Voor de eerste bekerwedstrijdronde mochten we een ruime drie kwartier rijden naar Nijkerk. Da dames van NVC spelen ook 1e klasse, maar wel in een andere poule. Een geheel nieuwe tegenstander, altijd een leuk stukje uitdaging…
NVC bleek te zijn gedegradeerd uit de promotieklasse. Er waren nu drie speelsters tegelijk zwanger, dus ze hadden slechts een smalle selectie van zeven speelsters. In het verleden is echter al vaker gebleken dat de 1e klasse in onze omgeving een stuk sterker is dan andere 1e klassen door de eenvoudige reden dat wij op donderdagavond spelen – en dus het weekend vrij hebben. Veel teams spelen daarom – wellicht onder hun niveau – in onze poule terwijl zij makkelijk in de promotieklasse zouden kunnen spelen. Teams die uit de promotieklasse degraderen worden het jaar erop dan ook niet automatisch kampioen in onze eerste klasse, verre van dat zelfs.
Er was op voorhand dan ook geen enkele reden om bang te hoeven zijn voor NVC. Ongeacht het resultaat zou het voor beide partijen in ieder geval een goede gelegenheid zijn wat wedstrijdritme op te bouwen.
De blokkering moest zich instellen op een variabele set-up op buiten en een hoge bal op midden. Door het wat tragere spel van NVC en het feit dat hun passing onder de maat bleef was die blokkering ons sterkste punt van de avond.
De eerste set begonnen met Hanneke, Marieke, Lisa, Monique, Marjolein en Liesanne met Susanne als libero voor buiten en Ilse als achterwacht voor de buitenspeelsters (van beide even afwachten hoe het zou gaan) en de rechterkant. Door een servicebeurt van Marjolein was het al snel 4-11 en bij 7-15 hadden we een complete ronde achter de rug. Het was nog even zoeken met wie en waar, maar het ging niet onverdienstelijk, zeker niet omdat NVC niet echt tot een verrassende aanval kon komen. Ze kwamen nog wel terug tot 10-15 door wat servicepass-afstemmingen aan onze kant, maar daarna was het met 13-25 snel gedaan.
Dat ging van een leien dakje. Met libero Susanne door naar het midden en Ilse op de diagonaal de tweede set in. Het werd 3-9, 5-12 en 8-17. Tijd om Monique erin te zetten voor Hanneke om ook ritme als spelverdeelster op te doen. Na 12-21 was het al snel 14-25 en daarmee 2-0 voor ons.
Het was een bekerwedstrijd, dus het ging om drie gewonnen sets. In principe dan ook nog maar één set te gaan als NVC niet meer in te brengen had dan dit. De opstelling laten staan zoals geëindigd met het idee Hanneke halverwege weer in te ruilen voor Monique.
Bij 3-2 stonden we voor het eerst achter, dus maar even een time-out. We moesten het wel zelf blijven doen: simpel spelen, geen fouten maken. NVC liep nog ‘uit’ naar 6-4, maar bij 9-9 waren we weer bij om meteen door te stomen naar 10-17 en 13-19. Hanneke hoefde er niet per se meer in vond ze zelf. Bij 17-23 stokte het echter, ook een time-out bij 20-24 mocht niet baten, dus bij 21-24 Hanneke er toch in voor Monique (in het kader van je moet wat). Daarna was het met 21-25 ook meteen gedaan en was de eerste bekerwedstrijdwinst in de geschiedenis van Atalante een feit.
Moraal van het verhaal: we hebben even wat sets kunnen oefenen, handig voor een aantal speelsters om wat meer afstemming te krijgen. Daar moeten we de komende weken nog wel aan werken, want deze wedstrijd was geen serieuze voorbode van wat ons nog te wachten staat. Maar de eerste wedstrijd winnen is altijd wel leuk natuurlijk, zeker nu er ook nog een vervolg in het bekertoernooi komt.