De tweede thuiswedstrijd op rij verliep geheel tegengesteld aan de eerste. De wedstrijd tegen Switch werd met 3-1 verloren, maar deze keer wonnen we met 3-1 tegen VoCASA D4. Van het D4-team van vorig jaar was weinig meer over: vier speelsters vertrokken en er kwamen er twee voor terug. Het werd gaandeweg de wedstrijd duidelijk dat het team nog flink aan elkaar moest wennen.
Daar leken wij deze keer duidelijk minder last van te hebben. De opdracht was om overal net een stapje meer te zetten dan vorige week, dus een dichtere blokkering, nettere pass, zuiverdere set-up en overtuigendere aanval. We begonnen met Hanneke, Marjolein, Jenny, Anita (voor het eerst sinds januari weer in het veld), Marieke en Ans. Susanne was de libero voor buiten en Liesanne en Monique waren de eerste reserves. Ilse had helaas even verplichte rust, maar kwam wel aanmoedigen.
Het ging voortvarend, we stonden al snel voor met 15-9. VoCASA was driftig op zoek naar de vorm en wij verwerkten alle ballen die terugkwamen op gestructureerde wijze. De servicepass lag lekker en Hanneke kon goed indraaien en alle aanvallers bereiken. De set eindigde via 21-13 dan ook al snel in een 25-15 overwinning.
Niets aan doen, zo laten staan, meteen door naar de tweede set. Die verliep al even voortvarend. Bij 18-11 Liesanne het veld in voor Jenny, en daarna keurig afgemaakt op 25-14.
In de derde set Monique op de diagonaal voor Anita, die twee solide sets had gespeeld. Na twee sets van hoogstaand niveau is een derde set altijd lastig, en ook nu was het begin wat stroef. VoCASA kwam voor met 3-5, tijd voor een eerste eigen time-out. Dankzij een servicebeurt van Liesanne kwamen we voor tot 8-6, maar daarna werd het weer 10-10 en 12-12. Bij 18-16 Jenny op midden voor Ans, maar inmiddels sijpelden er links en rechts wat foutjes in en opeens stond VoCASA op setpoint bij 21-24.
Maar toen ging Marieke serveren. Uiterst geconcentreerd en met lastige ballen wist ze het tot 24-24 te brengen, toen VoCASA een time-out nam. Haar concentratie had daar niet onder geleden: ze serveerde nog twee keer en toen was de set met 26-24 toch nog voor ons. Daarmee was het 3-0.
De laatste set werd spannend. We bleven zo’n beetje gelijk op gaan (5-6, 12-13, 15-15, 20-21), maar de bezieling was een beetje weg. De passing was rommelig, de set-ups kwamen ongeveer in de buurt van waar ze moesten zijn en de aanval wist er niet meer door te komen. Het was erg stil aan deze kant. De buitenaanvallers kregen het moeilijk en het leek of VoCASA eindelijk een soort van vuist kon maken, maar in de praktijk kwam dat meer door onze fouten dan hun kwaliteiten. Met 23-25 werd de laatste set dan ook verloren.
Was er vorige week nog de euforie over de laatste gewonnen set bij een 3-1 verlies, nu was er toch wat teleurstelling over het verloop van de laatste (1,5) set, terwijl we de wedstrijd toch met 3-1 wonnen.
Uiteindelijk overwon toch het gevoel van de overwinning, zodat we in deze fase van de competitie lekker kunnen meedoen voor de punten en niet een later weer te dichten achterstand oplopen.
De vorm van de eerste 2 à 3 sets houden we even in gedachten, dan slaan we de training volgende week een keer over (Horssense kermis) en gaan we donderdag tegen VoCASA 5 verder waar we gebleven zijn…