De uitwedstrijd tegen Kidang was voor zowel de huidige nummer 7 (wij) als de nummer 8 (zij) belangrijk voor de noodzakelijke punten om de achterhoede ook daadwerkelijk onder ons te houden. De thuiswedstrijd tegen Kidang was een leuke wedstrijd, die we nipt verloren met 2-3.
Voor de wedstrijd even overlegd met de coach van Kidang. Zowel zij als wij hebben de laatste tijd wat problemen gehad met blessures en moesten het veld regelmatig flexibel invullen. Voor beide geldt dan ook dat alle punten momenteel uitermate welkom zijn. Het compromis: we maken er 2-2 van en dan zien we de vijfde set wel…
De eerste set begonnen met Hanneke, Marjolein, Liesanne, Monique, Rosa en Ans met Susanne als libero buiten. Ilse nog even in de wachtkamer voor op de diagonaal of midden, afhankelijk van het wedstrijdbeeld en de individuele prestaties.
Kidang leunt voornamelijk op speelster nummer 17 en in minder mate nummer 4. Dus in ieder geval niet op hen serveren. Dat werkte prima: met een goede servicedruk stonden we al snel met 3-10 voor. De servicepass liep ook lekker en dus kon er aangevallen worden. Tijd voor een time-out van Kidang. We liepen echter gestaag door naar 4-13. Toen kon Kidang pas wat tegengas bieden en slopen ze langzaam dichterbij. Het gat was 9 punten, maar werd 8 (7-15), 7 (10-17), 5 (13-18), 3 (16-19) en nog maar 2 (20-22). Het werd richting het einde dus uitermate spannend, maar we wisten met eigen spel toch eerder bij de 25 te komen: 21-25.
Vol goede moed de tweede set in. Maar hoe veranderlijk kan het zijn: Kidang kwam al snel voor met 4-2, 7-3 en zelfs 10-4. Nu was het onze taak om langzaam terug te komen, maar dat lukte niet: de servicepass bleef hangen, alle ballen moesten naar buiten en konden daar alleen verdedigbaar verwerkt worden. Op 15-8 Ilse erin voor Monique, die halverwege de eerste set een rare beweging moest maken voor een hoge bal op rechtsachter en nu last van haar kuit had. Kidang liet zich niet van de wijs brengen en stoomde door naar 19-10. Een time-out om aan te geven dat we nu al aan de volgende set moesten gaan werken. Dat werkte enigszins tot 19-12, maar daarna was Kidang in een keer weg naar 25-13.
Even terug naar de basis: servicedruk houden en zelf tot aanvallen komen. Bij aanvang van de set bleken zowel nummer 17 als nummer 4 langs de kant te staan, dus er moest toch wat mogelijk zijn. Kidang begon nog wel zelfverzekerd met 5-3, maar daarna werd het 6-7 en 8-10 en hadden we een kleine voorsprong. De kunst was nu om die vast te houden. Dat lukte tot 12-15, dus op die manier moesten we de set stabiel uit kunnen spelen. Toen serveerde Marjolein echter vier punten achter elkaar – waarmee ze zich revancheerde voor haar services van vorige week – en stonden we opeens een straatlengte voor. Daarna was het met 16-25 snel gedaan.
Met Monique inmiddels afgesproken dat we op zich blij genoeg waren met die twee punten en zij dus alleen nog ingezet zou worden bij een hersenschudding of beenbreuk. Het risico op een ergere blessure was te groot en het seizoen nog net te lang om dat risico te nemen.
De vierde set begonnen we weer aan de kant die nog geen punt had opgeleverd. Blijkbaar had de speelhelft aan de kant van het massaal toegestroomde publiek (twee man) zo’n impact dat die kant een groot voordeel opleverde.
Daarnaast stonden 17 en 4 er helaas weer in. Nummer 17 serveerde meteen door naar 6-0, waar wijzigingen in de passopstelling ook geen antwoord op brachten. Het werd vrij snel zelfs 13-3, maar gelukkig daarna ook 14-9 door weer een goede servicebeurt van Marjolein. Liesanne deed daar nog een schepje bovenop en bij 15-11 leken we weer terug te komen in de set. Kidang bleef echter degelijk spelen en wij maakten de fouten, zodat het snel 19-12 werd en de set even later afgelopen was met 25-15.
Dus toch een vijfde set (matchfixing??). De middens Ans en Liesanne even teruggefloten op hun gretigheid: ze waren te snel bij het net en kregen de set-up daardoor teveel achter zich of moesten uit stand aanvallen. De buitenaanvallers moesten ook proberen om meer te variëren en niet alleen voor de midachterpositie te kiezen.
Na een aantal lange ralleys maar ook directe punten kwam Kidang voor met 6-3. Bij een set die maar tot de 15 gaat is een dergelijk gat al moeilijk te overbruggen, dus dat mocht zeker niet groter worden. Die waarschuwing leek te werken: we wisten de achterstand zelfs om te buigen in een voorsprong en konden met 6-8 oversteken naar de andere kant. De voorsprong van twee punten bleef bij 7-9, maar via 10-11 werd het toch 12-11 en zelfs 14-12.
Toen moest Rosa serveren. Haar service liep van begin af aan niet lekker deze wedstrijd, dus het met daar over gehad tijdens de perioden dat ze langs de kant stond omdat Susanne haar achterin verving. Het nadeel van een niet-lopende service is dat je daar teveel over gaat nadenken. Oplossing: denk aan iets anders! In dit geval: rose (haar favoriete kleur). De keer erna serveerde ze helaas in het net, maar dat was omdat ze aan het nadenken was dat ze aan rose moest denken en daarmee dus niet aan rose dacht maar aan het denken over rose (is het nog te volgen?). Dus de opdracht was nu: denk daadwerkelijk aan rose.
Op 14-12 moest ze dus gaan serveren, en als dat fout ging was de set en daarmee de wedstrijd verloren. Dat maakte de druk zeker niet minder. Maar het ging goed: ze serveerde diep, Kidang kwam niet tot een aanval en het was 14-13. Dus nog een keer serveren. Het ging weer goed. Kidang kon er wel een pass en aanval van maken, maar die was verdedigbaar en over te nemen: 14-14. Nog een keer serveren dan maar. Dit keer scoorde de aanval van Kidang wel en was het 15-14. Daarna was het met een passfout met 16-14 alsnog gedaan, maar hebben we ons in ieder geval kranig geweerd.
Het wedstrijdbeeld: als het loopt, loopt het goed, als het niet loopt, loopt het niet goed. Een beetje een Cruijffiaans constatering, dat geef ik toe. We moeten dan ook proberen om de perioden dat het niet goed loopt sneller te overbruggen. Nu is de oplossing bij een niet goede pass meestal een worp naar buiten, waar het probleem dan opgelost moet worden. Dat gaan we de komende weken uitbreiden met de A- en B-aanval, zodat we bij de volgende wedstrijd tegen Tweestroom een hoger rendement uit een mindere periode kunnen halen. Die wedstrijd tegen Tweestroom moet namelijk een vijfpuntenwedstrijd worden – om de druk alvast op te voeren…