De thuiswedstrijd van Atalante D1 tegen VoCASA D4 eindigde in een 04- verlies. Met duidelijk wat problemen in de afstemming.
De eerste wedstrijd in het nieuwe jaar was meteen ook de eerste wedstrijd in dit seizoen dat het hele team bij een wedstrijd aanwezig en inzetbaar was. Of dat veel voordelen op zou leveren was nog maar de vraag, want de afgelopen vier weken was het met al die feestdagen nogal vrij onregelmatig geweest met de trainingen en de bijbehorende opkomst.
In ieder geval met Aggie, Rosa, Marieke, Karin, Marleen en Lara de eerste set in. De opdracht was (zoals op de training geoefend) om bij de buitenaanval rechtdoor te blokkeren en de midachter op midachter te laten verdedigen – en dus niet op rechtdoor. VoCASA speelt op midden lekker snel, dus dat zou voor onze tweeblokkering een eitje moeten zijn. De uitwedstrijd op zaterdag tegen VoCASA D4 was wel met 4-0 verloren, en VoCASA staat op dit moment ook op de tweede plek, maar alles wat we hier aan puntjes zouden kunnen pakken is mooi meegenomen om wat vaster in de middenmoot terecht te komen.
We kwamen goed uit de startblokken. Rosa serveerde naar 5-2, en Marieke serveerde daarna door naar 9-3. Daarna werd Marleen gezocht en gevonden in de rechte service van VoCASA, en daar hadden we niet meteen antwoord op: 9-9. Bij 11-14 de rechterkant vervangen: Petra voor Aggie (die nog koude handen had) in de spelverdeling en Ilse voor Karin op de diagonaal. Daardoor kwamen we bij tot 14-14 en zelfs even voor bij 19-17. Op de gelijke stand 20-20 Nicky er voorin in voor Lara op midden. Maar veel hadden we daar niet aan, want opeens ging de servicepass alle kanten op – behalve de goede. En toen was het 20-25.
Herstart
Het was in ieder geval duidelijk dat we wel weerstand zouden kunnen bieden, maar dan moesten we dat wel doen. In de tweede set met Aggie, Rosa, Marieke, Ilse, Marleen en Lara ging het echter in het begin meteen weer mis met de servicepass: 7-12. Als de pass al speelbaar was, wisten de spelverdeling en de aanval er niet genoeg mee te doen. Nicky draaide voorin rondjes voor Lara, en na een terugvechtperiode waren we bij op de stand 14-14. En wisten we het gelijk te houden tot 20-20. Daarna echter weer hetzelfde beeld: een paar onnodige pass- en andere fouten en opeens was het 21-25.
In de derde set de buitenaanvallers Rosa en Marleen omgedraaid omdat er te veel opstellingen waren waarin we niet uit de servicepass kwamen. Petra begon als spelverdeler, en in plaats van dat iemand anders nu rondjes voorin meedraaide voor Lara mocht zij dat nu achterin gaan doen voor Nicky of Marieke, al naargelang het wedstrijdbeeld. Dat was blijkbaar teveel tegelijk. Nu kwam er helemaal geen servicepass meer, ongeacht wie er op de achterlijn mocht gaan staan.
De aanval van VoCASA kwam er lekker door. Hun buitenaanval scoorde vaak op rechtdoor, wat de blokkering eigenlijk onmogelijk zou moeten maken. Dus de midachter toch doorgeschoven op de rechtdoor. Bij de middenaanval bewoog onze blokkering te weinig mee met de middenaanvaller, zodat die er regelmatig makkelijk langs kon slaan. En laten we niet vergeten: VoCASA had een paar goede serveerders met strakke ballen.
Bij 3-11 het grote voordeel van een compleet team. Een driewissel met Karin voor Ilse, Aggie voor Petra en Lara voor Marieke. Dat gaf blijkbaar nieuw elan, want we kwamen terug tot 8-12. Maar dichterbij ook niet. Bij 9-18 Marieke er voorin weer in voor Lara, maar het bleek een onhaalbare zaak. VoCASA D4 won deze set met 17-25, maar dat was wel hetzelfde standverschil van acht punten als bij de gigawissel.
Laatste kans
Het werd dus een kwestie van begin af aan bijblijven in deze set. Dat gingen we proberen met Petra, Marleen, Marieke, Karin, Rosa en Nicky. Dat ging tot 9-8 vrij goed, maar bij 11-15 was een time-out nodig voor het afkondigen van de nu-of-nooit-toestand. Bij 11-17 Aggie voor Petra en bij 14-20 Ilse voor Karin, maar het lukte gewoon niet. De buitenaanvallers zaten er de hele wedstrijd al niet lekker in. De middenaanvallers scoorden meer, maar kwamen er vaak ook minder aan te pas.
Het sukkelde dan ook een beetje door richting einde set. Het was duidelijk dat hier niet veel te halen viel, en bij 17-25 was het dan ook gedaan. Met het besef dat VoCASA D4 niet voor niets tweede staat, maar wij ook onder ons kunnen hebben gespeeld. Een aantal weken trainen in onregelmatige samenstellingen heeft dan ook nadelen, de afstemming en nauwkeurigheid was soms ver te zoeken. Zoals gezegd hadden met name de buitenaanvallers daar last van. Dus daar ligt samen met de middenblokkering voor de komende weken een schone taak.