De wedstrijd van Dames 2 liep lekker uit, en omdat Monique floot en Hanneke en Anita het tellen van Jenny hadden overgenomen, moesten we wachten tot die wedstrijd afgelopen was. Heyendaal was als jong gretig team in de tussentijd allang aan het inspelen.
Met Hanneke, Marjolein, Lot, Jenny, Marieke en Ans in de beginopstelling ging het gelijk op. In de blokkering hielden we aardig wat tegen, en als de servicepass kwam waren we aanvallend beter. En dat moest ook, want Heyendaal haalde veel van de grond. Het werd dan ook een lange set, die we na een gaatje geslagen te hebben van een paar punten met 25-22 wonnen.
Vol vertrouwen dus de tweede set in met Anita voor Jenny op de diagonaal en Monique voor Ans op midden. Helaas liet de servicepass het afweten en kwamen we zelf niet tot een aanval. Het standaard tweeblok op midden bleef onder die druk nog wel eens achter, waardoor het voor de linksachter en daardoor ook de midachter moeilijk was om positie te kiezen. De buitenblokkering op rechtdoor stond wel goed, maar Heyendaal wist de bal toch regelmatig in het hoekje te krijgen. Ze kwamen lekker in hun spel en wonnen deze set overtuigend met 17-25.
In de derde set met Jenny voor Marieke op buiten en Ans weer terug op midden werd de buitenblokkering naar de diagonaal verschoven en ging de midachter op de rechtdoor verdedigen. Daarmee was de Heyendaal-trein echter nog niet gestopt en stonden we in no-time achter met 2-11. Dat werd na even bijpraten langs de kant weer opgetrokken tot 7-13, maar dat was nog altijd een aanzienlijk gat. Een goede servicebeurt van Ans – die een set pauze goed had gedaan – en een paar accurate side-outs later was het echter opeens 18-14 en konden we de set overtuigend uitspelen tot 25-17. Vol vertrouwen op naar de volgende set dus.
De vierde set werd een thriller. De servicepass liet het in het begin afweten. Door een rondje achterin van Anita voor Marieke kregen we weer wat aansluiting, maar we bleven een beetje achter de feiten aanhobbelen. De afhankelijkheid van de buitenaanval was groot, en Marieke – weer goed teruggekomen – en Marjolein hadden het moeilijk om aan die druk te voldoen. De setpoints gingen over en weer, maar uiteindelijk won Heyendaal met 25-27.
Een vijfde set dus. Onder aanmoediging van ons eigen herenteam gingen we voortvarend van start en konden we bij 8-4 wisselen van veld. Maar de sets die we tot nu toe verloren hadden, waren allemaal aan de publiekskant en ook nu ging dat de verkeerde kant op. De servicepass liet het weer afweten, wellicht speelde de conditie een rol, maar Heyendaal denderde lekker door. Ook de wissel van Monique voor Lot achterin kon daar niets meer aan veranderen. We stonden erbij en keken ernaar, het tij was niet meer te keren, de vijfde set werd met 12-15 verloren.
Het 2-3 verlies was gezien het totale spelbeeld terecht. Heyendaal verdedigde goed, we moesten minstens drie keer aanvallen om één keer te scoren. Doordat de servicepass het bij vlagen liet afweten, kwamen we niet altijd aan aanvallen toe en dus ook niet aan scoren. Een boerenwijsheid: als het loopt, dan loopt het, en als het niet loopt, dan loopt het niet.
Het na de wedstrijd aangevoerde vermeende feit dat het team van Heyendaal gemiddeld ongeveer 20 jaar jonger is, is dan ook een van de slechtste excuses ooit… Volgende week is er voor de betreffende dames in ieder geval ruimte genoeg voor herstel, want dan trainen we niet in verband met de Horssense kermis. Of er dan veel sprake van herstel zal zijn is niet meteen duidelijk, maar volgende week donderdag hebben we in ieder geval weer een wedstrijd. Dan zal Susanne haar entree maken als libero, en moeten we de servicepass en de onrustige verdedigingsposities wat meer op orde gaan krijgen.