Categorie: Volleybal

De thuiswedstrijd van Atalante D1 tegen Voreo D1 liet voornamelijk zien dat het vasthouden van het eigen niveau het grootste probleem is, en dat daar bovenuit stijgen dan nog een stuk lastiger is.

De thuiswedstrijd van Atalante D1 tegen Kidang D3 was van een heel ander kaliber dan die van vorige week tegen Ikaros D2. Dat lag niet zozeer aan de tegenstander, want Kidang 3 had net zo weinig in de melk te brokkelen als Ikaros D2, maar aan ons eigen spel.

Een paar weken geleden waren we in Groesbeek al snel klaar met Ikaros D2. Bij de thuiswedstrijd zou Atalante D1 de klus dus ook snel moeten kunnen klaren. Helaas (voor ons dan) waren Lara en Marleen op vakantie en was (helaas ook voor haar) Susanne ziek. Maar met wat kunst en vliegwerk en het gebruik …

Een heel jaar lang het niveau uit jezelf halen is moeilijk. Je bent dan niet gewend aan het omgaan met als het even niet loopt. Dus loop je daar vanzelf een keer tegenaan. Dat was voor Atalante D1 bij de uitwedstrijd tegen Malden D1 dus.

De uitwedstrijd van Atalante D1 tegen VoCASA D6 was al met 4-0 gewonnen, maar dat was nog met wat uit nood geboren fantasie-opstellingen (Marieke op midden en zo). Nu konden we kijken wat de werkelijke setstanden zouden kunnen zijn.

Ikaros D2 was de laatste tegenstander waar Atalante D1 in de eerste competitiehelft nog tegen moest spelen. Gezien het verschil op de ranglijst (nummer 1 tegen nummer 1 na laatst) zou dat geen probleem moeten zijn. En dat was het ook niet.