We hadden nog wat recht te zetten tegen het team van The Weekenders. Bij de uitwedstrijd wonnen we de eerste set overtuigend, maar daarna won de irritatie en frustratie over van alles en nog wat en verloren we met 3-1.
De ziekenbank was nog aardig gevuld, maar Marieke was in ieder weer in staat om af en toe mee te doen. Omdat in het veld ook niet iedereen helemaal toppiejoppie was, begonnen we met Hanneke, Marjolein, Monique, Jenny, Ans (op buiten) en Lot, oftewel met gewisselde middens ten opzichte van normaal.
The Weekenders had ook een gehavend team, maar dan structureel. Een echte spelverdeler ontbrak, dus moest dat met fantasie opgelost worden. Dat had tot gevolg dat er geen echte onvoorspelbare aanvallen kwamen. We liepen dan ook al snel uit naar 9-4 en 15-7. Bij 16-8 was de stand rijp om Marieke een rondje voorin te laten meespelen op buiten. We kwamen vrij snel op 24, maar toen stokte het even en kwamen de Weekenders terug tot 17. Na een time-out was het duidelijk dat we de set toch echt zelf af moesten maken, dus dat deden we meteen ook: 25-17.
In het begin van de tweede set met dezelfde beginopstelling lukte het niet echt om weg te komen. We bleven wel twee of drie punten voor, maar meer werd het niet. Bij 14-12 Marieke er weer even in, in dit geval voor Marjolein, en toen konden we pas echt wat afstand nemen tot 19-14. Hanneke had bij een blokkering de bal onhandig op haar duim gekregen en had daar wel last van, maar ging gewoon door. Aan het eind van de set wist ze een aanval van de Weekenders zelfs met één hand te blokkernn. We liepen dan ook geruisloos door naar 25-17.
De beroemde derde set had het te verwachten beeld. Even wat gas terug en dan weer bijbenen. The Weekenders kwamen in het begin op een kleine voorsprong bij 2-4 en hielden dat zo’n beetje vast tot 17-19. Toen was het tijd voor een tandje erbij en liepen we via 20-19 en 23-21 uit naar 25-21. We hadden de wedstrijd daarmee in ieder geval al gewonnen.
Monique had het moeilijk in de derde set en stond al uit de servicepass. De hoogste tijd om Marieke, die geen naweeën van haar invalbeurten had, te laten beginnen op buiten en Ans door te schuiven naar midden. Daarbij werden Marjolein en Marieke wel gewisseld van hun reguliere plekken om Ans naast Marieke te krijgen, zodat in geval van nood Monique nog kon invallen voor Marieke en Ans en Monique konden wisselen van buiten- en middenpositie.
We hadden er duidelijk zin in en wilden deze laatste set ook winnen. De set werd gedomineerd door twee servicebeurten van Marieke (meteen door naar 8-0) en Jenny, die de pijn in haar teen kranig verbeet. Het spel van The Weekenders leek nergens meer op, technisch was het belabberd. De druk lag helemaal op hun buitenaanvallers, die eigenlijk maar één trucje konden en dat was hard diagonaal slaan. Daar had onze blokkering op rechts in de eerdere sets echter al een stokje voor gestoken, dus die aanvallers gingen nu forceren, waarna het met 25-14 snel afgelopen was en de ijszakken uit de koeling mochten.
Een verdiende overwinning doordat we de punten wel zelf maakten en niet hebben gewacht op fouten van de tegenstander. De komende weken krijgen we meer tegenstanders uit de lagere regionen, dus dan moeten we hetzelfde spelpeil kunnen halen. Gelukkig dat de ziekenboeg weer aan de beterende hand is!