Noud van Kruysbergen

Het doel van de wedstrijd tegen Switch was duidelijk: zoveel mogelijk punten zien te halen om bij de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Trivos om de 3e en 4e plek een zo goed mogelijke uitgangspositie te hebben. De schamele winst: 1 punt.

Het was van begin af aan duidelijk: het werd roeien met de riemen die we hadden. Marjolein stond op het wedstrijdformulier, maar hing verder alleen tegen een paal. Dat was het enige dat haar rug toeliet. Daarmee was de beginopstelling eigenlijk wel bekend: Hanneke, Marieke, Monique, Jenny, Ans en Lot met libero Susanne op buiten.

De op voorhand uitdagende uitwedstrijd tegen de momentane koploper VoCASA 4 beloofde veel goeds. Winnen mocht, dat had nog geen negatieve gevolgen voor eventuele ongewenste promotie of P/D-wedstrijden, en verliezen mocht ook want het gat naar de nummer 4 was negen punten. We begonnen dan ook onvervaard aan de wedstrijd. Voor de verandering een keer compleet, dus nog wat te wisselen ook (zij het maar op één positie tegelijk).

Het was op voorhand een topper: Heyendaal 5 was de directe concurrent voor de derde plek. Met een voorsprong van vier punten en een wedstrijd minder gespeeld hadden we virtueel het beste uitgangspunt, maar hier gold met name een simpele Cruyffiaans concept: elk punt dat wij halen, kunnen zij niet inlopen.

De wedstrijd tegen Voreo D1 was de laatste uit de serie van ‘makkelijke’ tegenstanders. Het doel was om in deze periode zoveel mogelijk te punten te halen om een beetje een buffer te hebben voor de laatste reeks van vijf wedstrijden als we tegen de hogere teams moeten. Dat is ook goed gelukt: in de wedstrijden tegen Weekenders, Tweestroom, Pegasus 6 en Kidang 2 hebben we 19 van de 20 punten gehaald. Tegen het onderaan staande Voreo moest dat aantal nog opgeschroefd worden, dus het was een (thuis)wedstrijd waarin we alleen maar konden verliezen.

Net voor de wedstrijd bleek Jenny ziek te zijn, dus het strijdplan werd snel aangepast: Hanneke, Marjolein, Lot, Monique op de diagonaal, Marieke en Ans, met Susanne als libero voor de buitenspelers want die moesten hun krachten goed kunnen verdelen over vier sets. En misschien wel vijf, want de thuiswedstrijd tegen Kidang hadden we met 3-2 gewonnen. Het zou dus zeker niet vanzelf gaan, dat was duidelijk.

De uitwedstrijd tegen Pegasus in de eerste helft van het seizoen was ondanks het verschil in stand een pittige: de eerste set gewonnen met 9-25, toen een set verloren met 26-24, de derde weer gewonnen en de vierde set uiteindelijk met 29-31 gewonnen. Oftewel: puntje laten liggen en vanzelf ging het allemaal niet.