Noud van Kruysbergen

De oefenwedstrijd van Atalante D1 tegen Phoenix uit Zaltbommel was een succes. Na vier sets stond het 2-2, en dat was een redelijk reële weerspiegeling van de verhoudingen.

De eerste set begonnen we met Hanneke, Marieke, Lisanne, Monique, Ilse en Ans en Susanne als libero buiten. Marjolein had even verplichte rust omdat ze een bal bij het inslaan nogal hard tegen haar achterhoofd had gekregen. Anita zat ook op de bank, maar alleen voor noodgevallen.

De laatste wedstrijd van het seizoen ging nog ergens om. Het werd een fysieke en mentale strijd om de derde en vierde plek. Met als voordeel: wij stonden al derde en hadden een voorsprong van drie punten. Trivos was massaal uitgerukt met en bus vol speelsters, het hele wedstrijdformulier stond zo’n beetje vol. De libero en diagonaal van Dames 1 waren opgeroepen om de achterstand van 3 punten tegen ons weg te werken, en dat kon alleen met alle hens aan dek: alleen de uitslagen 0-4 en 1-3 waren voor Trivos acceptabel. Want dan was Trivos derde en wellicht dat er bij de nummers 1 en 2 (Pegasus 5 en VoCASA 4) nog iets misliep of iets te regelen was, dan had Trivos er geen probleem mee om te promoveren. Dan moesten ze nog wel eerst even van ons winnen natuurlijk. Met zo’n vol wisselvak (de droom van iedere trainer) zou dat geen probleem moeten zijn…

Het is nog volop spannend aan het eind van het seizoen: wie wordt er eerste, VoCASA D4 of Pegasus D5? En wie wordt er derde, wij of Trivos D2? In onze wedstrijd tegen Pegasus D5 kon daar al wat meer duidelijk over worden.

Het doel van de wedstrijd tegen Switch was duidelijk: zoveel mogelijk punten zien te halen om bij de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Trivos om de 3e en 4e plek een zo goed mogelijke uitgangspositie te hebben. De schamele winst: 1 punt.

Het was van begin af aan duidelijk: het werd roeien met de riemen die we hadden. Marjolein stond op het wedstrijdformulier, maar hing verder alleen tegen een paal. Dat was het enige dat haar rug toeliet. Daarmee was de beginopstelling eigenlijk wel bekend: Hanneke, Marieke, Monique, Jenny, Ans en Lot met libero Susanne op buiten.

De op voorhand uitdagende uitwedstrijd tegen de momentane koploper VoCASA 4 beloofde veel goeds. Winnen mocht, dat had nog geen negatieve gevolgen voor eventuele ongewenste promotie of P/D-wedstrijden, en verliezen mocht ook want het gat naar de nummer 4 was negen punten. We begonnen dan ook onvervaard aan de wedstrijd. Voor de verandering een keer compleet, dus nog wat te wisselen ook (zij het maar op één positie tegelijk).

Het was op voorhand een topper: Heyendaal 5 was de directe concurrent voor de derde plek. Met een voorsprong van vier punten en een wedstrijd minder gespeeld hadden we virtueel het beste uitgangspunt, maar hier gold met name een simpele Cruyffiaans concept: elk punt dat wij halen, kunnen zij niet inlopen.