Volgens het volleybalblaadje De Tribune dat al klaar lag in de sporthal in Millingen was Switch bezig aan een winnende lijn en hoopten zij dat in de wedstrijd tegen Atalante voort te zetten. Hoe anders kan het lopen.
Millingen uit, en dan zeker een vroege wedstrijd, is altijd lastig. Gelukkig was het niet al te druk in Nijmegen en konden we daar met de auto vrij snel doorheen. Iedereen was dan ook lekker op tijd aanwezig, zodat wij al aan de warming-up konden beginnen toen Switch het net nog op de juiste hoogte moest hangen.
Anita en Monique waren geblesseerd in respectievelijk knie en kuit en wilden alleen invallen als de nood hoog was. Dus was het aan Hanneke, Marjolein, Lot, Jenny, Marieke en Ans en libero Susanne om ervoor te zorgen dat die nood niet hoog werd.
De eerste set begon gelijkwaardig. Tot 10-10 ging het een beetje heen en weer, en leek het een pittige avond te gaan worden. Toen ging Marjolein echter maar liefst 9 keer serveren en was het 10-19. Daarna kwam Switch weer terug tot 14-19, maar na een time-out en twee killing blocks van Lot was de 17-25 duidelijk.
Het liep als een trein. De taken die bij de verschillende posities hoorden werden goed uitgevoerd. Hanneke stond op rechtsachter goed te verdedigen, en onze aanvallers hielden de druk op Switch hoog.
De tweede set begon op eenzelfde manier. Het lukte ons bij 8-10 pas om een gaatje te slaan. Consequent blijven doorspelen zorgde ervoor dat die stand aan beide zijden verdubbelde tot 16-20, toen was het gat groot genoeg om de set rustig uit te spelen tot 20-25.
Ook de derde set begon weer met voornamelijk side-out-spel. Bij 13-10 had in dit geval Switch echter een kleine voorsprong. Die liepen we wel weer in tot 13-13, maar daarna was Switch al snel weer weg bij 16-13. Monique deed nog een rondje achterin mee bij wijze van warming-up en om Lot de kans te geven even bij te komen en weer te focussen op de overgang tussen aanval en verdediging.
Maar het team draaide niet meer en de taken versloften. Doordat buiten bijvoorbeeld vergat mee te blokkeren op midden, kon de libero niet naar voren voor de korte bal bij de middenaanval en de midachter niet door naar de blokschaduw. Daardoor bleef iedereen daar hangen tussen de normale uitgangspositie en de beoogde verdedigingspositie, wat concreet tot gevolg had dat onze linksachterpositie openstond. Switch maakte daar dankbaar gebruik van door hun middenaanval richting positie 5 te spelen. Het lukte niet om de chaos in het eigen spel weer op de rails te krijgen, resulterend in een 25-18 verlies van deze set.
In de vierde set speelde Monique op de diagonaal en werd Jenny reserve voor een van de buitenaanvallers, die het in de derde set duidelijk moeilijk hadden. Maar deze set liep vanaf begin af aan weer, en Jenny mocht dan ook langs de kant blijven.
Na een servicebeurt van Ans stonden we meteen voor met 1-6 en hadden we eindelijk eens een voorsprong in het begin van een set. Switch kwam er niet meer aan te pas. Na een middenaanval binnen de 2 meter van Lot (al kwam de set-up wel van de tegenstander, dat is dan weer jammer) en een eenhandig dalend blok van Monique (tot eigen verrassing) stoomden we via 7-12 door naar 16-25, waarmee de 1-3 winst een feit was en Switch de winnende lijn helaas niet kon voortzetten.
De servicepass van met name Susanne lag goed deze wedstrijd, waardoor we meer konden variëren in de aanval en de druk niet alleen op buiten kwam te liggen. Volgens de scheids had onze “nummer 10 toch zeker wel hoger gespeeld?”, dus dat kan Marieke mooi in de zak steken.
Dit spelniveau gaan we de komende weken blijven trainen omdat we nog twee toppers in het verschiet hebben. Volgende week VoCASA D4 (2e) en twee weken later Pegasus D5 (1e), dus dan kunnen we laten zien waar we staan.