Noud van Kruysbergen

Het einde van de eerste seizoenshelft naderde, en dat uitte zich met name in het aantal blessures en semi-afwezigen. Hanneke was met de trein naar de buitenland, Marieke had last van de rug en Anita stond alleen als reserve op het formulier voor als het met Jenny niet mocht gaan die dinsdag tijdens de training op de voet van Lot was gaan staan. Dat soort dingen.

De duidelijke koploper Pegasus kon van tevoren eigenlijk al niet anders dan punten laten liggen. Ze moesten met 4-0 winnen om lekker aan kop te blijven, iedere verloren set was voor hen een punt minder. Het was dan ook duidelijk waar de druk lag. Niet bij ons in ieder geval.

De eerste set (die ook bij deze thuiswedstrijd pas om 10 voor 10 begon) was dan ook meteen duidelijk dat zij er vol voor gingen. Met allerlei steekjes op midden en omloopballen werden we een beetje weggespeeld. Tot 9-11 konden we nog bijblijven, maar daarna waren ze weg tot 16-25.

De thuiswedstrijd tegen VoCASA D4 was er een waar eigenlijk alles zo’n beetje tegenzat. Om te beginnen moesten we wachten op de wedstrijd van Dames 2, die gigantisch uitliep: twee gelijkwaardige teams die streden om de derde plek, met een vijfde set die gelukkig niet verder ging dan 15-12 (voor de tegenstander), want dat had net zo makkelijk 68-66 kunnen worden. Dames 2 was not amused over de scheidsrechter (onze Hanneke) en liet dat in de kleedkamer meteen na de wedstrijd ook aan haar blijken. Een ideale wedstrijdvoorbereiding zullen we maar zeggen.

Volgens het volleybalblaadje De Tribune dat al klaar lag in de sporthal in Millingen was Switch bezig aan een winnende lijn en hoopten zij dat in de wedstrijd tegen Atalante voort te zetten. Hoe anders kan het lopen.

Millingen uit, en dan zeker een vroege wedstrijd, is altijd lastig. Gelukkig was het niet al te druk in Nijmegen en konden we daar met de auto vrij snel doorheen. Iedereen was dan ook lekker op tijd aanwezig, zodat wij al aan de warming-up konden beginnen toen Switch het net nog op de juiste hoogte moest hangen.

Omdat de teams op de plekken 2 tot en met 8 nog erg dicht bij elkaar staan, is iedere wedstrijd op dit moment een topwedstrijd. Ook tegen Heyendaal 5 moesten we dus vol aan de bak. Met evenveel punten, maar een wedstrijd minder gespeeld, hadden we qua verliespunten een voorsprong, dus zou het prettig zijn dat wat meer uit te bouwen. Iedere vorm van winst was welkom.

Voordat het feestgedruis op de donderdag kon losbarsten, was het tijdens de training tijd voor een heuse battle. Niets geen teamgedoe, lekker ieder voor zichzelf en tegen alle anderen! Hanneke, Susanne en Lara waren er helaas niet bij (ze weten niet wat ze gemist hebben), dus om het aantal deelnemers toch op een even aantal te krijgen, deed de trainer zelf (al was hij dan wel geblesseerd) voor spek en bonen mee.