Dit was zo’n wedstrijd waar je het als coach vrij ‘makkelijk’ hebt: speelsters die last hebben of krijgen van allerlei dingetjes en niets te wisselen…
Marjolein had dinsdag bij de training al last van haar rug, maar voelde zich fit genoeg om te spelen. Dus kon Susanne als libero fungeren, anders had zij als laatste redmiddel op buiten gemogen. Nu moesten we het met Hanneke, Marjolein, Jenny, Monique, Ilse en Ans doen. Marieke is nog niet aan trainen toe, laat staan wedstrijden, en Anita had een vergadering in Diemen. Het goede nieuws: Liesanne begint volgende week weer voorzichtig met trainen.
De wedstrijdvoorbereiding was niet optimaal, er was een ongeluk gebeurd bij Neerbosch en dus moest iedereen omrijden om Nijmegen binnen te komen. De aankomsttijden van de speelsters varieerde dan ook van 19:10 tot 19:35 voor een uitwedstrijd die om 19:45 moest beginnen. Gelukkig was Heyendaal niet al te snel met het opbouwen van de velden, dus was er nog wel tijd voor iets van een warming-up, maar ideaal was het allemaal niet.
Met de goede wedstrijd tegen Pegasus D5 in de benen zouden we echter een heel eind moeten kunnen komen. Dat leek ook zo te zijn: de eerste set tegen mede-middenmoter Heyendaal D4 begon vrij evenwichtig. Marjolein op buiten proberen te ontzien, dus de middens moesten zich blijven aanbieden. Hun buitenaanval kwam veel op midachter, dus de blokkering diagonaal en de midachter op de rechtdoor. Dat werkte: 9-7 en later 16-14, even een time-out bij 17-14, maar dat voorsprongetje van Heyendaal bleef (20-17), ook al kwamen we nog langszij (20-20). Heyendaal liep toen in één servicebeurt helaas door naar 25-20.
Op zich een goede set, maar veel servicefouten en aan het eind veel ‘unforced’ servicepassfouten. Dat moest te overkomen zijn, dus met redelijk vertrouwen de tweede set in. Het ging beter, de servicepass lag lekker en met name de middenaanval van Jenny kwam er goed uit. Hanneke serveerde meteen naar 0-4, Heyendaal krabbelde nog terug tot 9-9, maar daarna liepen we weer uit naar 10-13 en 14-17.
Ilse had het het heen-en-weer lopen in de aanval onder de knie en kwam er beter doorheen, Marjolein pakte haar punten mee met aanvallen op de rechtdoor en Ans en Jenny op midden bleven gaan, zodat Hanneke ze makkelijk kon aanspelen. Soms kreeg zelfs Monique een bal achterover, en die scoorde bijna altijd omdat Heyendaal dat blijkbaar niet verwachtte. Susanne had wat meer lef in de passing, zodat die lekker bij het net kwam.
Maar Heyendaal kwam er weer aan en nam bij 22-21 zelfs een voorsprongetje. Daarna werd het reuze spannend, met soms (hele) lange ralleys en soms meteen een servicepunt. Een setpoint van 24-23 werd omgebogen naar 24-25, maar het duurde nog tot 26-28 voordat we deze set winnend konden afsluiten.
In de derde set het veld gespiegeld om snel tot een goede passopstelling en aanval te komen, maar opeens was de vlam uit de pan. De servicepass ging alle kanten op, maar nooit naar voren, de blokkering hield niets meer tegen, de middenverdedigers zaten niet meer langs de lijn, en het werd stil in het veld. Bij 6-2 en 10-4 waren de time-outs op. Heyendaal ging rustig verder met niets doen, want wij maakten de fouten wel. Ballen vielen tussen twee speelsters in die elkaar stonden aan te kijken, dat soort dingen. De totaal lege wisselbank begon op te breken. Zonder enige vorm van tegenstand werd het 25-8, zo’n beetje de laagste seizoensscore.
De vierde set dan maar. Eenzelfde beeld helaas. De middens bleven bij het net hangen en kwamen niet meer tot een aanval en op buiten werd het forceren. Jenny was niet optimaal in de pass en mocht even op de achterlijn, Ans was niet optimaal in de pass en mocht even op de achterlijn, Monique kreeg last van haar kuit en mocht even uit de pass op de 3m-lijn, Susanne kreeg tijdens de wedstrijd wat last van haar rug en mocht even uit de pass op de bank en Marjolein en Hanneke stonden de hele wedstrijd al uit de pass.
Kortom: het werd druk voor de mensen die nog wel konden passen, en dat waren er dus niet zoveel. Na een time-out op 8-2 dan ook voornamelijk bezig geweest met het kijken voor wie de libero het beste kon invallen om de letterlijke en figuurlijke schade zoveel mogelijk te beperken. Het scoreverloop (14-6, 18-12, 25-16) lijkt dan nog enigszins te verhullen dat het nergens om ging, maar wie erbij was weet beter.
Netto resultaat: 1 punt. We blijven daarmee een middenmoter, maar dat moeten we volgende week tegen Pegasus D4 nog wel even waarmaken. Daarna kunnen we qua wedstrijden gelukkig even een paar weken met Kerstreces, even de wonden likken en herstellen, om dan in het tweede deel van het seizoen vanuit de schaduw op te rukken…