Na de resultaatloze maar op zich goede wedstrijd van vorige week werd het nu weer tijd voor wat punten.
Als we de prestatielijn door zouden kunnen trekken, was er in de thuiswedstrijd tegen Pegasus D4 van alles mogelijk. Een enkel puntje was het toch wat schamele resultaat.
Vol goede moed deze wedstrijd in. Een tegenstander uit de middenmoot, en als we sets met 27-25 en 29-27 tegen de huidige nummer twee verliezen, moet hier toch wat mogelijk zijn.
Het team was compleet en iedereen was inzetbaar – met uitzondering van Monique dan, die samen met trouwe supporter Alex de bordjes mocht bedienen. Met Karin, Rosa, Lara, Bodine, Ilse en Jenny de eerste set in. Tot 5-8 ging het nog redelijk, maar daarna werd het met één enkele servicebeurt van Pegasus D4 opeens 5-16. Wissels, time-outs, het mocht niet baten. Een belabberde servicepass en een te geforceerde aanval leidde al snel tot 11-25.
Omdraaien
Het hele team drie plekken door om in ieder geval andere service-opstellingen te krijgen. Lisa voor Lara en Marleen voor Ilse, maar ook nu ging het snel richting 7-12. Daarna met een dubbele wissel (Lara voor Jenny en Ilse voor Bodine) bij 9-17 een servicereeks van Pegasus al vroeg in de kiem gesmoord, maar in die set was meer dan 16-25 niet haalbaar. Maar toch: van 9-17 naar 16-25 is 7-8!
In de derde set dezelfde beginopstelling, maar nu weer op de normale plekken. De pass begon te lopen, Pegasus kreeg het lastiger in de aanval. We bleven mooi bij tot 9-9, 13-13, 17-17 en 20-20, maar hadden geen enkele marge voor als het heel even tegen zou zitten. Lara had maximaal rendement achterin voor Lisa en ook Jenny, maar bij 20-22 begon het team toch zenuwachtig te worden, en dat werkt alleen averechts. Het lukte niet meer om het initiatief te pakken, Pegasus won ook deze set met 22-25.
Het toegestroomd publiek met voornamelijk oudgedienden van Atalante Dames 1 (Marjolein, Marieke en Ans) zag ook dat er meer in zat. In de vierde set Ilse op de diagonaal voor Bodine en gaan met die banaan! Simpele opdracht: bij service van de tegenstander alle ballen naar buiten, in ralleys mag gevarieerd worden. Dat werkte in de derde set al redelijk, toen kwamen Marleen en Rosa er eindelijk een beetje door. Dat moest nu vruchten afwerpen, en dat deed het: het werd 9-6 en zelfs 20-13. Dat moest dus kat-in-het-bakkie zijn.
Coachingsperikelen
Lara was er al in geweest voor Lisa en voor Jenny, dus vier van de zes wissels waren effectief verbruikt. De voorsprong van zeven punten moest genoeg zijn, maar als die kleiner zou worden, zouden we het waarschijnlijk weer moeilijk krijgen. Bij 22-15 daarom Bodine erin voor Marleen voor de service en bij 22-17 de eerste time-out. Mochten er nog een paar side-outs komen, dan moest Marleen er voorin weer in, wat dus de laatste wisselmogelijkheid zou zijn. Bij 22-18 er toch voor gekozen om Lara achterin te laten spelen voor Lisa, in de hoop dat we deze set met een paar services konden beëindigen.
Wij maakten één puntje, maar Pegasus D4 drie – toen was het 23-21. Tijd voor de laatste time-out. Daarmee waren alle bijsturingsmogelijkheden benut, en was het te hopen dat we die laatste twee punten snel wisten te maken zonder al te veel side-outs. Na een mislukte pass en een wel gelukte aanval werd het 24-23. Na een bloedstollende laatste ralley wisten we toch net even eerder bij de 25 te zijn, zodat die laatste set naast een teleurstelling voor Pegasus D4 toch een punt voor ons betekende.
De setstandenverschillen van -14, -9, -3 en +2 duiden op een opgaande lijn. Die hebben we ook nodig, we moeten links en rechts (en in het midden) wat punten gaan pakken. Het beginniveau van een wedstrijd en het constant houden van het niveau binnen een wedstrijd zijn nog aandachtspunten. Als het eenmaal loopt, doen we voor niemand onder. Maar dan moet het wel lopen…