Atalante D1 groeit in de tweede helft van het seizoen. VoCASA D4 was daar de pineut van.
Bij de wedstrijd tussen de nummer 12 (wij) en 11 (zij) ging het niet om vijf, maar om tien punten. Wie nu zou verliezen, kreeg het de tweede helft van de competitie moeilijk om nog uit de gevarenzone te ontsnappen.
Jammer voor Lara, maar ze was er bij deze uitwedstrijd op zaterdag helaas niet bij. Monique, nog herstellend, stond vier sets lang stand-by om in te vallen als dat nodig was, maar kon langs de zijlijn blijven. Dit was een wedstrijd waarin alles samenkwam.
Met Bodine, Marleen, Lisa, Karin, Rosa en Jenny de eerste set in met Ilse als achterwacht en Susanne als libero buiten. Ook VoCASA D4 was zich bewust van het belang van deze wedstrijd, waardoor het begin een beetje zenuwachtig was. Veel servicefouten, te weinig beweging bij de servicepass, zodat geen van beide teams echt loskwam. Bij 10-10 Ilse voor de service en rondje achterin voor Marleen, die van de trap was gevallen en gespaard werd voor voorin. Bij 14-15 weer terug, en bij 19-19 dezelfde truc nog een keer. Daardoor kon Susanne ook libero zijn voor Jenny, die het lastig had in de servicepass. Al doende kregen we zo grip op de set en wisten we na twee time-outs op 21-22 en 23-23 om de rust te bewaren als eerste bij de 25 te zijn: 23-25.
Last van de schouders
Dat was een hele opluchting. In de tweede set met dezelfde beginopstelling (maar een plek terug) liepen we op de service van Bodine meteen uit naar 1-6. Susanne schoof helemaal door naar midden, waardoor Rosa op buiten bleef staan en Ilse en Marleen elkaar afwisselden. Dat bleek een gouden combinatie. Het werd 9-15 en 15-20, dus het gat werd niet groter – maar ook niet kleiner. Dat gaf vleugels: met 16-25 wonnen we de tweede set overtuigend.
De set-ups van Karin waren voortreffelijk: lekker ver naar buiten bij de antenne en dichtbij op midden – het was aan de Lisa en Jenny op midden om ervoor te zorgen dat ze er waren. Susanne hoefde weinig te wennen op midachter en haalde veel van de grond. Marleen en Rosa continueerden de lijn van vorige week en scoorden veel.
Bij de derde set de opstelling nog een plek terug gedraaid om Marleen langer aan het net te houden en Ilse zo lang mogelijk te kunnen inzetten. Rosa serveerde meteen naar 0-7, daarna werd het 5-10 en op de service van Bodine, die zowel aanvallend als verdedigend goed op dreef was, ook meteen weer 6-15. Jenny en Lisa hadden op midden de slag te pakken en begonnen met wat meer agressie ook blokkerend een grotere rol te spelen. Pas bij 7-16 was de wissel Marleen-Ilse aan de orde. VoCASA D4 probeerde nog een time-out op 7-18, maar het werd op overtuigende wijze een complete declassering: 11-25.
Op overtuiging uitgespeeld
Met dezelfde opstelling als in de tweede set ook de laatste set in. Ook deze set was nog goed voor één punt, maar als wij die zouden winnen hadden zij dat punt niet – dus die telde voor twee! Op eigen service meteen weer naar 1-7. Time-outs bij die stand en 6-15 van VoCASA hielpen niet, wij waren op volle stoom. Het werd 10-17 en 12-23, maar toen kwam de klad er even in. Op een lastige service van Berna kroop VoCASA D4 dichterbij: 15-23 (time-out) en 18-23 (nog een time-out). Het werkte niet: als de servicepass kwam, was de set-up minder of kon de aanvaller niet tot scoren komen.
De diagonaalopstelling is altijd een zwak punt, dus moest er in eerste instantie geswitcht worden en in tweede instantie effectiever geswitcht worden. Bij 20-23 eindelijk de service terug: 20-24. Die ging vervolgens in het net (21-24), maar daarna was het met 21-25 gedaan: 0-4.
Daarmee stijgen we meteen twee plekken omdat Pegasus D3 met 4-0 verloor van Heyendaal D3. Dat betekent dat we de komende weken naar boven kunnen gaan kijken. Als we de komende wedstrijden de vorm van dit jaar vasthouden, is er nog veel mogelijk. Vandaag was het in ieder geval genieten…