Het uitvallen van libero Susanne leek in het begin van de wedstrijd van Atalante D1 tegen VoCASA D5 een te groot struikelblok, maar werd later in de wedstrijd goed opgepakt.
Na de eerste twee competitiewedstrijden goed afgesloten te hebben, was de uitwedstrijd van Atalante D1 tegen VoCASA D5 van een andere orde. Normaal gesproken zijn de wedstrijden tussen die twee teams altijd leuk en spannend, maar nu speelden aan beide kanten nog andere dingen. VoCASA D5 wordt met zijn voornamelijk oudere kern en wat jongere aanwas door het overlijden begin dit jaar van Guido van den Tillaart nu getraind door een andere trainer, waarbij de eerdere assistent-trainer Cees van Boesschoten die rol bleef vervullen. Doordat de trainer van Atalante D1 en Guido en Cees elkaar al jaren kennen en ook regelmatig oefenwedstrijden afspraken, werd daar voor de wedstrijd even aan en naar gememoreerd.
Geen libero bij Atalante D1
Het team van Atalante D1 had echter andere problemen: libero Susanne had met een service een zweepslag opgelopen – helaas niet met volleyballen, maar met tennissen … Daardoor moesten de buitens van Atalante (Marleen, Rosa en Mette) vanuit het niets vol mee in de passing en de verdediging. Logisch dat dit even wat tijd (en punten) zou gaan kosten, dus maar eens kijken hoe dat zou gaan lopen en hoe de rest daar eventueel in zou kunnen bijdragen.
Dat bleek op alle fronten niet te lopen. Met de beginopstelling Marilou, Rosa, Marieke, Ilse, Mette en Lotte kwamen we niet tot een aanval – sterker nog: meestal niet eens tot een verwerkbare pass. Bij 8-2 al tijd voor de eerste time-out, maar het duurde nog tot 14-2 eer we de opslag weer terug hadden. Daarna ging het wel redelijk gelijk op, maar werd het gat zeker niet kleiner. Bij 19-8 Lotte opgeofferd voor Lara in de passing en bij 22-8 Nicky voor Ilse op de diagonaal, en toen wisten we de set nog redelijk minder negatief af te sluiten met 25-12.
Begin van herstel Atalante D1
In de tweede set Marleen voor Rosa, waarbij de rest bleef staan. Dat ging tot 7-7 steeds beter – we kwamen zelfs aan aanvallen toe. Waarbij bleek dat VoCASA D5 het best moeilijk had als wij ons spel konden spelen – maar dan moesten we dat wel doen. Bij 11-8 was VoCASA weer even een paar punten weg, en dat maakt blijkbaar indruk want ze mochten doorlopen tot 13-8 (time-out). Het gat werd 6 punten (17-11), en toen 5 (21-16, Lotte voor Marieke op midden), maar dichterbij kwamen we niet. De tweede set werd dan ook met 25-20 verloren, maar het spel was duidelijk beter dan in de eerste set.
Daarom die samenstelling laten staan in het begin van de derde set. Er was wat meer geloof in eigen kunnen, we kwamen dan ook meteen goed uit de startblokken met 1-4. Bij 9-11 even een time-out aan onze kant om VoCASA niet te snel dichterbij te laten komen. Dat hielp: we liepen uit naar 12-18 en later 17-22. Het liep als een trein: Marleen en Mette waren op linksachter goed aan het verdedigen, en hadden met wat scherpere set-ups in de aanval misschien nog wel meer kunnen scoren.
Lotte was haar goede vorm van het begin van de eerste set niet kwijt en speelde zeker achterin zonder schroom een hele goed wedstrijd. Lara was de rots in de branding, en zorgde er mede voor dat Marilou in de spelverdeling wat te variëren had, waarbij Nicky de stille kracht op de diagonaal was. De 19-25 winst was dan ook geheel zelf verdiend.
Anticlimax
Met goed vertrouwen met dezelfde opstelling dus de vierde set in, met in het achterhoofd dat een vijfde set en zelfs een 2-3 winst alsnog mogelijk was. Het begin bleek echter catastrofaal: we stonden met twee keer knipperen met de ogen met 6-0 achter. Dat wisten we met geloof in eigen kunnen bij te trekken tot 7-4 en 11-8, maar het leek er toch op of dat niet genoeg zou zijn. Als dat zo zou blijven, dan zou een wissel van Ilse voor Marilou logisch worden, waarbij Nicky dan van diagonaal spelverdeler zou worden – even wennen voor de rest van de spelers, maar dat zou met een preventieve time-out nog wel goed te begeleiden zijn.
Het was alsof men in het veld rook alsof er wat stond te gebeuren, want er kwam een opleving: de passes kwamen weer wat beter, de set-ups op buiten werden weer scherper en we kwamen bij op 14-14. Daarnaj werd het spannende set met 16-15 en 17-18 tot een voorsprong van 21-23 voor Atalante D1 aan toe. Toen liep de set echter met een sisser af: een paar zogeheten unforced persoonlijke fouten en als ultieme anticlimax een laatste service van VoCASA D5 tegen de netrand die aan onze kant dood in het veld viel. Toen was het met 25-23 en daardoor 3-1 opeens gedaan.
Vooruitblik
Zonde van de eerste set, maar dat was ten dele ingecalculeerd – en werd daarna in de tweede en derde set goed hersteld. Maar ook zonde van het begin van de vierde set, waarna er hard gewerkt moest worden om weer bij te komen. Daardoor was er geen groot genoeg buffertje aan punten aan het eind om wat over te houden.
Aan de andere kant was dit gezien de omstandigheden zeker geen slechte wedstrijd – ook al voelde dat wellicht anders. De dames van Atalante hebben zich aan kunnen passen aan het spelen zonder libero, en dat geeft moed voor de thuiswedstrijd van volgende week tegen Tweestroom D1. Die gaan het nog moeilijk krijgen tegen ons …
Geen Ria-schaal dus deze keer, maar als troost voor dat ene puntje toch een paar zakjes chips!