In de uitwedstrijd tegen Pegasus D6 kon het gaan gebeuren. Als Atalante D1 met 0-4 zou winnen, waren ze kampioen. Het gat met concurrent Trivos D3 zou dan te groot zijn om nog te kunnen overbruggen.
Al vóór de wedstrijd bleek echter dat Trivos D3 bij hun vroege wedstrijd tegen Malden D1 een puntje had laten liggen. Blijkbaar is Malden in topvorm tegen hogere teams, want onze slechtste wedstrijd van het seizoen tot nu toe is ook tegen Malden geweest.
Het team wist dat echter nog niets van het puntverlies van Trivos, en had hielden we ook maar even zo. Al had Susanne het moeilijk om niets te zeggen. We waren compleet, maar Ilse stond als libero en Susanne als multitalent wel beschikbaar langs de kant, maar eigenlijk alleen inzetbaar bij hoge nood. Zover moesten we het niet laten komen. Ook trouwe mee-trainer en toeschouwer Lieske stond langs de kant mee aan te moedigen. Daarnaast kwam er van de tribune ook nog support van de meegereisde familie en vrienden – en onze trouwe teller Jo, die was meegereisd met Monique van de TC.
Set 1: alle begin is moeilijk
Het was duidelijk: in deze wedstrijd kon het gebeuren. Je merkte het aan de strakke koppies en de wat uitgelaten sfeer. Voldoende gemotiveerd dus om de eerste set te beginnen met Petra als spelverdeelster, Rosa op rechtsvoor, Lisa midvoor, Karin op de diagonaal, Marleen linksachter en Nicky midachter. Lara was reserve voor de middenaanvallers en zou deze set in ieder geval haar kwaliteiten als verdediger kunnen uitbuiten. Marieke stond te popelen om een van de buitenplekken over te nemen en Aggie was achter de hand om de spelverdeling van nieuw elan te voorzien als dat nodig zou zijn.
We kwamen voortvarend uit de startblokken. De opdrachten waren duidelijk. Ten eerste diep serveren om een buitenaanval te forceren. Dat was namelijk het zwakste punt bij Pegasus D6, die aanvallen waren bij de thuiswedstrijd makkelijk te verdedigen. Een opdracht aan de spelverdelers was om veel te variëren in de aanval, met name het midden veel te gebruiken.
Na nog wel even 3-1 werd het 3-9 door een servicebeurt van Lisa, maar daarna kwam Pegasus weer wat terug tot 8-11. Bij 8-16 namen we weer wat afstand, dus een time-out voor Pegasus. Toen het 9-16 was kwam Lara er achterin in voor Nicky met het idee rustig naar de 25 toe te werken. Maar Pegasus sputterde tegen. Nog even een time-out bij 13-17, bij 15-18 Marieke voor Marleen op buiten, bij 16-19 Nicky weer voor Lara voorin, maar bij 19-20 toch maar de tweede time-out.
Het werd een spannend einde van de eerste set. Dat hadden we voornamelijk aan onszelf te danken, blijkbaar werd de boel wat nerveuzer richting einde set. De passing stagneerde, de spelverdeling kon er weinig aan toevoegen en de aanval had geen oplossing. Bij 21-21 Aggie voor Petra als spelverdeelster, bij 21-22 nog een time-out van Pegasus D6 en bij 22-22 Lara weer voor Nicky achterin.
Toen was duidelijk: nu moet het gebeuren. Op de tribune nam de spanning ook toe. Maar het gebeurde ook: even twee ballen volgens het boekje en hopla: 23-25, de eerste set binnen.
Set 2: vertrouwen opbouwen
Om de boel toch even door elkaar te husselen drie plekken doorgedraaid in de tweede set. Aggie bleef staan als spelverdeelster, Karin op de diagonaal, Rosa en Marieke op buiten en Nicky en Lisa op midden. Rosa en Marieke hadden ergens iets niet helemaal goed begrepen, want zij stonden op hun reguliere beginposities rechtsvoor (Marieke) en linksachter (Rosa), maar bij drie plekken doordraaien is dat dus ook andersom.
Maar gelukkig werken we niet meer met de oude wedstrijdformulieren waarbij de opstellingen moeten worden opgeschreven, anders hadden we nu een probleem gehad. Maar wel even kijken of dit goed ging aflopen, die opstelling was immers niet voor niets zo bedacht. Het sukkelde tot 5-8 een beetje door. We kwamen wel voor, maar het ging niet overtuigend. Rosa serveerde echter naar 5-12, en toen begon het te lopen – alleen jammer dat ze na een time-out van Pegasus fout serveerde. Maar het gat was groot genoeg om rustig naar het einde toe te kunnen werken.
Bij 7-15 Lara voor Lisa voor een rondje achterin. Bij 11-21 Marleen voor Rosa op buiten, maar bij 14-22 nog wel even een time-out omdat Pegasus te veel punten achter elkaar maakte. Op zich kon dat lijden, maar meer dan dat mocht het niet worden om onszelf niet onnodig onder druk te zetten. Intussen stond Lara na een paar keer doordraaien aan het net, maar vergat Lisa te melden dat ze er weer in zou moeten. Toen de coach dat na een paar punten toch zag omdat Nicky bleek te serveren, reageerde Lara met een sneaky “ik dacht al, ik zeg niks”.
Ze mocht blijven staan, want ze zou de volgende set toch beginnen, en deze set denderde door naar 16-25. Marieke was op buiten lekker aan het scoren, maar Rosa en Marleen waren nog even aan het zoeken op de set-ups. Nicky en Lisa pakten veel punten mee op midden, maar moesten wel blijven variëren in de aanval. Karin kreeg ook nog wat driemeteraanvallen op rechtsachter, zodat iedereen zijn bijdrage kon leveren.
Set 3: de kampioensset
Aan het begin van de derde set toch maar even gemeld dat dit de laatste set voor het kampioenschap zou kunnen zijn. Dat kon een extra dimensie opleveren, en dat deed het ook. Met nog steeds drie plekken doorgedraaid waren het Karin, Marleen, Nicky, Petra, Marieke en Lara die aan deze set mochten beginnen.
Na 1-5 werd het 3-5, maar door een gigantische servicebeurt van Nicky stoomden we toen meteen door naar 3-16. Haar diepe service wierp zijn vruchten af. Pegasus kon het met de buitenaanval niet redden. Onze verdediging stond op de goede plek en onze aanvallers konden zich maximaal uitleven. Marieke deed dat helaas iets te uitbundig, waardoor het in haar rug schoot. Maar niet erg genoeg om eruit te hoeven natuurlijk.
Door die servicebeurt waren we een tijdje zelf wat minder aan het volleyballen geweest, dus dat was weer even wennen. Pegasus D6 scoorde dan ook vier punten achter elkaar omdat we een beetje aan het eenhandig klooien waren met rare ballen en oplossingen. Bij 7-16 dan ook even een time-out. Dat hielp: de structuur kwam er weer in en bij 13-24 dan ook nog maar even de laatste time-out van deze set om toch vooral even voor te genieten van het nu wel heel aanstaande kampioenschap.
Bij 14-25 was het dan ook zover: door deze derde set te winnen, zijn we door niemand meer in te halen en dus overtuigend kampioen. Dat was even een feestje op het middenterrein, en ook vanaf de tribune werd uitbundig meegedaan. Het was geen nagelbijtende apotheose, maar een beetje een twee-vingers-in-de-neus-set. Geheel op eigen kwaliteit dus.
Set 4: moet ook nog
Na deze climax resteerde nog wel een vierde set. Om te laten zien dat we niet voor niets kampioen waren, moest die ook nog wel gewonnen worden natuurlijk. We gingen van start met een ‘gewone’ opstelling met Aggie, Rosa, Lara, Nicky, Marleen en Lisa. Karin wilde er zelf uit want had wat last van haar rug. Gelukkig stond ze al niet op het setformulier. Nicky nam haar plaats op de diagonaal over. Marieke was ook een beetje moeilijk aan het bewegen door haar ene actie aan het begin van de derde set en werd na gedane arbeid ook rust gegund.
Het was natuurlijk even bijkomen van het idee dat we kampioen waren. Het ging zeker niet onaardig, maar kabbelde wel niet hoogdravend een beetje door naar 4-9. Iedereen pakte nog wat punten mee, maar Aggie serveerde daarna door naar 5-20. Petra mocht de set daarna uitspelen als spelverdeler, en toen was het met 11-25 toch echt wel gedaan. Afgezien van de eerste set (zenuwen?) een overduidelijk resultaat: 0-4.
Afterparty 1
Daarmee heeft Atalante D1 95 punten uit 20 wedstrijden. We moeten nog twee wedstrijden, dus er zijn nog wel twee doelen te halen: meer dan 100 punten in het seizoen en ongeslagen blijven!
Maar nu was het tijd om te genieten van het kampioenschap. Monique van de Technische Commissie van Atalante Horssen had voor iedere speelster een Rituals-verrassing. En voor de coach een bierpakket met toevallig (?!) gekozen flesjes. Na een consumptie en wat bitterballen in de kantine van de Ark van Oost was het inmiddels half een geworden.
Volgende week spelen we thuis tegen Trivos D3. Trivos gaat nog vol voor de tweede plek, om dan P/D te mogen spelen. Ze staan vijf punten voor op de nummer drie, Pegasus D5. Maar als wij van Trivos D3 winnen zouden ze zomaar gelijk kunnen komen met Pegasus D5 wat verliespunten betreft. Dan moet Pegasus D5 in de allerlaatste wedstrijd van het seizoen nog wat punten laten liggen – en die wedstrijd is uitgerekend tegen ons!
Trivos D3 zal er dan ook op gebrand zijn wat punten mee te nemen volgende week. Wij hebben verder geen druk meer, we zijn al kampioen! Dat kan dus een leuke wedstrijd worden – waarschijnlijk leuker dan die van vanavond. Na die wedstrijd vieren we het kampioenschap dan echt voor het thuisfront.
Balans
Het betekent in ieder geval dat wij volgend jaar eerste klasse spelen. Voor zover nu bekend blijft dit team bij elkaar, al kan er tot aan het begin van het volgend seizoen altijd nog iemand afvallen of bijkomen. Dat is altijd weer even afwachten. Afgelopen jaar heeft bewezen dat we een uitgebalanceerd team hebben met genoeg mogelijkheden om allerlei situaties op te vangen. Soms met iets meer kunst en vliegwerk dan wellicht wenselijk, maar het aantal keren dat we echt in de problemen kwamen is op één hand te tellen. Een keer een set verloren tegen Heyendaal D6 en tweemaal een tegen de Weekenders. En natuurlijk het absolute dieptepunt uit tegen Malden D1, maar zelfs die wedstrijd wonnen we nog met 2-3.
Het was geen makkelijk seizoen. We hebben veel wedstrijden op eigen kracht moeten uitspelen omdat er van sommige tegenstanders niet veel kwam. Met name bij dat soort wedstrijden is die balans dan ook van belang. En dat zullen we volgend seizoen hard nodig hebben, want dan krijgen we een ander soort wedstrijden. Dan weten we waar we werkelijk staan. Maar zoals het nu ging, zien we dat in vertrouwen tegemoet!