Atalante D1 tegen Ikaros D2: buiten vroor het en binnen werd het ook niet warm

atalante-horssenEen paar weken geleden waren we in Groesbeek al snel klaar met Ikaros D2. Bij de thuiswedstrijd zou Atalante D1 de klus dus ook snel moeten kunnen klaren. Helaas (voor ons dan) waren Lara en Marleen op vakantie en was (helaas ook voor haar) Susanne ziek. Maar met wat kunst en vliegwerk en het gebruik maken van wat multi-mogelijkheden (Ilse op midden), mocht dat geen probleem zijn.

Met Petra, Marieke, Ilse, Karin, Rosa en Nicky de eerste set in. De opdracht: niet al te makkelijk en lekker diep serveren. Dat werkte: het was meteen 6-0 en via 15-5 was het al snel 25-12. In de tweede set Aggie voor Petra (die nog niet echt warm was geworden) en Lisa voor Nicky. Dat werd door een servicebeurt van Marieke als snel 13-1 en daarna hobbelde het door naar 25-9. Ik de tweede set weer de beginopstelling van de eerste set. Bij 18-8 Lisa voor Ilse, zodat die zich kon voorbereiden op een setje op de diagonaal, waar Karin drie sets lang niet onverdienstelijk had kunnen oefenen.

Simpele klus

Na weer 25-9 (Marieke sloeg de libero van Ikaros nog even een blauw oog – met de bal, dat wel) de laatste set in met Aggie, Marieke, Lisa, Ilse, Rosa en Nicky. En toen ging het toch even niet helemaal vanzelf. Bij 3-6 maar even een time-out, maar bij 4-8 begon de kentering al. Bij 9-9 waren we weer bij, en bij 13-10 ook weer wat voor. Maar de schwung was er een beetje uit. Te veel ballen kregen te weinig afwerking, waardoor we niet meer aan scoren toekwamen. Ikaros maakte de fouten nog wel, maar als ze dat even niet zouden doen zou het een ander verhaal kunnen worden. We sukkelden met een kleine voorsprong door richting 20-18, en toen verloste de service van Nicky ons (en Ikaros) uit ons lijden: 25-18.

Een duidelijke 4-0 overwinning en de 5 punten binnen. Waren er hoogtepunten? Niet echt. Het spelpeil was niet denderend, de tegenstander motiveerde daar ook niet toe. Als de bal van ons maar over het net kwam (maakte niet veel uit hoe), dan kwamen we punten wel vanzelf. Aan echt spelen en warm worden kwamen we dan ook niet toe, en dan is zo’n laatste set nog we te begrijpen. Maar dan mag zo’n tegenstander toch niet zo dichtbij komen. De komende wedstrijden hebben we gelukkig weer meer te wisselen, dan is er wat meer druk op de ketel … Van de tegenstander komt die niet, dus dan maar van onszelf!