Bij de uitwedstrijd tegen Kidang D2 werd de tegenstander door de meest bizarre eerste set van Atalante D1 ooit compleet op het verkeerde spoor gezet. Dat leidde tot een (achteraf) klinkende 1-3 overwinning van Atalante D1.
De wedstrijd tegen Kidang D2 was op een vrijdagavond in Bemmel, een rare avond voor een competitiewedstrijd. Wellicht dat dat een verklaring was voor de eerste set, maar het fijne ervan zullen we nooit weten. Op Ilse na was de gehele formatie inzetbaar, met Nicky nog een beetje voorzichtig inzetbaar. De eerste set met Aggie als spelverdeler, Marieke en Lara op midden, Rosa en Marleen op buiten (met Susanne als libero voor beiden) en Nicky op de diagonaal, met een voornamelijk blokkerende rol.
Iets ging er meteen mis, want bij 6-0, maar even de eerste time-out of het wel doorgedrongen was dat we al begonnen waren. Over de rest van de set kunnen we kort zijn: het liep voor geen meter – op geen enkel front. Dat leidde bij 3-13 dan maar weer tot de tweede time-out, met weinig verrassend nieuwe informatie. Daarna wisten we ons puntenaantal toch nog ruim te verdubbelen, maar 25-7 is niet een uitslag waar je trots op kunt zijn (tenzij je bij Kidang speelt).
Hervorming
In de tweede set de boel omgegooid: Marilou spelverdelen, Aggie diagonaal en Marieke en Lara gewisseld van plek voor een betere verdeling van pass- een aanvalskwaliteiten. Dat had ook bijwerkingen in de blokkering, maar die moesten dan maar opwegen tegen de andere voordelen. Dat liep een stuk beter. Tot 6-6 bleven we lekker bij, en daarna was Kidang schijnbaar weer even bekomen van de tegenstand die ze opeens kregen, want ze serveerden naar 10-7. Daarna serveerde Lara ons meteen terug naar 10-11, waarna Kidang bij 13-16 zelf een time-out nodig had en wij Nicky voor Lara voorin mee lieten draaien.
Helemaal stabiel was het nog niet, want bij 20-21 kwam Kidang toch weer (te) dichtbij. Daarna ging het redelijk gelijk op richting de 25, maar bij 22-23 toch weer even een time-out aan onze kant om de focus nog even op die laatste twee punten te leggen. Dat lukte: de tweede set werd met 22-25 gewonnen. Kidang had het gevaar te laat ingeschat en de wissels die het verschil zouden moeten kunnen brengen te laat in stelling gebracht.
Wakker geschud
Daar zou Kidang geen tweede keer meer intrappen natuurlijk. Maar helaas hadden ze buiten ons gegroeide zelfvertrouwen gerekend. Met dezelfde beginopstelling als in de tweede set de derde set in, waarbij Rosa het eerste gat creëerde door naar 2-5 te serveren. Nicky bleef voorin de plek van Lara overnemen, en bij 11-16 hadden we een in principe riante voorsprong. Bij 15-17 een time-out omdat Kidang te dichtbij kwam – dit keer dachten ze er op tijd bij te zijn om onze eindsprint te stoppen. Het werd 16-20 voor ons, waarna Marieke het in een keer uitserveerde naar 16-25.
Kidang was wel waker geschud, maar kon het tij niet keren. De vierde set ging namelijk op een vergelijkbare manier: Rosa serveerde naar 2-5, we liepen uit naar 3-9 en even een time-out bij 10-13. Maar toen forceerde Nicky haar schouder bij een middenaanval die ze te ver achter zich kreeg, wat flink pijn deed. Gelukkig dat Marieke naar 15-21 serveerde en we de set toen rustig binnen konden hengelen met 17-25.
Na de desastreuze eerste set was 1-3 allang niet meer voorspeld, maar Atalante toonde zich een ware feniks. Kidang stond erbij en keek ernaar, maar kon er niets aan doen. Waardoor wij met vier punten weer huiswaarts togen – of naar het biercafé.