Noud van Kruysbergen

Volgens het volleybalblaadje De Tribune dat al klaar lag in de sporthal in Millingen was Switch bezig aan een winnende lijn en hoopten zij dat in de wedstrijd tegen Atalante voort te zetten. Hoe anders kan het lopen.

Millingen uit, en dan zeker een vroege wedstrijd, is altijd lastig. Gelukkig was het niet al te druk in Nijmegen en konden we daar met de auto vrij snel doorheen. Iedereen was dan ook lekker op tijd aanwezig, zodat wij al aan de warming-up konden beginnen toen Switch het net nog op de juiste hoogte moest hangen.

Omdat de teams op de plekken 2 tot en met 8 nog erg dicht bij elkaar staan, is iedere wedstrijd op dit moment een topwedstrijd. Ook tegen Heyendaal 5 moesten we dus vol aan de bak. Met evenveel punten, maar een wedstrijd minder gespeeld, hadden we qua verliespunten een voorsprong, dus zou het prettig zijn dat wat meer uit te bouwen. Iedere vorm van winst was welkom.

Voordat het feestgedruis op de donderdag kon losbarsten, was het tijdens de training tijd voor een heuse battle. Niets geen teamgedoe, lekker ieder voor zichzelf en tegen alle anderen! Hanneke, Susanne en Lara waren er helaas niet bij (ze weten niet wat ze gemist hebben), dus om het aantal deelnemers toch op een even aantal te krijgen, deed de trainer zelf (al was hij dan wel geblesseerd) voor spek en bonen mee.

Bij de oefenwedstrijd aan het begin van het seizoen bleek al dat wij en Kidang D2 aan elkaar gewaagd waren, maar Kidang trad nu wel wat sterker aan. Voor de competitiewedstrijd stonden wij 3e en Kidang 4, dus dit beloofde een echte topper te worden. En dat werd het ook.

De verwachtingen waren goed: we draaien lekker bovenin mee en Pegasus doet hetzelfde, maar dan een beetje onderaan. De eerste set leken die verwachtingen ook geheel ingelost te worden: met Hanneke, Marjolein, Lot, Anita, Marieke en Monique denderden we over Pegasus heen. De passing liep goed, alle aanvallers konden bediend worden en met name Marjolein en Marieke konden zich op buiten lekker uitleven tegen een diagonaalblokkeerster die daar eigenlijk te klein voor was. Het was dan ook in no-time 9-25.

Het was weer tijd voor de nu jaarlijkse derby tegen Recreanten Heren 1. Het net hing op dameshoogte, wat in eerste instantie in ons voordeel zou moeten werken. Dat is immers de hoogte waarop wij normaal spelen, en de heren moesten zich aanpassen in hun timing, zodat die hoogte in tegenstelling tot verwacht (“dan slaan ze alles binnen de drie meter”) in ons voordeel zou moeten werken.