Het voor een groot deel (erg) ervaren team van Pegasus D5 had nog geen wedstrijdritme, en dat deed hen uiteindelijk de das om in de wedstrijd tegen Atalante D1.
Bij de eerste competitiewedstrijd van Atalante D1 tegen Xanthos DS1 en de eerdere oefen- en bekerwedstrijd had het team in ieder geval al wat wedstrijdritme opgebouwd. En dat was net wat er ontbrak bij Pegasus D5, een combinatieteam van een ervaren kern en wat nieuwe krachten. Dat was mede de oorzaak van de 3-1 winst voor Atalante.
Geen optimaal begin, maar wel optimaal resultaat
Het team van Atalante D1 was weer compleet, al waren er nog wel wat pijntjes en kwaaltjes waar in het wisselbeleid rekening mee gehouden moest worden. Maar toch konden we niet compleet beginnen: de wedstrijd van Atalante D2 werd door Susanne gefloten – en dat werd een vijfsetter. Ilse nam die laatste set voor haar rekening, zodat Susanne in ieder geval kon beginnen. Geen optimale voorbereiding zo natuurlijk.
Met Marilou, Mette, Marieke, Nicky, Marleen en Lara (en dan allemaal een plek terug gedraaid) en Susanne libero buiten de eerste set in. Het devies was om tegen dit ervaren team zo veel mogelijk stabiel en volgens afspraken te blijven spelen. De eerste service van Pegasus ketste bij Susanne meteen weg, maar gezien de voorbereiding mocht dat een keer. Bij 2-3 serveerde Mette naar 7-3, en dat was een voorsprong die we via 12-8 niet weggaven en bij 18-10 zelfs uitbouwden. Pegasus wist niet waar het te zoeken, en verloor redelijk kansloos met 25-15. Met de kanttekening dat het bij ons best redelijk liep, maar het toch voornamelijk Pegasus was die de (eigen) tegenpunten maakte.
In de tweede set Rosa voor Mette op buiten en Ilse voor Nicky op de diagonaal. Bij 5-8 was Pegasus een beetje weg, en bij 5-10 tijd voor een time-out omdat de servicepass even niet nauwkeurig genoeg was. Een rondje voorin van Nicky voor Marilou en later nog Lotte voor Marieke mocht niet baten: Atalante liep achter de feiten aan en maakte het Pegasus te makkelijk. Dat moet je bij zo’n team niet doen, dat wordt meteen afgestraft: 15-25.
Weer gelijk
Toen was het helemaal gelijk en gingen we voor de nieuwe kansen, nieuwe prijzen. Mette voor Marleen op buiten en Lotte bleef staan op midden, met Nicky weer even op de diagonaal. Het werd een titanenstrijd: 5-5, 6-6, 9-9, 14-14, 18-18, 21-21 en zelfs 24-24. Ilse draaide rondjes achterin op de diagonaal voor Nicky en Marieke kwam er weer in voor Lotte, maar de setpoints op 23-22 en 27-26 (een bovenhandse frutsklutsbal door de vingers van Mette) wisten we niet te verzilveren. Rosa zette zichzelf uit de pass omdat ze het ‘laatste’ punt niet wilde verprutsen, zo liep de spanning op. Bij 29-27 haalden we door een verdedigingsfout van Pegasus deze derde set met de hakken over de sloot echter binnen.
Daarmee was de koers eigenlijk gelopen. In de vierde set met Marilou, Mette, Marieke, Ilse, Marleen en Lara ging het tot 3-3 nog gelijk op. Toen was het gedaan met Pegasus D5. Marieke sloeg een bal op midden met 120 km/u op de 3 meter, en Pegasus stond erbij en keer ernaar. Bij 11-7 ging Mette serveren, en bleef dat gevarieerd doen tot 23-7. Pegasus was het helemaal kwijt, en was waarschijnlijk blij dat deze set met 25-9 afgelopen was.
Daarmee waren de 3-1 winst en de vier punten voor Atalante D1 binnen. Een mooie uitslag, die echter geen recht geeft op extra bonificaties – maar door bepaalde schimmige afspraken en constructies kwam er toch een Ria-schaal op tafel. En ja, als die er dan toch is, laten we hem dan maar opeten …