Wedstrijden tegen Weekenders D1 zijn altijd lastig, voorheen in de 1e klasse al en nu in de 2e klasse ook nog. Met dit verschil: Atalante D1 staat op promoveren, Weekenders D1 op degraderen.
Twee jaar geleden degradeerde The Weekenders uit de 1e klasse, maar vorig jaar werden ze kampioen in de tweede klasse. Promoveren zat er voor hen toen echter niet in omdat het team grotendeels uit elkaar viel. Het samenraapsel dat overbleef lijkt het in de tweede klasse ook niet te gaan halen.
Maar er zijn wat historische banden die ervoor zorgen dat het altijd wedstrijden met wat extra beleving zijn. En die dergelijke wedstrijden zeker niet makkelijker maken. Bij de uitwedstrijd van Atalante D1 tegen Weekenders D1 hadden we al een puntje laten liggen, dus maar eens kijken of we ongeschonden uit de thuiswedstrijd konden komen.
De eerste set in met Karin, Rosa, Lisa, Petra, Marieke en Lara. Drie plekken doorgedraaid dus om de optimale aanvals- en verdedigingskracht zo snel mogelijk in positie te krijgen. Nikcy reserve midden/diagonaal en Marleen op buiten. Ilse nog in de lappenmand, maar Susanne stond alweer te springen om wat te mogen doen – wat ze voorzichtigheidshalve niet mocht.
We kwamen voor de verandering goed uit de startblokken: Rosa serveerde meteen naar 4-1. Bij 12-7 waren we rond, en er was eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. De service liep goed, er werden ballen geblokkeerd en de aanval kon scoren. Al kwam midden er nog wat bekaaid vanaf. Met 25-12 was het snel gedaan.
Uitspelen (1)
Daarmee leek het een makkie te moeten kunnen worden. In de basisopstelling van de tweede set maximaal gewisseld: Aggie voor Petra, Nicky voor Lisa en Marleen voor Rosa. Dat zou in zijn totaliteit geen kwalitatieve verslechtering mogen zijn, maar het kwam wat te langzaam op gang. Bij 12-12 was het eigenlijk wachten wat afstand, maar dat gebeurde maar niet. Sterker nog: The Weekenders begonnen opeens te scoren met hun service – een strakke bal diep achterin vanaf ongeveer 1,50 meter hoogte en ook op ongeveer 1,5 meter hoogte.
Bij 14-15 Petra voor Aggie, bij 15-16 een time-out, bij 15-18 Lisa voor Lara en Rosa voor Marleen en bij 15-19 de tweede time-out – toen waren de mogelijkheden in de coaching zo’n beetje op. The Weekenders kreeg zelfs een aantal setpoints, maar Karin serveerde van 19-24 naar 23-24, met nog enige hoop op wint. Het werd echter 24-26 door een paar minder handige acties.
Een goede wake-up call dus. Niet langzaam beginnen, niet denken dat het wel goed komt, maar er van begin af aan vol in. In de derde set met Aggie, Marieke, Lara, Karin, Rosa en Lisa (originele beginopstelling dus, om andere passers tegenover andere serveerders te krijgen) meteen goed van start. Marieke serveerde meteen naar 6-1 en Lara maakte daar 12-3 van. Maar bij sommige services van The Weekenders bleef het wat onrustig. Bij 19-10 Marleen voor Marieke bij bij 21-12 Nicky voor Karin om alvast even te wennen aan de diagonaal. Met 25-15 was het weer duidelijk hoe de vork in de steel zat.
Uitspelen (2)
Nu was het dus echt zaak gewoon door te gaan en niets meer weg te geven. De opdracht aan de spelverdeling was expliciet om het midden meer aan te spelen. Daar zat de procentueel meest scorende aanvalskracht, zeker omdat Lara deze wedstrijd niet alleen achterin, maar ook aan het net veel punten meepikte. Petra, Rosa, Lara, Nicky, Marleen en Lisa mochten de klus dan ook klaren. Die set verliep zonder noemenswaardige tegenvallers, al ging bij 9-5 een speelster van The Weekenders aan het net nog door haar enkel. We lieten ons er niet door afleiden en stoomden door naar 17-8, toen Marieke weer voldoende opgeladen was om te gaan serveren voor Rosa. Ze serveerde meteen door naar 23-8 en ondanks wat tegenspartelen van Weekenders D1 was het met 25-9 toen snel gedaan.
Daarmee hebben we een puntje laten liggen, maar dat kunnen we wel hebben. Daarmee is iedereen in ieder geval weer bij de les: de volgende wedstrijd over twee weken moeten we voluit tegen Pegasus D5. Alleen een 4-0 winst is genoeg om ons op dat moment kampioen te mogen noemen. Mocht dat zo zijn, dan vieren we dat niet (groots) op dat moment, maar doen we dat de week erna bij de thuiswedstrijd tegen Trivos D3. Mocht het niet zo zijn, dan zullen we nog één of misschien wel twee punten nodig hebben in die wedstrijd tegen Trivos D3 om kampioen te worden. Dat vieren we dan natuurlijk op het moment zelf.
Maar laten we niet te veel met het kampioenschap en daarna bezig zijn en ons focussen op de eerstvolgende taak: bij de volgende wedstrijd weer iedere ralley, iedere set en daarmee de wedstrijd willen winnen!