De laatste wedstrijd van het seizoen had alles in zich om een climax te kunnen worden: The Weekenders was al een paar wedstrijden geleden zeker van degradatie en wij gingen naarmate het seizoen vorderde steeds beter spelen. Bij deze wedstrijd hadden we de steun van Karin, Lara en Marleen van Dames 2, maar Rosa moest met Dames 3 uit tegen Voreo – wat zij overigens kansloos met 4-0 verloren, dus Dames 3 was op tijd alweer terug om naar onze wedstrijd te komen kijken.
Met Hanneke, Marjolein, Jenny, Monique, Ilse (op buiten dit keer) en Lisa de eerste set in met Susanne als libero buiten. De speelsters van Dames 2 kregen eerst nog even rust omdat zij net vijf sets in de benen hadden. De blokkering op buiten moest laat en op midden vooral dicht. Dat werkte meteen, The Weekenders kwam bij een aanval niet tot scoren: als de bal niet geblokkeerd werd, zat er iemand netjes op de rechtdoor of was met name Susan linksachter lekker bezig om alles van de grond te houden. Het werd 14-7 en 20-9 en bij 22-10 Lara er even in voor Lisa om er rustig aan weer in te komen. Bij 25-13 was het 1-0.
De tweede set met dezelfde beginopstelling, maar dan een plek terug. Nu was de rust voor de D2-reserves wel voorbij. Bij 9-5 Lara erin voor Jenny en bij 17-6 Marleen voor Marjolein. Bij 20-10 ook nog Karin voor Hanneke, en toen was de gemiddelde leeftijd in het veld opeens een stuk lager… Het spelpeil echter niet: met 25-12 werd deze set eenvoudig binnengehaald: 2-0.
De derde set begonnen met Karin, Marleen, Jenny, Monique, Ilse en Lisa. Tot 3-3 ging het nog gelijk op, daarna werd het met een servicebeurt van Jenny 10-3 en kon het feest weer beginnen: bij 16-12 Lara voor Lisa en bij 20-13 Marjolein voor Ilse. The Weekenders leek bij 17-12 nog wat terug te willen doen, maar met name door de goede servicepass van Susanne en het feit dat Karin en de middens elkaar beter begonnen te vinden was het al weer snel 25-18 en dus 3-0.
In de vierde set Ilse op de diagonaal voor Monique, die alles had gegeven (vond haar kuit). Hanneke weer spelverdelen en Marjolein en Marleen op buiten voor de laatste set van het seizoen. The Weekenders kwam nog even voor bij 3-5 (voor het eerst deze wedstrijd), maar met degelijk demonstratievolleybal was dat snel omgebogen in 13-7. Bij 14-9 Lara er weer in voor Lisa en toen rustig naar het einde van de set, de wedstrijd en het seizoen werken. Bij 23-17 mocht de afscheid nemende Marjolein na haar service even blijven staan voor een publiekswissel met applaus. Monique nam haar plek over, maar mocht die op haar beurt meteen weer afstaan aan de libero. Bij 24-18 eenzelfde publiekswissel met applaus, maar nu Karin voor Hanneke, die net haar laatste set-up had gegeven. De 25-18 en 4-0 was verder een formaliteit.
Daarmee komt een aanvankelijk moeizaam seizoen ten einde. In het begin was het een kwestie van de punten meepakken daar waar mogelijk, zonder boven het eigen niveau uit te kunnen stijgen. Dat resulteerde in 15 punten uit de eerste 11 wedstrijden. Waar ook twee wedstrijden bijzaten die voortijdig beëindigd moesten worden omdat we door blessures niet verder konden. Nadat er vanaf januari meer te wisselen was omdat er van Dames 2 speelsters mee kwamen trainen en bij wedstrijden mee gingen doen, ging het aanmerkelijk beter: in de tweede helft hebben we 32 punten gehaald, meer dan het dubbele van de eerste helft. Uiteindelijk hebben we daar toch nog de achtste plek mee weten te halen. We hebben dan ook een duidelijk groeiteam voor het komende seizoen. Jammer natuurlijk dat Hanneke en Marjolein daar niet meer bij zijn.
Susanne was deze wedstrijd erg goed op dreef en is een stuwende kracht achterin. Hooguit een paar mindere wedstrijden dit jaar, maar die wegen niet op tegen alle ballen die ze wel had. Ilse is als ‘joker’ overal inzetbaar en heeft in die hoedanigheid ook op alle plekken in het veld haar bijdrage geleverd. Lisa heeft een sterke groei doorgemaakt van een schuchter Millings meisje dat niet kon passen (vonden anderen) naar een middenspeelster waar je niet makkelijk meer omheen komt. Marjolein is ondanks de pijn in haar hand tot het einde toe op karakter doorgegaan, en dat kan ik alleen maar waarderen. Hanneke is altijd met plezier blijven ballen en straalde dat ook uit, wat meteen al een bepaalde sfeer in het veld opriep. Monique is de stille drijvende spil in het geheel, die houdt de boel bij elkaar en kan ook volgend seizoen een belangrijke rol spelen in het verjongde team. Jenny heeft op midden duidelijk haar plek gevonden, maar moet nu de concurrentie aan voor haar plek. Gelukkig gaat ze daar alleen maar beter van spelen.
Want er komt een busje met talent aan: Rosa was vorig seizoen al aanstormend talent en heeft dat afgelopen seizoen alleen maar waargemaakt. Volgend seizoen heeft ze geen last meer van het overal mee moeten spelen en kan ze zich helemaal op Dames 1 focussen. Dan is het kijken waar het plafond ligt. Karin moet Hanneke doen vergeten, een niet geringe taak, maar wel een die ze als uitdaging aanneemt. De signalen van het afgelopen half jaar zijn goed. Lara heeft in diverse halve sets al laten zien dat ze wat kan toevoegen, zeker achterin levert dat meerwaarde op. Marleen is onnavolgbaar in haar buitenaanval (soms ook voor haarzelf), dus die ruwe kracht moet het komend seizoen gekanaliseerd gaan worden. De komende weken gaan we ter voorbereiding van het nieuwe seizoen met dit team aan de slag, zodat we na de vakantie meteen goed uit de startblokken kunnen komen.