Noud van Kruysbergen

Het was op voorhand een topper: Heyendaal 5 was de directe concurrent voor de derde plek. Met een voorsprong van vier punten en een wedstrijd minder gespeeld hadden we virtueel het beste uitgangspunt, maar hier gold met name een simpele Cruyffiaans concept: elk punt dat wij halen, kunnen zij niet inlopen.

De wedstrijd tegen Voreo D1 was de laatste uit de serie van ‘makkelijke’ tegenstanders. Het doel was om in deze periode zoveel mogelijk te punten te halen om een beetje een buffer te hebben voor de laatste reeks van vijf wedstrijden als we tegen de hogere teams moeten. Dat is ook goed gelukt: in de wedstrijden tegen Weekenders, Tweestroom, Pegasus 6 en Kidang 2 hebben we 19 van de 20 punten gehaald. Tegen het onderaan staande Voreo moest dat aantal nog opgeschroefd worden, dus het was een (thuis)wedstrijd waarin we alleen maar konden verliezen.

Net voor de wedstrijd bleek Jenny ziek te zijn, dus het strijdplan werd snel aangepast: Hanneke, Marjolein, Lot, Monique op de diagonaal, Marieke en Ans, met Susanne als libero voor de buitenspelers want die moesten hun krachten goed kunnen verdelen over vier sets. En misschien wel vijf, want de thuiswedstrijd tegen Kidang hadden we met 3-2 gewonnen. Het zou dus zeker niet vanzelf gaan, dat was duidelijk.

De uitwedstrijd tegen Pegasus in de eerste helft van het seizoen was ondanks het verschil in stand een pittige: de eerste set gewonnen met 9-25, toen een set verloren met 26-24, de derde weer gewonnen en de vierde set uiteindelijk met 29-31 gewonnen. Oftewel: puntje laten liggen en vanzelf ging het allemaal niet.

De derde wedstrijd van het jaar stond nog steeds in het teken van het herstel. Iedereen had lichamelijk en/of geestelijk wel wat, van licht hinderlijk tot zwaar irriterend. Het was dus weer een avondje roeien met de aanwezige riemen.

De beginopstelling in de uitwedstrijd tegen Tweestroom D2 was met Hanneke (duim), Marjolein (druk), Monique (kuit), Jenny (teen), Ans (duim) en Lot (tentamen) hetzelfde als vorige week. Als wissels waren Marieke (rug) en Susanne (teen) inzetbaar en Anita (knie) voorlopig niet meer.

We hadden nog wat recht te zetten tegen het team van The Weekenders. Bij de uitwedstrijd wonnen we de eerste set overtuigend, maar daarna won de irritatie en frustratie over van alles en nog wat en verloren we met 3-1.

De ziekenbank was nog aardig gevuld, maar Marieke was in ieder weer in staat om af en toe mee te doen. Omdat in het veld ook niet iedereen helemaal toppiejoppie was, begonnen we met Hanneke, Marjolein, Monique, Jenny, Ans (op buiten) en Lot, oftewel met gewisselde middens ten opzichte van normaal.