De uitwedstrijd van Atalante D1 tegen Heyendaal D6 zou zeker geen peulenschilletje worden. Het was wel de nummer 1 tegen de nummer 4. En bij de thuiswedstrijd tegen Heyendaal D6 hadden we toch een puntje laten liggen.
Heyendaal moest het niet per se van de aanvalskracht gebben, maar wel van de wilskracht. Ze gingen voor elke bal, en er kwam dan ook veel terug. Wij moeten het in principe meer van de aanvalskracht hebben, en dat werkt alleen als het verdedigend klopt.
Met wat kunst- en vliegwerk de wedstrijd in. Ilse (geblesseerd terug van vakantie) en Susanne (terugkerend van een blessure) nog langs de kant en Lara had tentamen. Daarbij was niet iedereen helemaal optimaal in orde, dus plan C was ook al voorbereid.
De eerste set in met Aggie, Marieke, Lisa, Karin, Marleen en Nicky. De opdracht was duidelijk: zorg voor een sterke blokkering op de niet al te grote aanval van Heyendaal D6. En serveer op de achterlijn, omdat de zaal heel groot lijkt. Even een rondje aftasten van het veld, maar bij 4-6 en 5-9 hadden we het eerste gat geslagen. Al was wel duidelijk dat het hard werken was. Heyendaal verdedigde goed, dus onze aanval moest zelf scoren.
Bij 8-11 waren we rond en bij 10-16 was een time-out bij Heyendaal nodig om ons niet verder te laten weglopen. Dat leek te werken, wat onze eerste time-out was bij 16-18 om hen niet te dichtbij te laten komen. Bij 18-22 waren we voor de tweede keer rond. Dat gebeurt eigenlijk nooit, normaal is de klus na zo’n 1,5 ronde geklaard. Dat geeft al aan hoe het qua scoreverloop heen en weer ging.
Dat kwam voornamelijk ook doordat we zelf 5 keer fout serveerden. De opdracht om de achterlijn op te zoeken was niet voor niets. Doordat de zaal groot lijkt, heb je de neiging zachter te gaan serveren, en al onze foutservices eindigden dan ook in het net – geen enkele verdween over de achterlijn.
Desondanks haalden we de set op eigen kracht binnen met 20-25 – ondanks een time-out van Heyendaal bij 20-24. De verdediging en passing liepen goed, dus de aanval kon scoren. Dat in de tweede set vooral vasthouden, dus eerst maar eens met dezelfde beginopstelling daar een gat in slaan. Met 5-8 leek dat de goede kant op te gaan, maar Heyendaal D6 kwam bij 9-9 (time-out) toch langszij. Het stagneerde even, dus bij 10-10 Rosa voor Marleen en bij 11-14 Petra voor Aggie. Dat werkte: via 11-16 (time-out Heyendaal) werd het 14-17, maar ook weer 18-19.
Halverwege
Helemaal gerust waren we er dus nog niet op. Na een serviceserie van Heyendaal van 16-10 naar 21-20 (tweede time-out van ons en meteen einde servicebeurt) werd het 22-22, 23-23, maar daarna ook 23-25 – ondanks een time-out van Heyendaal bij 23-24. Die set was dus ook binnen, maar wel kantje boord. Daar kwam bij dat Heyendaal in deze set zelf een aantal foutservices produceerde – alleen gingen die bij hen wel allemaal uit over de achterlijn.
Lisa en Nicky op midden hadden geen wisselmogelijkheden, dus moesten alle vier de sets er vol voor gaan. Eventueel hadden we Susanne nog achter de hand om achterin de servicepass voor hen even over te nemen, maar dat was niet echt nodig. Alleen in de aanval moesten ze nog wat meer variëren om hun scoringspercentage hoog te houden.
De derde set begonnen net als de vorige sets, alleen nu Rosa op linksachter voor Marleen. Het leek dezelfde op te gaan: veel ralleys en regelmatig een servicepass aan beide kanten. Via 5-5, 8-8 en 10-12 leken we bij 11-15 weg. Maar dat was maar voor even: bij 16-17 Petra voor Aggie in de spelverdeling, en toen konden time-outs van Heyendaal bij 16-19 en 18-24 (natuurlijk) het tij niet meer keren:18-25.
Klus geklaard
Toen was het verzet van Heyendaal D6 wel gebroken. In de laatste set drie plekken doorgedraaid, Petra mocht blijven staan, Karin deed het goed op de diagonaal – stabiel en betrouwbaar, meer zat er deze avond niet in. Marleen in de basis voor Rosa – die twee wisselden de tweede buitenplek af omdat Marieke duidelijk beslag legde op de andere buitenpositie. Ze was aanvallend sterk bezig, maar zeker ook passend.
Onze blokkering hield ook regelmatig een bal tegen, Heyendaal had het aanvallend lastig. Toen in de vierde set ook onze service begon te lopen – eindelijk werd de achterlijn gevonden – was deze set verder een formaliteit. Marleen serveerde naar 0-8, Nicky deed het dunnetjes over naar 1-11.
Bij 5-11 een time-out van ons om de boel wel bij de les te houden. Bij Heyendaal werd zo’n beetje het hele veld gewisseld, maar het mocht niet baten. In no-time stoomden we door naar het einde van de set. Lara was net op tijd binnen om te zien hoe we deze wedstrijd overtuigend afsloten met 9-25. De verwachte time-out van Heyendaal op 9-24 bleef uit, maar dat zou weinig toegevoegd hebben. Het verschil was duidelijk.
Daarmee heeft Atalante D1 weer goede zaken gedaan. De concurrentie heeft tegen mindere teams ook geen punten laten liggen, dus de verschillen blijven even groot. Na de thuiswedstrijd tegen Weekenders D1 aanstaande donderdag hebben we een week geen wedstrijd, zodat we ons kunnen gaan voorbereiden op de eindfase.