Noud van Kruysbergen

Voordat het feestgedruis op de donderdag kon losbarsten, was het tijdens de training tijd voor een heuse battle. Niets geen teamgedoe, lekker ieder voor zichzelf en tegen alle anderen! Hanneke, Susanne en Lara waren er helaas niet bij (ze weten niet wat ze gemist hebben), dus om het aantal deelnemers toch op een even aantal te krijgen, deed de trainer zelf (al was hij dan wel geblesseerd) voor spek en bonen mee.

Bij de oefenwedstrijd aan het begin van het seizoen bleek al dat wij en Kidang D2 aan elkaar gewaagd waren, maar Kidang trad nu wel wat sterker aan. Voor de competitiewedstrijd stonden wij 3e en Kidang 4, dus dit beloofde een echte topper te worden. En dat werd het ook.

De verwachtingen waren goed: we draaien lekker bovenin mee en Pegasus doet hetzelfde, maar dan een beetje onderaan. De eerste set leken die verwachtingen ook geheel ingelost te worden: met Hanneke, Marjolein, Lot, Anita, Marieke en Monique denderden we over Pegasus heen. De passing liep goed, alle aanvallers konden bediend worden en met name Marjolein en Marieke konden zich op buiten lekker uitleven tegen een diagonaalblokkeerster die daar eigenlijk te klein voor was. Het was dan ook in no-time 9-25.

Het was weer tijd voor de nu jaarlijkse derby tegen Recreanten Heren 1. Het net hing op dameshoogte, wat in eerste instantie in ons voordeel zou moeten werken. Dat is immers de hoogte waarop wij normaal spelen, en de heren moesten zich aanpassen in hun timing, zodat die hoogte in tegenstelling tot verwacht (“dan slaan ze alles binnen de drie meter”) in ons voordeel zou moeten werken.

De wedstrijd tegen Tweestroom was nog niet begonnen of de stemming zat er al goed in. We waren natuurlijk gebrand op een revanche wat betreft de wedstrijd van de vorige week, maar moesten nog even wachten omdat Lot Dames 2 aan het fluiten was. Volgens de coach van de tegenstander hadden wij echter mensen genoeg en konden we gewoon beginnen. De scheids was gelukkig wat meer begripvol en liet de wedstrijd pas beginnen toen Lot klaar was. Alleen moest ze nog wel warmlopen en inslaan en zo, maar dat deed ze bij de heren op het veld naast ons.

Ieder seizoen heb je wel zo’n wedstrijd dat het even niet lukt. Dit was er zo een. Niet even, maar de hele wedstrijd lang. Hoewel, de eerste set leek het nog lekker te lopen allemaal. Met de Monique als spelverdeelster, Jenny op de diagonaal, Ans en Lot op midden, Marieke en Marjolein op buiten en Susanne als libero op buiten (daarmee was de opstelling voor de hele wedstrijd meteen bekend: Hanneke zat in het buitenland af te wachten wat het resultaat zou zijn en Anita lag met griep in bed op een bericht van de groeps-app te wachten) gingen we voortvarend van start.