Noud van Kruysbergen

Na een paar weken stilgelegen te hebben was de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar tegen VoCASA D4, waar we thuis met 3-1 van gewonnen hebben in een leuke en goede wedstrijd. Benieuwd dus wat de uitwedstrijd zou brengen. Met a priori wel een aantal kanttekeningen.

Het was roeien met de riemen die we hadden. Ans was ziek, Anita nog geblesseerd, Marieke nog niet aan het trainen, Liesanne ging voor het eerst weer mee inspelen, Marjolein had last van de rug en Monique stond in de voorzichtige stand: het uitgangspunt voor een wat experimentele avond.

Eerst maar eens kijken hoe het ging met Liesanne. Het schouderprobleem zou waarschijnlijk geen beletsel zijn in de passing, dus een optie was om Ilse op midden te laten spelen en dan achterin te vervangen door Liesanne als libero. Vaste libero Susanne schoof daarmee door naar passer/loper en kon daardoor Marjolein in ieder geval uit de servicepass houden.

Dit was zo’n wedstrijd waar je het als coach vrij ‘makkelijk’ hebt: speelsters die last hebben of krijgen van allerlei dingetjes en niets te wisselen…

Marjolein had dinsdag bij de training al last van haar rug, maar voelde zich fit genoeg om te spelen. Dus kon Susanne als libero fungeren, anders had zij als laatste redmiddel op buiten gemogen. Nu moesten we het met Hanneke, Marjolein, Jenny, Monique, Ilse en Ans doen. Marieke is nog niet aan trainen toe, laat staan wedstrijden, en Anita had een vergadering in Diemen. Het goede nieuws: Liesanne begint volgende week weer voorzichtig met trainen.

De deceptie van de vorige week tegen Tweestroom heeft in de voorbereiding van deze wedstrijd een duidelijke rol gespeeld. Tijdens de training de middenaanval bijgeslepen en de posities goed doorgenomen, want als er bij deze wedstrijd tegen koploper Pegasus D5 iets van belang was, dan was het wel het vasthouden aan de posities en zelf tot een gevaarlijke aanval komen.

Het Pegasus-team wil nog wel eens leuk en fancy doen met steekjes en omloopballen, en dat moest voorkomen worden. Dat kon alleen door hun passing te ontregelen om ervoor te zorgen dat er geen lekkere bal bij het net kwam en er standaard dus veel naar buiten moest. Dat was namelijk de zwakke plek van dit team. Een lastige service, diep of strak langs de lijnen was dan ook een vereiste.

Alle voortekenen waren gunstig: Tweestroom wilde hun thuiswedstrijd tegen ons eigenlijk verzetten door blessures en zieken, en wij hadden al een paar weken geen wedstrijden meer gehad en ook niet kunnen trainen wegens Carnaval en vakanties en zo, dus er moest energie genoeg over zijn!

Alle voordelen bleken een nadeel te zijn. Door het gedoe over het verzetten stonden veel speelsters toch al in een soort ‘vrije avond’-stand, en door het niet trainen en spelen waren veel van de standaard automatismen ietwat naar de achtergrond verdrongen.

Er zijn van die dagen, dan lukt alles! En dus zijn er ook van die dagen dat niets lukt… Nou, dit wat er duidelijk een van die laatste categorie.

Bij het inslaan was al duidelijk: de buitenaanval van Heyendaal D5 (dit seizien gepromoveerd naar de 1e klasse) was niet echt gevaarlijk en sloeg alles diagonaal, de middenaanval had daarentegen meer in zijn mars. Dus: buitenblokkering diagonaal houden om midachter te bewaken en servicedruk houden om de middenaanval te ontlopen.