De thuiswedstrijd tegen The Weekenders waren we wel verplicht om te winnen. Ten eerste omdat er aan de wedstrijden tegen de Weekenders altijd een soort negativiteit kleeft en ten tweede omdat het de oude verenging van de trainer is.
De eerste wedstrijd tegen The Weekenders verloren we vorig jaar dramatisch met 4-0, de return later in het seizoen wonnen we daarentegen overtuigend dik. Het kon dus twee kanten op gaan.
Het team van de Weekenders was aardig verzwakt. De voornaamste buitenaanvalster kreeg vorige week een zweepslag in het bovenbeen en een middenaanvalster zat hoogzwanger op de bank. Met niet meer dan zes speelsters moesten zij de klus dan ook zien te klaren.
Wij begonnen de klus met Monique, Ilse, Lisanne, Hanneke, Marjolein en Jenny. Oftewel: drie plekken doorgedraaid om meteen een sterke aanval aan het net te hebben en de sterke serveerders vroeg in de set aan bod te laten komen. Susanne ging als libero voor midden om Lisanne en Jenny tijd te geven om zich te concentreren op het netspel en ook om ze het vier sets vol te laten houden omdat Ans nog alleen als trouwe toeschouwer aanwezig was.
De opzet slaagde: na nog even met 1-4 achter te hebben gestaan, werd het 5-5 en stoomden we door de service van Lisanne door naar 11-5. Via 15-8 en 19-10 werd het gat groter en waren we snel bij 25-13. De servicepass kwam goed aan het net en alle aanvallers konden hun punten meepikken.
Dat smaakte naar meer: met dezelfde opstelling de tweede set in. Dat ging wat moeizamer: via 10-8 werd het nog 14-8 door een servicebeurt van Monique, maar daarna was het gedaan met vooral de servicepass. De Weekenders kwamen dichterbij met 18-16 en op 23-22 waren het een paar persoonlijke fouten die de setwinst met 23-25 naar de Weekenders liet gaan.
Om even wat andere mensen aan de overkant van het net te krijgen, draaiden we drie plekken door. Marieke kwam erin voor Ilse, maar de libero bleef op midden. Het bleef gelijk opgaan: 3-3, 6-6 en 9-9. De servicepassing was erg wisselvallig, we konden niet tot een aanval komen. Bij 11-10 tijd om in te grijpen: Anita kwam erin voor Hanneke, waardoor Monique ging spelverdelen. Dat betekende een ommekeer in de opstelling, maar die werd verrassend goed opgepakt en kostte geen extra punten. We sloegen een gaatje van twee punten en hielden dat tot de 20 vast, daarna was het met 25-21 snel gedaan.
In de vierde set bleef Anita op de diagonaal en ging Hanneke weer spelverdelen. Marjolein had wat last van haar schouder, wat met name achterin met hoge ballen lastig was. Deze set schoof Susanne dan ook door als libero voor buiten. Er was nog wat aanvankelijke schroom bij 4-4, maar daarna liepen we uit tot 7-4 door een servicebeurt van Anita.
Zij speelde sowieso een goede wedstrijd: de coach van de Weekenders had blijkbaar opdracht gegeven om op haar te serveren (oud zeer), maar daarmee groef hij zijn eigen graf. De servicepass liep weer, we liepen via 12-7 uit naar 18-11 en 20-13. We hoefden zelf niet echt veel te doen, de Weekenders maakten de fouten wel, maar vooral de afstemming op midden tussen spelverdeelster Hanneke en de middens Jenny en Lisanne liep een stuk beter.
Bij 23-16 dreigde de set een beetje met een sisser af te lopen, dus tijd voor een eigen time-out om die laatste twee punten toch vooral op eigen kracht te maken. Het werden nog twee mooie punten met een hard ingeslagen aanval van Marieke en een mooi geplaatste bal van Jenny: 25-16.
Jammer van die ene set, maar dat illustreert nog wel de wisselvalligheid, met name in de servicepass. Monique, normaal een van de stabiele passers, had lang niet alle vingers van haar linkerhand nodig om haar goede passes te tellen. Susanne speelde wel een degelijke wedstrijd, maar het nadeel van een libero is dat er vaak net níet op geserveerd wordt.
Kortom: ondanks een nog niet altijd overtuigend spel was al wel duidelijk dat de patronen die tijdens de trainingen herhaald worden, terug beginnen te komen in de wedstrijden. Daarbij wordt een overtuigende set (25-13) nog wel afgewisseld met een mindere (23-25), maar de opgelopen schade is miniem.
Het verlies van de Weekenders had blijkbaar zo’n impact dat de vliezen van de zwangere speelster na afloop braken en zij terstond afgevoerd moest worden.
Toen iedereen na de verdiende consumpties weer goed en wel thuis was, bleek Ans inmiddels jarig te zijn geworden. Niet spelen impliceert echter niet niet trakteren, dus dat moet nog ingehaald worden…
Volgende week thuis tegen Kidang D2, een altijd lastige tegenstander. Maar dinsdag bij de training gaan we nog even verder met het inslijpen van de patronen, dan moet dat goed komen!