Wedstrijden tegen Kidang zijn altijd leuk. De sfeer is altijd gemoedelijk, maar het gaat nooit vanzelf. Zo ook vanavond in de thuiswedstrijd. Kidang moest het voor een groot deel hebben van één speelster (nr 17), dus de grote truc was om die uit de pass en zoveel mogelijk uit de aanval te krijgen.
Met Monique, Marieke, Lisanne, Hanneke, Marjolein en Jenny drie plekken doorgedraaid de eerste set in. In het begin liep de servicepass niet lekker en was bij 4-8 een time-out nodig. Daarna liep de service ook beter en waren we er bij 10-10 weer klaar voor om door te stomen naar 13-10. Bij 18-15 ging nr 17 gericht kort of diep serveren, en stond het opeens 18-20. Daarna begon onze service- en aanvalstrein weer te lopen en hadden we dat in no-time weer goedgemaakt op 21-20, om de set daarna uit te spelen tot 25-22.
De tweede set met dezelfde opstelling begonnen, maar in het achterhoofd toch het besef dat het niet vanzelf ging en we kwetsbaar waren. Ook nu na 4-4 weer een achterstand van 4-9, en dat werd bij 8-15 alleen maar groter. De servicepass liep niet, de spelverdeling voegde er weinig aan toe en de aanvallers konden niet meer dan de bal er overheen spelen.
Bij 8-15 Anita voor Hanneke om Monique te laten spelverdelen en bij 9-18 Ilse voor Marieke om de pass onder controle te krijgen, maar het mocht allemaal niet baten: 14-25. Het grote euvel was en bleef de servicepass.
De derde set begonnen met drie plaatsen terug, dus een reguliere beginopstelling. Dankzij een paar goede servicebeurten van Marieke en Lisanne stoomden we van 4-0 door naar 9-3 en 16-6. Jenny’s eerste bal na een time-out van de tegenpartij was een gesuggereerde korte bal in het hoekje over het tweemansblok, en dat scoorde meteen. Toch kwam Kidang stiekem dichterbij: de voorsprong van 10 punten werd 6 (20-14) en zelfs 5 (21-16), dus toch even een tandje erbij om de set uiteindelijk met 25-17 te winnen. Dat klinkt overtuigender dan het was, maar we stonden met 2-1 voor.
De vierde set was er een om snel te vergeten. Nr 17 ging serveren en bleef dat maar doen. Een time-out op 0-5 bracht geen verandering en bij 0-9 was er nog een time-out nodig. Het idee om Ilse te laten invallen voor Marieke bij de volgende rotatie moest helaas opgegeven worden om Ilse nu al te invallen voor Marjolein om in ieder geval van deze rotatie af te komen.
De servicepassing was onder peil, en ook de middenaanvallers waren de aansluiting met de spelverdeelster kwijt. Twee trainingen geleden was dat nog een speerpunt en de vorige wedstrijd ging dat ook beter naarmate de tijd vorderde. De afgelopen training waren er geen middenmensen, en het effect leek nu dan ook weggeëbt. Gelukkig dat Susanne zich beter in haar elemeent voelde als libero voor midden.
Op de laatste training voornamelijk bezig geweest om de ballen op buiten ook echt op buiten (in de korf) te krijgen, en dat ging in het begin van de wedstrijd wel goed, maar nu varieerde dat tussen de 4 meter en voorbij de antenne.
Als er al een verwerkbare pass kwam, lukte het de aanvallers dan ook niet daar iets scorends mee te doen. Zeker niet omdat die aanval dan ook vaak in het linkerachterveld van Kidang terechtkwam, waar nr 17 het halve veld zo’n beetje in haar eentje verdedigde. Bij 3-17 Anita voor Monique op de diagonaal, die er doorheen zat.
Het hoogst haalbare vanaf dat moment was bijblijven en het gat niet groter later worden. Het leek weer wat te gaan lopen, en Kidang had op 10-24 nog een heuse time-out nodig om ons af te remmen. Maar de achterstand was gewoon veel te groot. Een totale off-set, geen goede voorbode voor de nu nodige vijfde set.
Die vijfde set weer begonnen met drie plekken doorgedraaid, en dat leek zijn vruchten af te werpen: tot 6-6 bleven we bij, maar bij het wisselen van speelhelft was het 6-8 en kwam Ilse er achterin in voor Marjolein. Tot 9-10 en 11-12 ging het redelijk gelijk op, maar met 12-15 trok Kidang toch aan het langste eind.
De positieve conclusie: toch twee punten gepakt en met fases aardig gespeeld. De negatieve conclusie: drie punten verloren en met fases geen lijn in het spel en geen mogelijkheid dat te doorbreken. De hoge pieken en diepe dalen moeten door de trainingen niet alleen gelijkmatiger worden, maar ook op een hoger en constanter niveau komen. Werk aan de winkel dus de komende weken. Zeker nu we volgende week zaterdag tegen Trivos D2 moeten, dat wordt een topper!