggie in de spelverdeling en bij 13-13 waren we langszij (Marieke voor Rosa). Bij 14-15 (Lara weer voor Lisa) was de achterstand weggewerkt en stonden we weer voor. Daarna werd het een kwestie van zelf geen fouten meer maken. En dat deden we niet: het ging gestaag naar 19-25.
Daarmee werd de laatste wedstrijd van dit seizoen met 1-3 ook winnend afgesloten. Het komt niet vaak voor dat een team een heel seizoen ongeslagen blijft. Maar toch een kanttekening: de verloren set en sommige perioden bij andere sets laten ook zien dat het niet vanzelf gaat. Op de momenten van achterstand moet de boel als team blijven fungeren gezamenlijk naar oplossingen zoeken. Een mooie uitdaging voor volgend seizoen dus.