De thuiswedstrijd van Atalante D1 tegen Voreo D1 liet voornamelijk zien dat het vasthouden van het eigen niveau het grootste probleem is, en dat daar bovenuit stijgen dan nog een stuk lastiger is.
Ilse (vakantie) en Susanne (geblesseerd) waren niet inzetbaar, maar toch was er nog genoeg te wisselen als dat nodig mocht zijn. Maar dit was een wedstrijd waarop dat niet zou moeten hoeven. Wisselen zou eigenlijk alleen aan de orde moeten zijn voor speeltijd.
Met Aggie, Rosa, Lara, Karin, Marleen en Lisa de eerste set in. Met Nicky achterwacht voor midden en diagonaal, Petra voor de spelverdeling en Marieke op buiten. Het kwam niet meteen lekker van de grond. Na 6-6 werd het wel 12-7 (time-out Voreo), maar daarna werd het gat weer kleiner bij 13-11. Daarna kwam er wat meer lijn in het spel en was de eerste set met 25-16 snel binnen.
Maar op alle fronten ging het niet soepel. De pass bleef wat hangen, de set-ups op buiten varieerden nogal, de middens waren moeilijk aan te spelen en de blokkering was nog zoekende op de late buitenballen.
In de tweede set Marieke voor Rosa op buiten en Nicky voor Karin op de diagonaal. Het bleef wat ondermaats, al werd er wel bewogen en gewerkt, maar bij 6-8 toch maar even een time-out en bij 6-9 Petra voor Aggie. Dat werkte: bij 15-15 waren we bij, bij 17-15 een voorsprong en met 25-22 haalden we de set toch gewoon binnen.
Kwaliteit
In de derde set een iets minder experimentele opstelling met Petra, Marieke, Lara, Karin, Marleen en Nicky. Lara serveerde meteen door naar 12-5 en bij 25-11 was de set afgelopen. Goede servicedruk, af en toe een scorende blokkering en zeker midden begon beter te lopen.
In zo’n wedstrijd is het dan niet zo moeilijk om op een tweede klasse niveau te opereren. Maar dat niveau opkrikken naar een hoger plan komt er niet van. Dan moet de tegenstander ook meewerken.
In de vierde set met Petra, Rosa, Nicky, Karin, Marleen en Lisa sukkelde het wat lang door tot 11-11. Ook nu ontbrak het heilig vuur. Er werd wel bewogen en we kwamen tot een aanval, maar meteen scoren deed het niet. Dat leidde tot ralleys die eigenlijk nooit zo lang hadden mogen duren. Daardoor kwam Voreo af en toe ook aan aanvallen toe en hadden zij achteraf het idee dat ze niet kansloos waren.
Het was qua coaching tot het eind dan ook een continu afwegen of ingrijpen nog nodig was. En wat de mogelijkheden waren er iets ‘beters’ van te maken. De respectievelijke antwoorden waren ‘nee’ en ‘geen’. Dus rustig door naar 25-16 en daarmee 4-0.
Volgende week uit tegen Heyendaal D6, en dat zal minder makkelijk zijn. Thuis hebben we daar een set tegen laten liggen, dus uit zal nog meer een uitdaging zijn. Hopelijk dat we dan beter van start gaan en over de hele wedstrijd een hoger niveau tentoon kunnen spreiden.