Noud van Kruysbergen

Van de wedstrijd tegen VoCASA D5 was op voorhand bekend dat het een belangrijke zou zijn. VoCASA had nog geen set verloren, en ook niet tegen de minste tegenstanders gespeeld. De afgelopen wedstrijden hadden we drie verliespunten opgelopen, dus met een 4-0 verlies zouden we tegen een gat van zeven punten aankijken, en dan wordt het wel een moeizaam jaar om dat punt voor punt weer terug te winnen.

De wedstrijd tegen Kidang D2 had een weer een wat andere strategie: door een niet overmatig aantal aan middenspeelsters (Nora en Joël waren op schoolreis) ging Marloes als libero voor Lisa en Anne spelen. Daardoor waren de buitenspeelsters op zichzelf aangewezen. Ook dat waren er niet al te veel, Anneke en Sonja werden daar waar nodig aangevuld door Anita. Floor en Nina konden de spelverdeling verdelen, en Marleen moest het dan zo lang mogelijk op de diagonaal volhouden.

Het was in het begin een heel gepuzzel wie nou welk nummer had, en dat was nog niet voorbij toen het wedstrijdformulier eenmaal ingevuld was. Anita speelde met het shirt van Lieke en heeft de komende weken nummer 29. Marleen bleek opeens nummer 30 te hebben, terwijl ze eigenlijk een nieuw shirt met 28 had, maar Floor had ook een nieuw shirt en toevallig ook 28.

De eerste wedstrijd is met 4-0 gewonnen. In Groesbeek worden nog twee weken wedstrijden gespeeld in het oude zaaltje , daarna gaat het ding tegen de vlakte. Maar goed ook: de vloer is lekker van hout, maar al jaren lijkt het alsof die drie keer per week in de was wordt gezet. Dat maakt normaal bewegen wat lastiger, je hebt toch het idee wat voorzichtiger te moeten zijn om niet uit te glijden…

De ervaringen van de eerste oefenwedstrijd waren meegenomen, met individuele aandachtspunten werd de tweede oefenwedstrijd ingegaan. Dit keer tegen Pegasus Dames 6, een team van ervaren speelsters, duidelijk een kanshebber in de andere 2e klasse poule.

Het was van tevoren duidelijk dat de eerste keer dat Dames 7 de vloer op ging een (oefen)wedstrijd zou zijn. Wennen aan elkaar en het systeem. Dat eerste werd zoveel mogelijk onderdrukt doordat de opstellingen telkens anders waren. Sterker nog: niemand heeft in principe op dezelfde plek of naast dezelfde speelsters gestaan. Een handige truc om iedereen zoveel mogelijk op zichzelf te laten letten.