Na slechts een paar trainingsuren en een goede oefenwedstrijd ging het nu echt beginnen. De thuiswedstrijd tegen Switch beloofde lastig te worden. Een deel van de talentvolle jeugd bij Switch was vervangen door degelijke ervaring, dus dat vergde een andere tactiek: ieder punt zelf maken en de tegenstander niet laten komen.
Met Hanneke, Marjolein, Jenny op midden, Monique op de diagonaal, Marieke en Ans met libero Susanne op buiten de eerste set in Met 6-10 was de beroemde slow-start een feit, maar bij 11-19 wilde de vlam nog niet echt in de pan slaan. De servicepass was gewoon niet goed, ook de buitenaanvallers kwamen er niet door. Met Lisanne voor Jenny op midden konden we redleijk bijblijven, maar het gat was te groot: 17-25 voor Switch.
In de tweede set Ilse voor Marieke, die de draai nog niet gevonden had, Tot 11-11 bleven we in ieder geval bij, en bij de eerste volledige rotatie was het zelfs 14-12. Daarna liep Switch langzaam weg tot 17-19 en bij de tweede volledige rotatie was het 20-23 en vrij snel daarna 20-25. De servicepass was regelmatig onder de maat en sommige opstellingen kosten meer punten dan andere.
De derde set begon met drie plekken doordraaien, maar door een rare wissel tussen de buitenmensen en de libero stonden Marieke en Marjolein opeens omgedraaid. Dat was even wennen, en zorgde blijkbaar voor een algeheel toegenomen alertheid. We kwamen voor met 12-10 en later 16-11. Via 19-13 en 21-17 liepen we wel richting einde van de set, maar kwam Switch ook dichterbij.
Toen bleek de eerste passopstelling ook weer de nodige punten te kosten en was het omschakelen naar de andere spelverdelingsopstelling een optie – maar die zou ook onrust teweeg brengen die ongetwijfeld ook wat punten zou kosten – terwijl het probleem in deze set op dat moment even niet bij de spelverdeling maar de aanval lag. Via 21-20 werd het 23-23 en kon ook de wissel van Jenny voor Lisanne niet verhinderen dat het 24-26 werd. Dan was die wissel toch een optie geweest…
In de vierde set met Ilse voor Marjolein en zonder libero ging het gelijk op: 11-9, 15-16 (wissel van Lisanne voor Ans) en even een achterstandje op 16-19, teruggehaald naar 21-20. Jenny begon haar draai op midden te vinden, zeker verdedigend (al duurt het volgens haar nog drie jaar voordat ze het helemaal doorheeft, maar drie maanden lijkt me een redelijkere planning) en Marieke kon de set-ups ook weer bij de tegenstander op de grond krijgen (wellicht hielp de aanmoediging van de heren?).
Het werd een spannend einde, en bij 25-25 kon het nog alle kanten op. Maar het werd de onze: met twee mooie eigen aanvallen was de laatste set met 27-25 een feit. Dat leidde toch tot een soort van ‘winst’-gevoel, en volgens een oud Chinees gezegde is het winnen van de laatste set lekkerder douchen dan te winnen met 3-1 – maar die laatste set verloren hebben.
Er zat dus wel degelijk een groei in deze wedstrijd, maar er waren ook genoeg aandachtspunten te zien om de volgende trainingen weer gevuld te krijgen.
Volgende week tegen VoCASA 4, op papier op voorhand ook een taaie tegenstander, dus dat wordt weer een topper!