Het was in het begin een heel gepuzzel wie nou welk nummer had, en dat was nog niet voorbij toen het wedstrijdformulier eenmaal ingevuld was. Anita speelde met het shirt van Lieke en heeft de komende weken nummer 29. Marleen bleek opeens nummer 30 te hebben, terwijl ze eigenlijk een nieuw shirt met 28 had, maar Floor had ook een nieuw shirt en toevallig ook 28.
Maar nu nog haar oude shirt met nummer 16 aan. Dat alles gewijzigd op het formulier, waarna Anne binnenkwam met de mededeling dat ze haar shirt vergeten was en of iemand er nog een had. Ja, nummer 28 dus! Terwijl ze al onder haar eigen nummer 1 stond opgeschreven. Weer een wijziging op het wedstrijdformulier…
Maar goed, de wedstrijd kon bijna beginnen. Onze eerste thuiswedstrijd. Tegen Heyendaal 5. Altijd weer een verrassing hoe zo’n team er uit ziet, maar dat zou niet uit moeten maken zolang we het heft maar in eigen hand houden.
Even wennen nog wat de taken van de zaalwacht inhouden. Het heeft mijn voorkeur dat alles er gewoon al staat als we binnenkomen, zodat we kunnen beginnen met inspelen. Daar wil ik van begin af aan bij zijn om te kijken hoe het met iedereen gaat en zo. En om alvast naar de tegenstanders te loeren. Dan wordt dat wat lastiger als je dan ook nog een teltafel en telbord moet gaan zoeken natuurlijk.
Een ander aandachtspunt vind ik het tellen. We hebben mensen genoeg (in principe!), maar als er van de vijf wissels twee achter de wedstrijdtafel zitten en daar zeker vanaf de andere helft weinig communicatie mee mogelijk is, vind ik dat als coach lastig. De wisselspelers blijven toch betrokken bij het spel en af en toe moet je het daar langs de kant mee over kunnen hebben. Al is het maar ter voorbereiding op een aanstaande wissel, maar meer nog om te kijken wat zo’n wissel dan toe moet voegen. Maar eens kijken of we dat niet anders kunnen oplossen.
De eerste set. Marloes als libero voor Anneke op buiten. Sonja op buiten, Joël en Nora op midden. Floor begon met spelverdelen en Marleen als diagonaal, met Anita als reserve achter de hand voor de diagonaal en op buiten.
Tot de tien ging het zo’n beetje gelijk op. Daarna kreeg het team de spirit en was het in no-time 21-10. Daarna zakte die spirit weer wat weg, maar werd die set toch gewonnen met 25-22.
In de tweede set ging Anita op buiten op de plaats van Sonja en ging Nina spelverdelen. Geen structurele wijzigingen dus. Het werd een spannende set. Midden werd niet veel aangespeeld, maar de ballen die er kwamen scoorden wel. Ook toen Lisa er in kwam voor Nora op midden bleef die middenaanval de punten wel maken. Als ze de bal kregen tenminste. Dat lukte dus minder dan de bedoeling was, de passing bleef soms wat hangen, de ballen op buiten kwamen niet ver genoeg op buiten en niet scherp genoeg om gebruik te kunnen maken van de kleine spelverdeelster van Heyendaal, dus Anneke en Anita hadden moeite om de punten binnen te halen. Daardoor ging deze set uiteindelijk met 26-28 verloren.
Dat was even een tegenvaller. Floor had last van haar buik en wilde liever niet meer spelen, dus bleef Nina staan. Anita ging naar de diagonaal, Anne kwam er op midden bij voor Joël en Sonja weer op buiten. Het idee was dat een andere opstelling de teleurstelling van het verlies van de tweede set zou kunnen opvangen, maar dat ging moeizaam. Anneke kwam er niet meer aan te pas en Marleen mocht het op buiten proberen. De servicepass rommelde, het was licht chaotisch. Anita kreeg last van haar bovenbeen, dus was Joël op de diagonaal even een noodgreep. Maar het kwaad was al geschied: met 17-25 werd de derde set verloren.
Dus 1-2 achter. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk. Heyendaal bleek een lastige tegenstander, niet echt spectaculair scorend, maar wel alles verdedigend. Typisch zo’n team waar je zelf moet blijven scoren en zij kunnen wachten tot wij de fouten maken.
In de vierde set begonnen we qua opstelling weer zoals in de eerste, alleen dan met Nina in plaats van Floor. Ook deze set was qua stand weer een hele belevenis. Uiteindelijk wel met 27-25 gewonnen, maar dat ging niet vanzelf. De rode draad bleef dat het voor buiten moeilijk was om er door te komen en we zelf soms nog teveel achteruit verdedigden om de korte ballen op tijd te hebben.
Maar zo’n laatste set winnen is dan in ieder geval de wedstrijd soort van ‘winnend’ afsluiten, en met een uitslag van 2-2 hebben we ook niet echt verloren natuurlijk. Maar als je kijkt naar de fases waarin het goed gaat en het allemaal loopt, is het verschil groot met de periodes waarin dat niet het geval is. Als we dat constanter op een hoog niveau kunnen krijgen, wordt het een heel ander verhaal…
De komende week is er op maandag geen training vanwege de Algemene Ledevergadering, maar op woensdag gaan we verder met een aantal aandachtspunten, zodat we donderdag weer een stapje verder kunnen zetten. Al hebben we dan ook weer een aardig aangepaste opstelling omdat Nora en Joël (en Lieke) op vakantie zijn. Maar daar hebben we al wel een oplossing voor…