Het was in de voorbereiding naar deze uitwedstrijd even behelpen. Aggie en Lara waren op vakantie, en Ilse en Petra geblesseerd, dus dat werd verplicht 1-5 met Nicky doorgeschoven naar de diagonaal en dus Marieke als buiten op midden. Maar Marieke had last van haar knie, dus maar eens kijken waar het schip zou stranden.
Maar we hadden altijd nog een zogeheten ‘uitzonderlijke wissel’ achter de hand, waarbij de libero als veldspeler ingewisseld zou mogen worden. Dan zou Nicky terugschuiven naar midden en Susanne op de diagonaal gaan…
Gelukkig was dat scenario niet nodig omdat Petra toch mee inspeelde, en dat leek goed te gaan. Dus haar op het wedstrijdformulier laten staan en als supersub inzetten als dat nodig mocht zijn. Maar het was niet nodig, iedereen bleef heel en Petra kon aan de kant het team enthousiast aanmoedigen.
De eerste (en alle andere sets dus) begonnen met Karin, Rosa, Marieke, Nicky, Marleen en Lisa, met Susanne libero midden. Voortvarend uit de startblokken met 3-9, voornamelijk door eigen services. Het werd 6-19 doordat Marleen acht keer serveerde, en zelfs een scorende bedoelde korte service tussendoor produceerde. Dat getuigt van zelfvertrouwen. En zo speelden we ook wel: het werd 10-25, een duidelijk krachtsverschil.
Afstemming op midden
Maar er waren wel aandachtspunten: in het begin moesten veel set-ups naar buiten, dat was geen vier sets vol te houden. Da afstemming met midden hield te wensen over. Bij Marieke was dat niet onlogisch, daar had ze haar hele leven nog niet gestaan, maar de afstemming tussen Karin en Lisa was even zoeken. Dan waren de ballen weer te hoog, te laag, te ver van het net af en op welke manieren het er verder nog meer niet vloeiend uit kan zien. Dat kon nog beter.
VoCASA D6 maakte de fouten wel, dus dat zou het probleem niet zijn. Maar in de tweede set deed Atalante D1 dat zelf ook: VoCASA kon bijblijven tot 14-14 omdat we toen zelf al vijf servicefouten gemaakt hadden. Deze set duurde dan ook twee volledige rotaties voor hij afgelopen was. Maar na 14-14 ging het met name in de (midden)blokkering goed, daar kwam geen aanval meer doorheen. Bij 16-18 hadden we een gaatje, en dat bouwden we op eigen kracht uit tot 19-25.
Het was duidelijk: blijf scoren, maak zelf geen fouten. Op midden liep nog steeds niet lekker, Karin en Lisa bleven zoeken. VoCASA beet zich vast en bij 11-9 was even een time-out nodig. Daarna waren wij weer de bovenliggende partij bij 12-13, en dat werd weer netjes uitgebouwd tot 19-25. De lastige derde set was Atalante dus goed doorgekomen.
Atalante stoomde door
Daarna was het een kwestie van vol gas door. We kwamen meteen goed uit de startblokken met 0-5 door de service van Rosa, stoomden door naar 3-11 en 6-13 en uiteindelijk 13-25. Daarmee was de 0-4 overwinning een feit. Marieke had het op midden goed gedaan. Haar aanval kwam er niet helemaal uit, maar dat was ook te verwachten en niet haar hoofdtaak in deze wedstrijd. Blokkerend hield ze, zeker bij de middenaanval van VoCASA samen met de buitenblokkeerder, veel tegen, en ook serverend pakte ze haar punten mee. Een verdienstelijke en dienende wedstrijd dus.
Marleen en Rosa kwamen op buiten bij tijd en wijle goed door, maar hadden ook wat lastigere perioden. Het beachen in de zomer blijkt wel geholpen te hebben: ook de moeilijke set-ups werden er met een vuistje overheen gewerkt.
Het midden was even kwakkelen in de aanval. Dat is een kwestie van meer ballen, meer oefenen, dus als we weer wat completer zijn en minder fantasievolle opstellingen hoeven te hebben, kan daar meer zekerheid in komen. Ruimte voor verbetering is er altijd.
Stabiliteit
Nicky speelde weer een gedegen wedstrijd op de diagonaal. In de servicepass even een dipje, maar dat was op te lossen door haar uit de pass te halen. Susanne kreeg de opdracht mee om bij deze in principe makkelijkere wedstrijd met name de ralleyballen wat meer op te eisen. VoCASA kwam bij sommige aanvallen uit wanhoop niet verder dan gooiballen achter in de hoek, maar omdat Susanne libero voor de middens was, konden ze daar na een paar ballen niet meer mee scoren omdat zij die ballen met kunst en vliegwerk allemaal van de grond af hield.
De volle winst dus, maar de grootste uitdaging is de eigen stabiliteit. Dat blijkt bijvoorbeeld bij Trivos D3 ook zo te zijn, die mede daardoor in drie wedstrijden al vijf punten hebben laten liggen. Zo lang we dus voor het volle resultaat kunnen blijven gaan, maken we het onszelf alleen maar makkelijker.
Volgende week even geen wedstrijd, want dan is het herfstvakantie – maar de training gaat gewoon door! Daarna de thuiswedstrijd tegen Malden D1, en daar zal hetzelfde devies voor nodig zijn: op eigen kracht blijven spelen.