De weg terug was lang. Om half zes vertrokken uit Amsterdam om vervolgens om half acht in Utrecht aan te komen en daarna door naar Nijmegen om daar om 21:10 aan te komen, een kleine twintig minuten voor de wedstrijd begon. Het weer was slecht en de files lang.
Pegasus D4 is een ervaren team dat al jaren samenspeelt en altijd lekker bovenin meedraait. Dus altijd een leuke tegenstander: zelf de punten maken, anders doen zij dat wel. Servicedruk houden, variëren in de aanval, laten lopen. Kijken of we de progressie binnen de bekerwedstrijd van afgelopen dinsdag konden doortrekken.
De eerste set met Hanneke, Marjolein, Liesanne, Monique, Marieke en Jenny en Susanne libero buiten. Ilse reserve op rechts voor een halve dubbele wissel, Lisa op midden en Rosa op buiten als een van de andere speelsters er niet doorheen mocht komen.
We kwamen goed uit de startblokken. Het werd al snel 3-5 en later 5-10. Alles lukte: de passing kwam goed, de set-ups lagen lekker – ook op midden – en de aanvallers konden voluit scoren. Zeker Marieke was aanvallend lekker op dreef. Bij 9-13 had Marjolein nog een ‘dakje’ op een speelster van Pegasus die de bal er slim overheen dacht te spelen. Via 13-19 stoomden we lekker door naar 14-25.
In de tweede set dezelfde beginopstelling, dat had het team wel verdiend. Pegasus leek wat meer vat op de service te krijgen en speelde af en toe een steekje, waar we nog even aan moesten wennen. Het ging tot 9-9 gelijk op en dat ging zo door tot 19-20. Ook de wissel van Rosa voor Marjolein – die er even niet meer doorkwam – bracht daar geen verandering in. Het werd 23-23, maar door een paar knullige fouten toen helaas 26-24.
Niet getreurd, het was pas 1-1, alles was nog mogelijk. Zeker gezien het vertoonde spel. Al kreeg midden het wat lastiger in de blokkering en stagneerde die aanval ook. In de derde set Lisa voor Jenny en de rest weer zoals in het begin. Nu was het beeld echter omgekeerd aan de eerste set: Pegasus liep uit naar 7-3, en ook de halve dubbele wissel (Ilse voor Hanneke en Monique spelverdelen) op 9-4 bracht daar geen verandering in. We kwamen door een servicebeurt van Marieke nog bij tot 10-9, maar daarna was Pegasus weer weg. Rosa er bij 18-13 weer in voor Marjolein, maar verder dan 25-15 kwamen we niet.
Een set om gauw te vergeten, de gebruikelijk dip in de derde set. In de vierde set dan ook gestart met Monique, Marieke, Lisa , Ilse, Rosa en Jenny – en dan drie plekken door om meteen van de aanval te kunnen profiteren. Dat was in het begin nog even wennen (8-4), maar daarna kwamen we weer in een flow en kwamen we gelijk tot 13-13 en liepen we meteen door naar 14-18. Toen was het zaak die voorsprong tot het einde van de set te houden. Door een servicebeurt van Jenny werd hij alleen maar groter, en wonnen we deze set overtuigend met 19-25.
Een vijfde set dus. Hetzelfde team in het veld en dan maar kijken waar het zou stranden. Het ging moeizaam, het werd een beetje hangen en wurgen. Daar waar de pass lekker liep en de set-ups op de juiste plek kwamen, was het nu overal een stapje minder en kwamen we niet tot een aanval. Dat is in het voordeel van Pegasus, die later er dan geen gras over groeien. De veldwissel was bij 8-4, een wissel van Hanneke voor Monique om te kijken of er nog wat te redden was kon daar ook niet veel aan toevoegen. Het werd 15-6 voor Pegasus met 3-2 als eindresultaat.
Een mooi eindresultaat: twee punten tegen een dergelijk ervaren team is zeker niet slecht. Het was ook duidelijk dat dit Pegasus-team een beetje op de weg terug is: het is niet allemaal zo flitsend meer als het was, het is af en toe ook flink werkvolleybal. Wij zijn daarentegen wel op de goede weg terug, deze wedstrijd kende veel hoogtepunten: Lisa is verdedigend beter dan ze denkt en komt ook aanvallend steeds meer aan bod, Liesanne speelt de stofzuiger achterin en krijgt voorin ook een steeds betere afstemming met de spelverdelers en Jenny is ook al zo’n vloerdweil achterin en weet het aanvallend altijd wel op te lossen.
Marjolein heeft het even wat lastiger op buiten, maar compenseert dat weer met enthousiasme. Marieke is weer terug op haar oude niveau, dat moet vanaf nu alleen maar beter worden. Rosa is een welkome aanvulling op die twee, speelt degelijk, maar wil nog teveel weinig fouten maken. Als zij die schroom van zich af weet te werpen is ze een gedegen concurrent voor de anderen.
Hanneke heeft het gevoel voor de set-ups weer wat te pakken en begint ook haar verdedigende taken weer in het vizier te krijgen. Ilse krijgt steeds meer automatismen als diagonaalspeler, wat in deze wedstrijd duidelijk tot uiting kwam. Monique is het manusje-van-alles aan de rechterkant en weet als ervaren kracht de boel altijd weer uit het slop te krijgen.
Susanne liberoot (is dat een woord?) er lustig op los. Soms wil ze te veel ballen pakken (wat voor een libero geen slechte kwaliteit is), maar soms laat ze zich te veel overrulen door anderen. Als de balans daar goed in is, zal iedere tegenstander flink wat moeite moeten doen om de bal bij ons op de vloer te krijgen.
Kortom: dit was een leuke avond. Terwijl de dames massaal aan de chips gingen, ging ik op de laatste weg terug van vandaag (naar huis in dit geval) nog even wat eten scoren, want dat was er al met al bij ingeschoten…
