De laatste wedstrijden waren een beetje behelpen met de bezetting, maar nu is alles in gang gezet om alles met de beschikbare middelen weer op het goede pad te krijgen. De vorige wedstrijd was het spelpeil al beter dan de eerste seizoenshelft, maar konden we dat helaas niet de hele wedstrijd laten zien omdat die al eerder afgelopen was dan gepland. Dus de wedstrijd tegen Trivos D2, dat zich als doel heeft gesteld te promoveren, kijken we of we dat spelpeil weer konden halen. De korte versie: dat lukte!
Marleen en Karin van Dames 2 hebben de afgelopen week voor het eerst met Dames 1 meegetraind en mochten meteen al meedoen. In het geval van Marleen zelfs meteen van begin af aan omdat Rosa vorige week geblesseerd raakte en we nu een tekort op buiten hadden. Rosa was wel weer wonderbaarlijk snel hersteld en had de wedstrijd met Dames 3 meegedaan, maar kreeg toch rust om niet te forceren.
Met Hanneke, Ilse, Lisa, Monique, Marleen en Jenny de eerste set in met Susanne als libero buiten. Opdracht: variëren! Niet in de pass natuurlijk, maar in de set-ups en de aanval. En ook een doelstelling: de aanval van Trivos vroegtijdig onderscheppen met de blokkering. Al die aspecten lukten aardig. Bij 8-10 was er even een gaatje voor Trivos, maar dat werd bij 9-11 en later 20-23 niet groter. Maar ook niet kleiner, zodat zij de eerste set wonnen met 21-25, mede door een effectieve 3m-aanval.
Prima setstand tegen de aspirant-kampioen, dus op naar de tweede set met dezelfde opstelling. In eerste instantie eenzelfde beeld: redelijk gelijk tot 8-10 en 10-11, maar toen was Trivos opeens weg bij 12-18. De pass bleef wat hangen, de set-ups werden voorspelbaar en minder van kwaliteit en de aanval durfde of kon niet meer. Toen Karin erin voor Hanneke in de spelverdeling om de boel even op te frissen. Dat had in deze set weinig rendement (hij werd met 13-25 verloren), maar dat was het doel ook niet.
Het had wel tot gevolg dat de boel bij het begin van de derde set weer op scherp stond. Bovendien had Trivos nu last van het derde-set-syndroom na twee gewonnen sets. Mede daardoor liepen we uit naar 6-3. Trivos herstelde echter (te) snel en was bij 9-13 weer bij en weg. Een mooi moment om Rosa even te laten spelen. We hielden de achterstand nog even groot tot 14-18, maar daarna wist Trivos de set gedecideerd uit te spelen tot 18-25.
Nog steeds was het spelpeil meer dan goed, de 3m-aanval van Trivos was beter onder controle, de blokkering hield aardig wat tegen en ook achterin werd flink wat van de grond gehaald. In de vierde set was dan ook nog van alles mogelijk. Rosa bleef staan op buiten en Marleen schoof door naar de andere kant, terwijl Ilse naar de diagonaal ging. Tot 8-8 ging het gelijk op, maar toen serveerde Hanneke in een keer door naar 14-8. Dat lag niet alleen aan haar service, maar ook aan de verdediging. Daarna was het een kwestie van eerder bij de 25 zijn dan Trivos. Trivos sloop dichterbij met 20-16 en 21-18, maar bij 25-22 waren wij toch als eerste bij de eindstreep.
Balen voor Trivos, dat een punt liet liggen, maar een overwinningsgevoel voor ons – niet alleen door het winnen van de laatste set, maar gezien de kwaliteit van de wedstrijd. Lof voor Marleen (en ook Karin), die toch redelijk voor de leeuwen geworpen werden – en zich staande hielden.
Volgende week zaterdag wacht weer een zware en dus topwedstrijd tegen Heyendaal D2. Kidang D1 heeft daar gisteren een puntje van afgesnoept, en wij stonden ruim voor tegen Kidang vorige week, dus er zijn zeker mogelijkheden!