Na een periode waarin het Atalante-team in weinig vaste formaties trainde was het in de uitwedstrijd tegen Weekenders D1 afwachten hoe zich dat zou uiten.
Om meteen maar met een spoiler-alert te beginnen: dat ging de eerste set uitstekend, maar toen er daarna wat meer druk op kwam te staan was het op collectief niveau snel gedaan.
De eerste set in met Marilou, Rosa, Lara, Ilse, Marleen en Marieke met Suzanne en Bo al libero – een redelijk standaard opstelling. Wat waarschijnlijk ook nodig zou zijn, want de afgelopen weken is er door ziektes en vakanties nog wel aardig wat getraind, maar met weinig continuïteit in de samenstelling. Dat maakt het opbouwen en inslijten van automatismen moeilijk.
Lara serveerde meteen door naar 2-8. Bij 8-14 waren we rond, maar was de aanvankelijke voorsprong niet verder gegroeid. Bij 8-17 ging het weer even lekker en had Weekenders D1 een time-out nodig. Daarna sukkelde het eigenlijk een beetje door. Bij 16-23 een time-out aan Atalante-kant, want we moesten de set wel op eigen kracht uitspelen en niet wachten op fouten van de tegenstander. Bij 17-25 was het toen gedaan.
Som der delen
Een van de fundamenten van de Gestalt-theorie is dat een geheel meer is dan de som der delen – dat er synergie optreedt. Dat was precies het punt waarop het in de tweede set mis ging lopen. Met dezelfde basisopstelling begonnen, maar met de tussenstanden 4-4, 7-7, 11-9 en 14-14 ging het moeizaam. Weekenders D1 wist hun boerenkoolvolleybal steeds beter uit te voeren, waarbij de ballen aan onze kant vielen op plekken waar iemand hoorde te staan of er te veel mensen stonden.
Bij 17-15 een time-out aan onze kant, want de wedstrijd stond op kantelen. Maar opschieten deed het niet. Bij 21-17 Lotte voor Lara voorin en bij 23-18 Josje voor Marilou – voornamelijk ter voorbereiding op de volgende set. Deze was als verloren te beschouwen: 25-20.
In de derde set met Josje, Rosa, Lotte, Ilse, Alyssa en Marieke wat verse krachten om te kijken of het daar mee vlot te trekken was. Bij 10-5 leek het daar echter niet op. Het gebrek aan automatismen brak op, en bij 12-5 Marilou voor Josje en Lara voor Lotte. Helemaal soepel liep het daarna nog niet, maar er kwamen in ieder geval weer ralleys – al was het meestal Weekenders D1 die daarbij aan het langste eind trok omdat we zelf de fouten maakten.
Bij 21-12 Marleen voor Alyssa op buiten. Dat leidde in ieder geval nog tot een time-out van de Weekenders op 21-15, maar kon toch niet tegenhouden dat we met 25-18 de boot ingingen.
Total reset
De vierde set dan ook in met de beginopstelling van de eerste set, in de hoop dat er wat van de oude magie zou terugkeren – mede doordat er op cruciale plekken weinig te wisselen was. In dit geval met de diagonaal uit de servicepass om de middenpassers en de libero in een andere passpositie te krijgen.
Tot 6-6 leek dat nog enigszins te lukken, maar bij 10-8 keek Atalante tegen een achterstandje aan. Bij 13-8 was een time-out nodig, waarna we wat terugkwamen tot 15-12, maar niet bijkwamen. Daarna was wel duidelijk dat de cohesie ver te zoeken was en dat de deze avond toch al mindere individuele kwaliteiten daar nog verder onder te lijden hadden. De samenhang was weg. Met 25-21 leek de schade objectief nog te overzien, maar in de zaal was er opluchting dat we uit ons lijden verlost waren.
En dat is jammer, want deze wedstrijd was van groot belang voor de beoogde derde plek. Dus rest ons de komende tijd alleen om met zo veel mogelijk trainingsinspanning zo snel mogelijk op een hoger spelniveau te komen dan waar we deze wedstrijd op geëindigd zijn.
Als de individuele inbreng omhoog gaat, gaat zeker gelden dat de som der delen daar bovenuit kan stijgen. En als we er vanuit gaan dat andere teams nog punten laten liggen, kunnen wij de kansen pakken waar maar mogelijk. En dan is nog maar te bezien waar we uiteindelijk eindigen.