De thuiswedstrijd tegen Heyendaal D4 haalde niet het normale niveau van Atalante D1. Heyendaal D4 won dan ook terecht.
Het team van Heyendaal had weinig samenhang, maar compenseerde dat met jeugdig enthousiasme. Ons gebrek aan samenhang was voornamelijk een gevolg van gebrek aan organisatie.
Libero Susanne was op vakantie en middenaanvalster Lisa lag ziek in bed, maar gelukkig is de basis breed genoeg om dan nog acht speelsters over te hebben. Dat moest voldoende zijn voor de wedstrijd tegen Heyendaal D4, die nog 0 punten hadden – maar wel pas twee wedstrijden gespeeld.
De eerste set in met Monique, Ilse, Jenny, Karin, Marleen en Lara om de beschikbare capaciteiten zo snel mogelijk op de juiste plek te krijgen. Eerst nog even wennen (0-3), maar daarna op de service van Ilse meteen door naar 6-3. De voorsprong werd groter (11-15) en bij 13-8 Rosa er als aanvaller in voor Ilse. Bij 16-11 die wissel weer terug, jammer dat daar niet meer rendement in zat. Bij 19-13 Bodine voor Monique om die laatste de volgende set achter de hand te kunnen houden in de spelverdeling, en bij 21-14 Rosa nog een keer voor Ilse. Het werd uiteindelijk 25-15, dus als we op deze manier door bleven gaan was er niets aan hand.
Terugslag
Bodine bleef in de tweede set staan op de diagonaal met Karin als spelverdeler, Lara en Jenny waren niet van het midden weg te krijgen, Rosa begon op haar vaste plek rechtsvoor en Marleen werd de aanvals-‘libero’ voor Ilse op de andere buitenplek. Ook nu weer even wennen in het begin (2-6). We kwamen weer terug tot 10-11, maar toen stagneerde het. De servicepass liet het afweten. Bij 10-14 een dubbele wissel (Monique voor Bodine en Marleen voor Ilse) en dat leek enigszins te werken, maar het gat werd niet kleiner (15-19). Bij 18-21 viel de servicepass geheel weg en was het opeens 18-25.
Oké, kan gebeuren. Met Bodine, Ilse, Jenny, Karin, Marleen en Lara weer doorgedraaid de derde set begonnen. Ook nu meteen weer een gaatje in het begin (4-7). De servicepass bleef het zorgenkindje. De blokkering zat er af en toe goed bij, maar was soms ook aan het zwemmen. Daardoor werd het achterin moeilijk vanuit structuur te verdedigen. Bij 4-10 Monique voor Karin als spelverdeler, in de hoop de passing wat meer naar zich toe te trekken. Bij 5-10 Rosa voor Ilse. Bij 8-15 Monique eruit voor Karin, om haar bij 9/16 meteen weer in te zetten als diagonaal voor Bodine. Bij 10-16 Rosa er weer uit voor Ilse. Aan het wisselen heeft het zeker niet gelegen!
Horrorclown
Met hangen en wurgen kwamen we nog terug tot 13-16, met name omdat Marleen in de aanval op dreef kwam. Zij lijkt een goede vervangster te gaan worden voor oud-speelster Marjolein, die deze keer eens met eigen ogen kwam kijken hoe Atalante D1 het deed (zij kreeg van de tegenstanders vorig seizoen als bijnaam ‘De Toren’, maar schijnt bij het tweede Recreantendamesteam van Atalante nu als ‘De Horrorclown’ door het leven te gaan). Marleen was deze wedstrijd sowieso al goed bezig, zowel verdedigend als blokkerend. Marleen en Lara hielden een middenaanval van Heyendaal nog met een klutsblok tegen, al was Lara de bal helemaal kwijt.
We kwamen echter niet dichterbij. De middens konden niet meer stuurbaar aangespeeld worden en er waren teveel persoonlijke fouten, zodat Heyendaal ook deze set won met 20-25.
Opgang
Het was duidelijk dat we onder ons niveau aan het spelen waren. We misten duidelijk een centrale sturende factor in de verdediging. Als we zelf maar aan aanvallen toekwamen was er niets aan de hand.
De vierde set met Monique, Ilse, Lara, Karin, Marleen en Jenny moest dan de opmaat zijn voor de vijfde set. Dan was alles nog mogelijk. Dat ging ook voorspoedig: het werd 8-4, 12-6 (Rosa erin voor Ilse) en 17-9 (Ilse erin voor Rosa). Amusant punt: Heyendaal stond als team nog te treuzelen in het midden van het veld, de scheidsrechter had al gefloten en Karin serveerde hem bijna van de stoel. Gelukkig gold het moment van serveren en niet het resultaat van de service, en op het moment van serveren had Heyendaal een opstellingsfout en dus was het een punt voor ons.
Ondergang
Het leek overduidelijk een vijfde set te gaan worden. Die zouden wij met deze manier van spelen moeten kunnen gaan winnen. Maar bij de 20 stagneerde het opeens. Van 20-9 werd het 20-13 (Bodine voor Monique in de passing). Een time-out bij 20-14, Marleen mee in de passing en Bodine op de achterlijn, Monique terug voor Bodine en een 4-passopstelling, en nog een time-out bij 20-19: het hielp allemaal niets. De pass kwam niet, een aanval kwam er niet meer. Verder dan 22-25 kwamen we dan ook niet.
Heyendaal D4 natuurlijk blij met de vier punten, wij zwaar gedesillusioneerd achter met het schamele enkele puntje. Volgende week geen wedstrijd wegens de Leste Mert, maar daarna weer vol aan de bak tegen VoCASA D5. Dat team verloor van VoCASA D4, waar wij met 3-1 van wonnen. Maar VoCASA D5 won wel met 3-1 van Trivos D2, waar wij weer met 3-1 van verloren. Dat kan dus alle kanten opgaan. Zaak om de boel dan weer op de rit te hebben…