Weekenders D1: licht aan het eind van de tunnel

De thuiswedstrijd tegen de Weekenders hadden we overtuigend gewonnen (zij het met toch een setje verlies), dus de uitwedstrijd zou normaal gesproken niet meer dan het eenvoudig ophalen van de punten moeten zijn. Maar hoe leuk onvoorspelbaar kan het volleybalspel zijn.

De reservebank was deze keer goed gevuld met Hanneke, Anita, Jenny en Marieke, maar alleen de eerste had haar wedstrijdkleren aan om daar waar nodig te proberen in te vallen na een enkelblessure, de rest was er alleen ter morele ondersteuning.

Die was zeker nodig. Met dezelfde geïmproviseerde basisopstelling als vorige week, maar helaas zonder training wegens teveel afmeldingen, gingen we de eerste set in. We begonnen goed en liepen uit naar 5-10. Daarna werd het even snel weer 11-11, liepen we weer uit naar 12-16, waarna de Weekenders weer terugkwamen tot 17-17. Daarna liep het even gelijk op naar 20-19, maar toen was een servicebeurt van de Weekenders genoeg voor 25-20.

Ons spel was helemaal zo gek nog niet, maar veel servicefouten en nog wat teveel persoonlijke fouten. Dus vol goede moed de tweede set in. Tot 11-10, 16-14 en 19-17 ging het redelijk gelijk op, maar bleven we tegen een achterstandje van twee punten aanhikken. Dat bleef zo tot aanhet einde toe: via 22-20 werd het 25-23.

Monique deed haar best de ballen op de juiste plek te krijgen, maar dat ging natuurlijk beter als de pass ook bij haar kwam, en daar wou het nog wel eens aan schorten. In de derde set even proberen wat te forceren en Hanneke te laten proberen te spelverdelen met Monique op de diagonaal, Rosa en Susanne bleven op buiten en Ans en Liesanne op midden. Ilse mocht even langs de kant om in te springen aan de rechterkant als dat nodig mocht zijn.

Na een aanvankelijke achterstand van 7-3 en 12-8 begonnen we de draai een beetje te krijgen tot 13-13. Daarna was het opeens 18-15 en na nog amper twee keer knipperen met de ogen was het huppakee meteen 25-15. Te rommelig, teveel servicefouten, een te weinig effectieve blokkering, kortom een set om gauw te vergeten. Al was de salto achterover op de gladde paarse vloer van Monique nog wel een memorabel moment.

De vierde set weer met de originele opstelling, maar dan even drie plekken door. Geen duidelijk uitloop van een van beide partijen, maar een spannende set tot aan het eind toe. Liesanna had haar hoek rechtsachter gevonden, Ans was helemaal hersteld en hield achterin alles van de grond. Het openlaten van de verdediging rechtdoor leverde zijn vruchten op. Susanne wist met haar aanval van onderuit nog steeds te verrassen en Rosa had de opdracht vooral zo onverstoord mogelijk te blijven aanvallen. Ilse kreeg de diagonaalpositie steeds beter door, waardoor er af en toe lange ralleys waren. Maar ondanks al het zware werk was er bij 15-13 en 22-20 weer dat kleine verduivelde gaatje waar we maar niet overheen kwamen, zodat de Weekenders uiteindelijk ook deze set wonnen met 25-23.

Een povere 4-0 was het resultaat, maar dat was zeker geen loon naar werken. Maar daar was helaas niets aan te doen. Volgende week gaan we qua positionele bezetting er gelukkig weer een stuk op vooruit, en zullen er in het reservevak eindelijk weer eens speelsters staan die ook daadwerkelijk mee kunnen doen: Hanneke gaat dan weer volle bak mee, Jenny gaat dinsdag mee trainen en kijkt dan hoe het gaat en Marjolein doet donderdag mee, zodat Susanne ook weer haar favoriete positie van libero kan innemen.

Deze wedstrijd had geen gevolgen voor onze positie op de ranglijst, we stonden en staan zevende. De nummers acht en negen komen echter wel dichterbij en positie zes is een stuk verder weg. Gelukkig hebben we alles zelf nog geheel in eigen hand en moeten we nog tegen drie van de lagere teams. Volgende week thuis tegen Trivos, een altijd leuke wedstrijd, dus laat die het begin van onze terugkeer zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *