Nijmegen, Lux: Giovanca de band – zoals ze zelf regelmatig benadrukte – was eigenlijk het best zonder Giovanca. Het concert kabbelde een beetje door zonder een echt groot verschil tussen de opeenvolgende nummers.
Een groot deel van politiek correct Nijmegen Oost was uitgelopen, voor een R&B-concert was het publiek vrij wit. Wat in ieder geval een reden was dat het voorprogrammaatje van ik vermoed een Giovanca’s neefje, die iets leuks mocht doen met zijn loopstation, en een Stratocaster-gitarist, die niet aangesloten leek te zijn, niet echt aansloeg.
De band kwam op in een uniforme witte loshangende blouse en een small tie. Iets te casual als je nog niets gespeeld hebt. De achtergrondzangeressen waren daarentegen niet uniform. Zij leken op de Nijmeegse koopavond ter plekke bij de C&A te zijn weggerukt. Het tegendeel bleek waar, zij droegen een groot deel van het geluid. De een – klein en gekleurd – leek gewoon haar werk te staan doen, maar de ander – groot, fors en blank – leek zich continu te verwonderen dat ze hier op het podium stond en was daar met verve met volle teugen van aan het genieten.
Ook binnen de band was er een taakverschil. De bassist was gewoon goed. Met zijn 5-snarige bas zette hij een flinke basis en nam hij ook een deel van de loopjes voor zijn rekening. De toetsenist vulde bijna alle nummers in met dim-akkoorden op de bij R&B bijna obligate Rhodes en Juno. Daardoor bleef er weinig ruimt over voor de anderen. De percussionist was alleen goed te horen tijdens zijn solo, de drummer deed op de achtergrond zijn werk met zijn opmaat-accenten, en voor de gitarist was er buiten zijn solootjes alleen ruimte voor een twangige begeleiding.
Daardoor leken de nummers wel veel op elkaar. Het geluid van Giovanca – de zangeres – is niet zodanig gevarieerd dat het een hele avond boeiend blijft. Gelukkig dat het publiek zich graag liet overhalen door als “Nijmegen” Een stapje naar links en een stapje naar rechts te doen.
Laat het echter wel duidelijk zijn: het geluid stond wel, het stuwde en swingde. Maar het moge eveneens duidelijk zijn dat een vlinder in je haar en een knipperend hartje niet mijn ding is.
Na het afgelopen jaar toch vooral het stevige werk in Doornroosje te hebben aanschouwd en een spetterend optreden van K’Choice in Utrecht, dan nu een heel ander genre. En daar moet je wel wat mee hebben! De muziek doet een doet je heupen als vanzelf bewegen en daar moet je jezelf ook aan durven over te geven. Voor mij dus een heel ander soort beleving waarbij de belangrijkste graadmeter is of ik al dan niet stil kan blijven staan. Het moge duidelijk zijn dat ik de meeste waardering kon opbrengen voor de up-tempo nummers. De bassist en percussionist zorgen voor een typisch swingend soulgeluid en nu dan maar eens een bescheiden rol voor de gitarist. Ook wel eens lekker!
Opvallend vond ik de geweldig goede backing vocals waarbij het plezier van Hollands welvaren Lotte erg aanstekelijk werkte. Giovanca zelf was, ondanks koorts, goed op dreef maar leek wel wat op de automatische piloot te staan. Loepzuiver en solide maar daardoor wel iets te gepolijst. Desondanks komt de live act meer binnen dan de uitvoeringen op de nieuwe CD.