Het einde van de eerste seizoenshelft naderde, en dat uitte zich met name in het aantal blessures en semi-afwezigen. Hanneke was met de trein naar de buitenland, Marieke had last van de rug en Anita stond alleen als reserve op het formulier voor als het met Jenny niet mocht gaan die dinsdag tijdens de training op de voet van Lot was gaan staan. Dat soort dingen. De creatieve oplossing was Susanne op buiten: voor achterin betekende dat een ‘gewone’ liberofunctie en voorin was het toch wel de bedoeling dat ze zoveel mogelijk uit de aanval werd gehouden, waarbij ze niet me zou blokkeren op midden maar voor de korte bal ging. De opdracht aan Monique als spelverdeelster was simpel: gebruik zoveel mogelijk aanvallers en blijf variëren.
Met dat strijdplan gingen we de eerste set van de uitwedstrijd tegen Voreo in. Even wennen natuurlijk allemaal. Tot 8-8 ging het gelijk op, daarna sloeg Voreo een gaatje met 12-9. Na een time-out bij 11-10 en later nog bij 17-13 kregen we de slag echter te pakken en liepen we ondanks twee time-out van Voreo bij 19-19 en 20-22 gestaag door naar 21-25. Echt soepel liep het nog niet, de servicepass bleef nog wel eens hangen en dan waren de aanvalsmogelijkheden gering., maar de eerste klap was uitgedeeld.
De tweede set begon goed, al vrij snel stonden we op 5-10 voor. Bij de stand 10-13 kwam Voreo wat dichterbij, voornamelijk door op zijn zachtst gezegd wat minder technisch verzorgd volleybal en niet altijd evenwichtige beslissingen van de scheidsrechter. Toen ging Lot serveren en stoomden we meteen door naar 20-14. Een passerwisseling van Voreo voegde weinig toe: Lot serveerde de bal (al dan niet bewust, dat is nog niet helemaal duidelijk) heel kort, waar de nieuwe passer overduidelijk niet bij kon, en daarna serveerde ze nog een keer (nu duidelijk wel bewust) kort, die de betreffende passer ook alweer voor de voeten moest laten vallen, om daarna meteen weer terug gewisseld te worden. Voreo spartelde nog een puntje tegen, maar toen serveerde Jenny de set uit tot 16-25.
Het doel van de rest van de wedstrijd was duidelijk: rustig blijven, nergens door laten opwinden, eigen spel blijven spelen en druk blijven houden. En niet op nummer 2 serveren, dat was eigenlijk de enige die goed op dit niveau kon volleyballen.
In de derde set liepen we na 3-3 door naar 3-7, maar toen had Jenny even een blessurebehandeling nodig (bloedende vinger) en kwam Voreo weer terug naar 12-11 – al hebben die twee dingen niets met elkaar te maken. Marjolein had het lastig op buiten om haar aanval onder controle te krijgen, maar kwam naarmate de wedstrijd vorderde beter in haar spel. Susanne op buiten was de ‘joker’, die allerlei alternatieve aanvallen moest uitvoeren om langs en over de blokkering heen te komen. Ze slaagde daar met (zeer diagonale) plaatsballen erg goed in en speelde ook verdedigend een puike wedstrijd. Er kwam op dat moment wel veel druk op buiten te liggen, Monique moest alle zeilen bijzetten om nog wat van de pass te kunnen maken. Het spel golfde wat heen en weer, maar bij 16-18 serveerde Ans in een keer door naar 17-24, en daarna was de 19-25 al snel een feit.
Die drie sets hadden aardig wat energie gekost, en dat dreigde in het begin van de vierde set wat op te breken. Al snel stonden we met 4-0 achter, en even later was het al 9-2. Blijkbaar was die adempauze even nodig. Jenny serveerde daarna meteen door naar 10-11, dus waren we weer helemaal bij. Maar echt doorstomen zat er niet, tot 16-16 kon het nog alle kanten op. Daarna maakte opnieuw een servicebeurt van Ans een einde aan de illusies van Voreo en was de 16-25 en daarmee onze 4-0 overwinning een feit.
Het was van tevoren al duidelijk dat we bij deze wedstrijd alleen zouden kunnen verliezen. Voreo had pas drie punten, en die waren allemaal bij een thuiswedstrijd gehaald. Een dubbele handicap voor een uitspelend team dus. Maar daar hebben we ons ondanks de creatieve oplossingen niet door laten afleiden.
Na de helft van de wedstrijden staan we op de vierde plaats, maar qua verliespunten eigenlijk op de derde. Dat is gezien de omzettingen, veranderingen in het spel en soms beperkte opstellingsmogelijkheden een prima prestatie. Het doel voor het tweede deel van het seizoen zal dan ook zijn dat zoveel mogelijk te consolideren. De indeling van de wedstrijden leent zich daar ook uitstekend voor.
De subtop/middenmoot zit erg dicht bij elkaar, en daar hebben we lekker in meegedraaid door altijd op een 5e of 7e plaats te staan. Die was enigszins gechargeerd omdat we altijd een wedstrijd achter lagen en dus bij degenen die boven ons stonden in de nek bleven hijgen. In het tweede deel van het seizoen zal dat anders zijn: na de eerste wedstrijd tegen Heijendaal D4 (de direct concurrent voor de 3e plek, dus meteen alle hens aan dek) krijgen we de vijf wedstrijden erna tegen de teams die op dit moment op de 8e tot en met de 12e plek staan, dus dan veel punten pakken en het probleem bij onze concurrenten leggen. Daarna moeten we tegen de teams uit het hogere segment en hebben we zelf in de hand hoe hoog we gaan eindigen.
Maar dat is nu niet van belang, nu zijn we toe aan de welverdiende winterstop!