In de laatste wedstrijd van 2016 zou er tegen Kidang D2 wat te halen moeten zijn.
De onderste helft van de 1e klasse staat nog lekker dicht bij elkaar, dus alles is nog mogelijk. Om het onszelf makkelijker te maken zouden een paar punten deze avond in Bemmel wel prettig zijn. We moesten met één punt echter genoegen nemen.
Geheel compleet (zonder Monique dan) en uiterst gemotiveerd begonnen we aan de wedstrijd. Bodine, Ilse, Lisa, Karin, Marleen en Lara beten het spits af. Van begin af aan zat de blokkering – met name op midden – goed bij. Het werd 5-5 en 9-9, maar ook 16-14 en 20-19. Als de servicepass netjes bij het net kwam, waren we aanvallend sterker. Als de servicepass minder was, kon Kidang D2 met name op buiten aardig scoren.
Nadat Rosa nog een rondje voorin voor Ilse had gedaan, moest er bij 22-19 toch even een tweede time-out tegenaan. Het gaatje moest nu toch echt snel kleiner. Het werd echter 24-20 en daarna 25-21. Dit was weer zo’n typische Atalante-set: lekker kunnen meekomen, beetje achter, beetje voor, maar op de beslissende momenten (boven de 20) een paar rare acties en unforced-errors en weg is de set.
Warboel
In de tweede set Ilse op de diagonaal en Rosa en Marleen op buiten. Het hele team drie plekken doorgedraaid (en dus een reguliere beginopstelling), maar om de een of andere reden bleken Rosa en Marleen andersom te staan. Wat nu? Omdraaien was geen optie meer, de opstelling was doorgegeven en de set al begonnen. De scheids zou dat merken en de teller vast niet, en dan waren we de punten die we al hadden kwijt. Dus zo maar laten staan en kijken hoe het liep.
De korte versie: het liep niet. Dat is niet alleen aan die verkeerde opstelling te wijten. Makkelijke services vielen tussen twee speelsters in die elkaar aan stonden te kijken, eenvoudige ralleypasses gingen meteen het net over of bleven te veel hangen. Er zat geen systeem en geen inzet in. De kopjes gingen omlaag. Na 12-6 werd het 14-8. Jenny deed achterin een rondje voor Lisa en daarna voorin voor Lara, maar het kwam niet tot een structuur. Het werd 16-11, 21-14 en 25-14. De time-out waren bij 12-6 al op.
Op de rit
In de derde set met Karin, Rosa, Jenny, Bodine, Marleen en Lisa geprobeerd de rust er weer in te krijgen. Bij 5-0 (eerste time-out) was daar nog geen sprake van, maar toen Lara achterin een rondje voor Lisa deed (van 11-8 naar 15-15) waren we weer bij. Bij 18-19 en 19-21 een time-out van de tegenstander, maar we bleven voor. Bij 20-22 Lara weer voor Lisa achterin, maar bij 22-22 toch onze tweede time-out nodig. Op 24-24 mocht Ilse serveren voor Rosa, die haar opluchting daarover niet kon onderdrukken. Rosa’s service liep niet en het lukte haar niet dat weg te strepen tegen de punten die ze aan het net wel scoorde. Ook Marleen was op buiten lekker bezig, en in deze set kwamen de middens ook meer aan aanvallen (of tactische ballen van Lisa) toe.
Bij 26-26 Lara er weer uit voor Lisa, en toen hadden we volgens de teller/coach van de tegenstander 6 wissels gehad, maar dat waren er dus maar 5. En die ene konden we nog nodig hebben, dus dat moest wel even gerectificeerd worden. De coach moest dus op zijn kousen (de schoenen moesten uit want de zolen waren niet goed en hij was al twee keer gewaarschuwd en anders zou hij uit de hal moeten en ze hadden geen sloffen) naar de scheids om dat even uit te leggen.
Het golfde heen en weer. Zou het nu dan een keer lukken zo’n set wel binnen te halen? De mini-breaks wisselden elkaar af, maar aan het eind van de set – na het wegwerken van een paar setpoints en ook het niet kunnen verzilveren van een paar – werden twee servicepasses toch fataal: 30-28.
Cadeautje
Het was inmiddels wel duidelijk dat er meer in zat. De laatste set winnen was dus ook een optie. Ilse op de diagonaal voor Bodine en de rest vooral hetzelfde houden. Kidang kon geen voorsprong krijgen (13-13, 19-19) en beetje bij beetje begonnen we er ook in te geloven. De time-outs op 13-12 en 19-16 waren even nodig om weer terug te komen, maar bij 22-23 zag het er goed uit. Daarna nog wel even een service die tussen twee speelster in viel, maar bij 24-23 hielden we het hoofd toch koel. Kidang D2 deed nog een time-out bij 24-25, maar daarna werd het gewoon 24-26.
De laatste set in het jaar hebben we dus gewonnen. Eindelijk een set waarbij het onderlinge verschil boven de 20 klein was gewonnen. Het ontbreek nog aan voldoende stabiliteit om een hele set en wedstrijd ‘netjes’ te spelen, waardoor er halverwege een set (en wedstrijd) onzekerheid in het spel sluipt. De aanvallers zijn de timing op de set-ups dan kwijt en de verdediging kan zich niet oriënteren op de blokkering. Dan hebben we simpelweg te weinig routine om dat op te vangen. Die routine en daarmee stabiliteit zullen we de komende tijd moeten gaan zoeken.
Aan het eind van de avond konden in ieder geval de schoenen weer aan de inmiddels verkleumde voetstompjes, en voelde het ene punt toch als een soort cadeautje voor de jarig blijkende coach.