Na een paar weken stilgelegen te hebben was de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar tegen VoCASA D4, waar we thuis met 3-1 van gewonnen hebben in een leuke en goede wedstrijd. Benieuwd dus wat de uitwedstrijd zou brengen. Met a priori wel een aantal kanttekeningen.
De selectie staat zwaar onder druk. Het aantal blessures is de eerste seizoenshelft groot geweest en het trainingsopkomstpercentage fluctueerde nogal – maar haalde nooit de 100 – waardoor er de laatste wedstrijden weinig sprake was van vaste opstellingen en structuren, maar het meer zaak was om het veld enigszins evenredig gevuld te krijgen.
Helaas ook zo deze wedstrijd. Marjolein druk met haar werk, Marieke nog een lange weg te gaan, Anita last van haar knie, Monique net uit bed, Ans nog niet in optima forma, Liesanne weer net begonnen, en dan net de winterstop achter de deur…
Tijd om de hulptroepen in te schakelen! In dit geval in de persoon van Rosa, speelster van Meisjes A. Zij trainde de eerste seizoenshelft al om de twee weken mee en kreeg afgelopen dinsdag even een spoedcursus positiespel.
Met Hanneke, Ilse, Jenny, Anita, Rosa en Ans en Susanne als libero voor buiten de eerste set in. De VoCASA-hal is altijd rumoerig, dus initiatief en communicatie zijn dan belangrijk. Zeker bij de servicepass. Dat ging dan ook niet goed, het was al vrij snel 11-3 en ook 16-6 zonder dat we ook maar aan volleyballen toekwamen. Bij 21-9 een time-out om aan te geven dat we de rest van deze set moesten gebruiken om ons eigen spel op peil te krijgen ter voorbereiding van de tweede set. Dat lukte enigszins (blijkbaar ook door de dreiging om Monique erin te zetten voor de spelverdeling), maar met 25-15 was deze set in ieder geval voor VoCASA D4.
De tweede set in met bijna dezelfde opstelling (Monique voor Anita op de diagonaal) en iets meer hoop. IJdel bleek, want al snel was het 13-6. Door een goede servicebeurt van Ans kwamen we weer wat dichterbij, maar het gat was te groot. Een wissel van Liesanne voor Ans was ter voorbereiding van de volgende set, want deze was verder gelopen koers (25-17). Dat waren al met al wel twee punten meer dan in de vorige set en bij vlagen ook met beter spel, maar met name de servicepass was het grote euvel.
De derde set de opstelling wat door elkaar gehusseld. Ten eerste drie plekken doorgedraaid en ten tweede de middens omgewisseld qua positie. Dat bleek te werken, we stonden mede door een aantal strakke services van Rosa al snel voor met 1-6. Daarna kwam VoCASA wat terug tot 5-8, maar het gat was geslagen. De servicepass kwam voorwaar redelijk bij het net, waardoor ook de middens wat meer bij het spel betrokken kon worden.
We gingen door tot 6-14 en leken lekker door te stomen, maar bij 10-17 ging Hanneke zonder verdere aanleiding opeens door haar enkel. Meteen afgevoerd en met schoen en al onder de koude kraan natuurlijk, maar dat vergde ineens wel een omschakeling. Anita haar wedstrijdshirt weer aan en op Hanneke’s plek en Monique op de diagonaal nu in de spelverdeling, dus even weer wennen voor iedereen. VoCASA kroop dichterbij tot 14-18, maar toen bracht een wissel van Ans op buiten voor Ilse ons weer bij de les. Het was zaak de set gewoon uit te spelen, geen fouten te maken en de problemen op te lossen, en dat lukte met 18-25.
Daarmee waren alle mogelijkheden echter wel zo’n beetje gebruikt. De vierde set bracht pijnlijk aan het licht waar de aandachtspunten zitten: de servicepass en de passieve blokkering. Rosa pakte op buiten haar punten wel mee met harde aanvallen en korte prikballen, en mag daardoor terugkijken op een goed debuut. Aan haar heeft het niet gelegen. Het werd 9-4 en 19-9, dus laat het dan maar snel over zijn (25-11).
Al met al dus nog een puntje meegenomen, wat gezien het vertoonde spel best niet verdiend was. De komende twee wedstrijden (VoCASA D5 thuis en Weekenders D1 uit) moeten we de punten toch wel even zelf pakken, waarna we in de wedstrijd tegen Trivos D2 moeten kunnen laten zien waar we thuishoren.
Alleen nog even de vraag hoe de opstelling er de komende week uit gaat komen te zien…