De uitwedstrijd tegen Heyendaal was op zaterdag om 15:00, altijd een lastige dag om te spelen. Lisa lag nog ziek in bed, Marjolein was nog druk aan het werk en Marieke is met de winterstop bezig. Gelukkig kon Marleen van Dames 2 meedoen, zodat Ilse doorgeschoven kon worden naar midden. Susanne was libero op buiten voor Marleen en Rosa.
De thuiswedstrijd tegen Heyendaal D2 was een kwestie van serveren van Heyendaal geweest. De servicepass liet het afweten, zodat het toen vrij snel 0-4 voor Heyendaal was Dat mocht dit keer niet gebeuren. Met een paar goede wedstrijden in de benen (eerst tegen de jammerlijk vroegtijdig eindigende wedstrijd tegen Kidang D1 en vorige week het ene punt tegen koploper Trivos D2 – er lijkt dan eindelijk toch wat wedstrijdritme in te komen!) moest de servicepass nu beter gaan lopen.
Met Hanneke, Marleen, Ilse, Monique, Rosa en Jenny de eerst set in. Samen met Susanne waren dat de speelsters waarmee we het vandaag moesten doen. Dat was een zeker risico natuurlijk, maar omdat met name de servicepass essentieel zou zijn was het niet handig om de libero op te offeren om reserve te staan. En bovendien, die pech hadden we al een keer gehad! Dus…
Het ging eigenlijk van begin af aan erg goed Heyendaal D2 kwam wel snel voor met 7-3, dus even een time-out. We kwamen wat bij en Heyendaal liep weer wat uit – dat werd eigenlijk het verhaal van de hele wedstrijd Bij 14-13 waren we er bijna, en bij 16-16 hadden we eindelijk de aansluiting. Daarna ging Heyendaal door een paar slordige ballen aan onze kant weer naar 20-16 – maar kwamen wij weer tot 21-20 dichterbij. Uiteindelijk was Heyendaal D2 eerder aan de eindstreep bij 25-22.
Intussen stonden we wel gewoon goed te spelen. Het was wel nog even wennen: Marleen moest meeblokkeren op midden, Ilse was nog even zoekende achterin op midden, dus was de rest ook even aan het kijken waar ze zelf heen konden. Maar dat mocht ook in die eerste set, dat ging naarmate die vorderde al een stuk soepeler. Marleen begon ook aanvallend meer zelfvertrouwen te krijgen en Rosa loste haar problemen in eerste instantie nog op met prikballen – maar die scoorden ook. De blokkering was nog even zoekend, maar zolang we zelf maar scoorden hoefden we niet te blokkeren natuurlijk…
In de tweede set drie plekken door om een andere verdediging tegenover ons te krijgen om zo min mogelijk voorspelbaar te worden. Het bleef mooi gelijk op gaan. Van een echt kwaliteitsverschil was niet echt sprake, het werd 4-4, 10-11 (we stonden voor het eerst voor) en 13-14. Toen kantelde de set: Heyendaal ging serveren en het lukte niet om daar grip op te krijgen. Een time-out op 14-17 mocht niet baten, evenmin als speelsters al dan niet op de achterlijn, het ging in een keer door naar 23-15 en snel daarna 25-15.
Jammer van die ene serie, maar los daarvan ging het in de periode daarvoor weer goed. De buitenaanval wist via de handen te scoren, Jenny had op midden haar aanvalsplek gevonden en Ilse wist het achterveld schoon te houden. Dus met dezelfde opstelling als in de eerste set begonnen aan de derde set – om die ene passopstelling te voorkomen.
Het drong door dat we helemaal niet bang hoefde te zijn voor dit Heyendaal-team. We kwamen dan ook voor met 3-8 en 7-9. Toen had Heyendaal een paar 3m-aanvallen achter elkaar die scoorden: de eerste scoorde via de blokkering (dus niet meer blokkeren), de tweede ging tussen twee verdedigers door, bij de derde zat een voorspeelster er nog aan (ik noem geen naam maar hij begint met een H en ze heeft nummer 6) terwijl de achterspeler (Monique) al in de bal van de baan stond. Bij 11-9 kwam er weer een 3m-aanval en stond de verdediging beter op lijn, maar Monique kon net niet bij de bal en moest een soort achterwaartse zijrol maken om nog in de buurt te komen. Daarbij overstrekte ze een spier boven haar bovenbeen. Dat deed niet alleen pijn, ze kon haar been niet voldoende controleren om verder te kunnen spelen – al moest ze daar nog wel even van overtuigd worden.
Daarmee hadden we helaas hetzelfde scenario als twee weken tegen Kidang D1: vanaf dat moment was deze set verloren met 25-9 en de laatste set met 25-0 – en daarmee was het 4-0 voor Heyendaal D2. Die uitslag was het probleem niet, ieder puntje dat we eventueel zouden pakken was meegenomen, maar geen doel op zich. Wat belangrijker was, was dat het spelniveau aan onze kant een duidelijke voortzetting was van de vorige wedstrijden. Als we dit wedstrijdritme vast kunnen houden, krijgt ieder team het nog lastig met ons.
Volgende week thuis tegen Pegasus D4, waar we de heenwedstrijd met 3-2 van verloren hadden. Daar moeten dus mogelijkheden zijn om wat punten binnen te halen. Eerst maar eens kijken hoe het met mater familias Monique gaat, Marleen mag volgende week niet meedoen omdat ze zich anders vastspeelt, maar Marjolein komt dan weer terug uit de onderwereld. Bovendien komt Karin van Dames 2 dan op de bank zitten. Maar het moge duidelijk zijn: alle vakanties zijn tot nader order opgeschort!